Aangekomen

Amai, eindelijk krijg ik de kans om alles wat ik hier al heb meegemaakt,'doorgemaakt':p, heb gezien en me aan heb verwonderd op te scrijven. (Het is enkel nogal frustrerend dat dat toetsenbord van deze computer anders is en daardoor het typen zo traag gaat.)
Wel even waarschuwen, het is echt ne langen tekst! :)

*(DEEL 1) Na 42 uur te hebben gereisd en nog langer onderweg te zijn geweest ben ik eindelijk aangekomen bij mijn gastfamilie in Dourados, maar daar later meer over.
Donderdagmorgen moest ik om 9.10 in Zaventem zijn en om 12.10 zijn alle Belgische Afs'ers (met bestemming Brazilie of Paraguay) vertrokken nr Washington D.C. Omdat we naar Amerika vlogen werd ieder van ons bij de check in ondervraagd, bvb. of onze bagage wel de onze was, of we verboden spullen of wapens bij hadden, enz. (Nogal stom, maar ge moest da wel serieus nemen...)
Afscheid nemen van mijn papa, broer, Eva en nog ne vriend van Simon die was meegekomen was niet zo zwaar, vooral door het feit dat ik het nog ni besefte.
We zijn ongeveer 8u onderweg geweest nr Washington. Daar aangekomen moesten we ook allemaal 'fingerprints'en ne foto laten nemen en mochten we niet uit de transitzone. Dus hebben we 7u gewacht (Starbuckske gedronken, Amerikaanse boekskes gelezen, muziek geluisterd,...)maar de tijd ging toch nog vrij vlug voorbij vond'k.
De tweede vlucht richting Sao Paulo, ook 8u, maar dat was vnl. 's nachts, dus konden we slapen. Voorzover dat da lukt natuurlijk in ne vliegtuigzetel :) We hadden ook wel allemaal muziek en een tv-ke in onze zetel om ons bezig te houden. Tegen 8u de volgende morgen kwamen we dan aan. We werden opgewacht door een paar Braziliaanse Afs-vrijwilligers die ons papieren uitdeelden waarop stond of we nog een vlucht moesten nemen of niet en welke (dat was voor iedereen anders, er waren maar heel weinig Belgen die nog samen verder moesten reizen).
Nog een uurke of twee heb'k met hen en Afs'ers uit de USA, Duitsland, ... in Sao paulo gewacht en een heel vies sponzig broodje smos met kaas en salami gegeten en dan vertrok ik met 5 Duitse jongeren (3 meisjes en 2 jongens),2 Amerikanen, een Chinees (Stéphanie ni lachen! :p) en een Tsjechisch meisje met een bus naar een andere luchthaven, ong. 1u rijden van Sao Paulo.
Op dat moment (ín de bus) heb ik pas beseft dat ik echt voor een jaar in dit Brazilie -landje zit. Ik was al wat slechtgezind omdat ik moe was, mijn koffer kapot was en 'k er dus extra op moest letten enzo.(Ze hadden die in Washington blijkbaar gecontroleerd, maar omda'k die op slot had gedaan -voor de zekerheid dat ze niet zou openvallen ofzo- hebben ze haar in Amerika maar gewoon opengebroken -blijkbaar mag dat dan, ge kunt ook geen schadevergoeding ofzoiets vragen- maar dus kon'k ze ook nimeer sluiten. Ze bleef gelukkig nog'toe' met twee witte tapes.) Ik vond het ook echt super erg om de andere Belgen te moeten achterlaten, dat gebeurde zo plots...
Gelukkig gaan de meesten wel mee gaan op de noord-oosten reis in januari, maar da's echt wel nog 6 maanden wachten!
Onderweg met de bus heb'k dan voor't eerst het echte Brazilie een beetje kunnen aanschouwen. De wegen (soort van autostrada) waarlangs er mensen gewoon zonnebrillen, nootjes en ruitenwissers, ... verkopen. Er rijden hier ook veel oude volkswagenbusjes! en volkswagen-geiten. De woningen in Sao-Paulo varieren van grote flatgebouwen (waaronder heel chique, zo zien ze er van ver toch uit, maar ook krotappartementen die soms zelfs gewoon leegstaan) en 'favelas'(krotwoningen) die op de heuvelachtigere delen zijn gebouwd. Op de andere huizen staat veel graffiti en kleurtekeningen. Toch vormt deze mix een mooi totaalbeeld, dat word aangevuld met palbomen, de gele gloed van de zon en hier en daar een kunstwerk of opmerkelijk gebouw. Na de busrit moesten we nog een 1.5u durende vlcht nemen naar Campo Grande, waar ik nrml gzn zou worden opgehaald door Bruna die dan mee met de bus naar Dourados zou reizen. (Dat dacht ik toch..)

*(deel 2) Aangekomen in Campo Grande werden de andere Afs'ers al snel opgehaald, allemaal blije gezichten die een voor een de luchthaven verlieten. Behalve ik, ik stond daar alleen :s Nergens een Bruna of familie te bespeuren. Maar niet lang getreurd natuurlijk (we zijn in Brazilie), al snel sloegen er een stuk of drie oudere vrouwen een schouder om mijn nek, pakten me stevig vast en vroegen wie ik was en waar ik vandaan kwam. Zij behoorden tot de familie van Lucian, een van de twee Amerikaanse jongens. Een van hen kwam zelfs even heel trots zeggen dat ze enkele woordjes Duits sprak! (jammer, maar ik niet :p) Op het moment dat ik dan samen met heel Lucian's familie stond te poseren voor een foto, kwamen mijn broers, gastmama, zus en pai (papa) eraan. Ze waren gewoon iets later omdat mijn vader nog moest werken. Mijn zus is bijna 13 maar, ziet er wel minstens 14 uit, gewoon omdat ze zo groot is.
Tijdens de terugreis in de 'little truck' zijn we even gestopt in een of andere stad in Campo Grande om pao leijado (ofzoiets) te eten, dat is bood en in de deeg is warme kaas vermengd. Lekker maar niet zó. Daarna moetsen we nog ongeveer 2u verder om in Dourados te geraken. (Op den duur was'k echt moe, twas nog maar 6u 's avonds, ma slapen ging echt ni.)We zaten met vier op de achterbank én ... de wegen in Brazilie : boebels, amai! Ik heb het vandaag aan mijn gastmama gevraagd en het is de overheid die hier die 'boebels'in de weg maken opdat de auto's niet te snel zouden rijden. (In Belgie hebben we dat ook op sommige plaatsen, maar hier rijden ze zo'n 130 op de grote wegen en moet ge telkens als er zo'n bult verschijnt echt remmen tot 10 km per u ofzo. Niet normaal.)
Uiteindelijk thuis aangekomen, kwas nog steeds doodop, maar mijn ouders (mama eigenlijk, want mijn papa spreekt geen woord Engels, net zoals mijn zus en de meid -die we blijkbaar toch hebben-)hadden voorgesteld om nog naar een barbecue te gaan, van goede vrienden in onze buurt. Oké dan. (Khad echt geen zin, maar weigeren is nogal onbeleefd.) Bruna was er trouwens ook, die'k dan voor de eerste keer kon zien. Het was wel grappig, maar we zijn niet lang gebleven.
's Avonds in bed dacht'k eindelijk mijn ogen te kunnen toedoen. Maar dat was buiten mijn zus gerekend, want zij moest blijkbaar per sé nog een paar dingen uitleggen ivm met onze hond die ging blaffen en mamae die dan vroeger ging terugkomen van het barbecue-feest waar ze terug naartoe was gegaan. (Meer heb ik er echt niet van verstaan, het was nl. allemaal in't Portugees. Maar het komt precies niet in haar op dat ik daar geen woord van versta.) Het was wel grappig, want toen ik probeerde te zeggen dat ik snapte wat ze bedoelde begon ze haar uitleg helemaal terug opnieuw. Uiteindelijk zei ze dan iets van 'wow, dit heb ik vier keer moeten uitleggen' en dan kroop ze met een tevreden zucht terug in haar bed :)

* (deel 3) Vanmorgen ben'k wel wakker geworden van de kou, het raam stond open en het is nu maar 14 graden in Dourados. Daar had'k toch niet echt op gereknd, dus draag'k alle truien die ik bij heb gewoon over elkaar. Dat geeft hier echt ni, ik bedoel, voorzover ik kan raden maakt dat de mensen hier ni echt uit hoe ge erbij loopt. Voor mij lijkt het in ieder geval toch zo dat het woord 'mode' hier niet bestaat! :D
En k'ben er ook al achter waarom er zoveel mensen verdikken tijdens hun Afs-jaar. In mijn familie is dat een fluitje van een cent! :) Gisteren die brood-kaasbollen gegeten (kheb er wel maar één genomen ze), dat was eigl al mijn 5e maaltijd die dag :p en dan 's avonds barbecue. Vandaag heeft mijn mama iets gemaakt dat bestaat uit (hele) pindanoten en melk met gecarameliseerde suikerdat dan hard moet worden. Mijn mama hier is echt wel vriendelijk en spreekt bijna voortdurend tegen mij, ook al zegt ze geen Engels te kunnen. (Ben ik blij dat dat niet helemaal waar is.) Mijn papa ziet er vooral heel lief uit, maar kan voorlopig tegen mij niet veel zeggen.
Gisterenavond heb ik de chocolade voor mijn gastfamilie al afgegeven (voordat ze zou smelten) en iedereen was echt in de wolken. Ze werden bijna zot! De andere cadeaus heb'k nog niet afgegeven (maar nu is niet iedereen thuis). Ik ben vandaag met mijn mama naar buiten geweest, met de auto, naar de garage want Eduardo had ergens tegen gereden, naar de gsm-winkel want ik heb er een nodig (maar nog niet gekocht) en naar't shoppingcenter. Daarna hebben we thuis gegeten, rijst, bonen, sla, tomaat en 'bif' (vlees) en nu zit ik al mistens een uur te typen op hun laptop :)
Sevens komen Vania en Amanda, twee mensen van Afs om nog wat uitleg te geven. Maandag moet'k wss al naar't school! en volgende week gaan we nrml gezien even naar Paraguay, om inkopen te doen omdat het daar goedkoper is en dat is maar 1u rijden van hier.