...Vervolg

Vervolg van mijn braziliaanse leven. :p

Al een tijd lang was mijn broer, telkens wel voor de grap, aan het zeggen dat ik enkel nog maar met de buitenlandse meisjes en jongens omging (de andere afs-ers dus). Vorige week zei mijn mama dan hetzelfde, maar op een iets serieuzere manier.
Ik voelde mij echt slecht, want wist dat het waar was en had er zelfs al iets aan proberen doen. Maar het bleek dat afspraken maken met brazilianen om een of andere reden toch veel moeilijker was dan met mijn Europese vrienden, die zelf ook niet zo veel te doen hebben.
Vorig jaar ging ik veel meer met andere mensen om, bijvoorbeeld met de meisjes die toen in mijn klas zaten en met de vrienden van mijn broers als die me ergens mee naartoe namen, maar sinds Hannah en Magdalena in mijn klas zitten (ze zijn in februari allebei van school veranderd) bracht ik echt àl mijn dagen met hen door.
Gelukkig gingen er dit weekend twee van mijn vriendinnen van vorig jaar naar Campo Grande, de hoofdstad van onze staat, waar mijn broer nu ook studeert. Er vond daar 10 dagen lang een agronomische expo plaats (met elke avond een optreden), waar veel volk op af kwam. Ik ben meegegaan en ging toen zogezegd in het appartement van mijn broer slapen. Maar blijkbaar was zijn 'nieuw vriendinnetje' ook op bezoek (oké, die bleef er wel niet slapen, maar toch), dus ben ik uiteindelijk het hele weekend met mìjn vriendinnen en nog andere meisjes omgegaan en ook bij hen op't appartement blijven slapen.
Vrijdagavond zijn we naar de expo geweest, waarvoor we eerst anderhalf uur met onze auto in de file hebben gestaan, om dan een parkeerplaats voor 15 réais te vinden (= veel te duur) en toen we binnengingen was er echt zò veel volk dat we handjes moesten geven om elkaar niet kwijt te raken terwijl we ons door het volk wrongen. Uiteindelijk zijn we heel de avond op dezelfde plaats blijven staan, ergens niet zo ver van het podium, maar zelfs dan kwam de muziek maar zwakjes mijn oorschelpen binnengedrongen.
Het was trouwens wel een bekend en succesvol certanejo-duplo (Vitor e Leo) die speelden. (Eigenlijk deed heel het evenement me denken aan de Gentse Feesten.)
Ik was ook sùpermoe, (was die dag om zes uur opgestaan en had op een bus ook nog een pilleke tegen demisselijkheid genomen dat waarschijnlijk slaap veroorzaakte.)
Omdat ik 'het feestje' niet wilde verpesten voor de rest en ook wel wat moeite wilde doen om me toch te amuseren, heb ik er nog tot 5u 's morgens gestaan, totdat ik al staand stond te slapen! :p
Die nacht hebben we dan allemaal in Gabriela haar kamer geslapen (vriendin van mijn vriendinnen die nu in CG woont). Ik sliep samen met nog een meisje die mijn broer echt sùperknap vindt in het dubbel bed. (Hahaha... die zag echt blauw van jaloezie toen ik dat hem later vertelde, want hij wist waarschijnlijk ook niet dat ik haar kende.)
De volgende morgend zijn de vrij vroeg opgestaan, in het shoppingcenter gaan middageten en in de namiddag ben ik dan mijn broer en een vriendin van hem die ik ook wel goed ken, gaan bezoeken. Ik ben er nog tot 's avonds bijgebleven en ben daarna weer met de andere meisjes uit geweest. Niemand wilde terug naar de expo gaan, dus zijn we gewoon met Gabriela en een paar vriendinnen van haar naar'n barbecue geweest en hebben daarna nog wat rondegereden in de stad.
Ik lag om 5u in 'mijn' bed (was vroeger dan de rest gaan slapen) en werd dan om 8.30 's morgens wakker gebeld om de deur voor de anderen te gaan opendoen, die net waren aangekomen.
Zondag zijn we dan weer rond 4u in de namiddag gaan middageten in het shoppingcenter.
Daar ben ik Lucian (de Amerikaan) en diens gastbroer, Reynardt, tegengekomen, die met hun familie in CG waren voor een huwelijk. Een paar uur later mocht ik dan met hen terug naar huis meerijden.. ipv de bus te moeten nemen om in Dourados te geraken.
Zo was ik sneller thuis (in 3 ipv 4 uur), kreeg ik nog gratis avondeten, mocht ik in de auto mijn hoofd op Reynardt zijn schoot leggen om te kunnen slapen en mocht ik mee naar zijn I-pod luisteren. =) Hhhhmmm, wat voelde ik me toch goed.
Het was echt een zalig weekend geweest én bovenal, ik had me heel 't weekend doorgebracht, onafhankelijk van mijn twee Duitse vriendinnetjes.

Nog een grappige gebeurtenis: vorige week woensdag begonnen de meisjes van mijn klas ineens voor mij "Parabéns para você" (= "Lang zal ze leven...) te zingen.
Dat was wel juist tijdens de les van de leraar die op't einde van de les 'de jarige' naar voor roept en dan alle jongens of meisjes van de klas (in mijn geval de jongens) verplicht om die persoon gelukwensen te komen brengen en te kussen. 8-)
Ik ben dan maar naar voor gegaan (werd verplìcht, verjaardag of niet) en kon echt mijn lach niet inhouden, toen ik al die welgemeende gelukwensen mocht ontvangen.
De week daarna schudde onze directeur (die ook gewoon een leraar is) mij ook ineens de hand terwijl hij mij feliciteerde. Ik had eerst natuurlijk totaal niet door waar die het over had. :D

Vandaag tijdens de les was onze lerares van geschiedenis ons aan het waarschuwen voor drie kerels die in onze stad rondlopen (één met nen auto, den andere met ne moto en nog nen derde) en meisjes proberen 'mee te nemen' om er dan ..euhm wss slechte dingen mee te doen.
Ik was heel geconcentreerd aan't luisteren. Op't einde vraagt er iemand naast mij, "gebeurt dat in België ook zo'n dingen?" Ik zeg van "ja.."
Ineens iemand anders "Ah professora! De belgische heeft gezegd dat zoiets ook al met haar tante is gebeurd. Ja, die was op het straat aan het wandelen en ineens.. en blablabla-haha" (de rest heb ik niet meer gehoord, maar 't was blijkbaar een hilarisch uitgevonden verhaal).
OMG, ik had nìks gezegd. Natuurlijk keken die leerkracht en heel de klas mij toen wel raar aan!!

De rest van het vervolg zal je waarschijnlijk wel kunnen lezen in een volgend vervolg. :)

Kusjes xxxxx van Isabel