Hey beste mensen!
Vroeger vond ik het altijd zo leuk om op mijn blog te schrijven, jullie mijn laatste ervaringen enzo mee te delen.
Nu lijkt het echter alsof ik altijd hetzelfde doe en ook hetzelfde schrijf.
Misschien zou ik nu wel met iets belangrijks moeten bezig zijn. Een of ander vrijwilligersproject, of alle steden in mijn staat bezoeken, de portugese onregelmatige werwoorden vanbuiten leren, een Belgische kookcursus opstarten,...
Maar eigenlijk moet ik jullie teleurstellen.
En mezelf daarbij ook een beetje.. Ik doe niets van dit al.
Ik ga wel naar school en heb een paar weken geleden vrijwillig de toetsen meegedaan.
Voor chemie heb ik 6 op 6 gehaald, voor wiskunde 4 op 6, geschiedenis 3,9 op 6, sociologie 5,5 op 8, biologie 1,8 op 6 en literatuur 2 op 6. Toegegeven, ik had wel niet echt geleerd voor deze testen.
Twee weken geleden zijn we ook nog paaseitjes aan de weesmeisjes gaan afgeven, waarbij Hannah zich half in een konijn had verkleed.
Gisteren heb ik tijdens de afs-meeting kort mijn eigen ervaringen ingesproken voor de Belgische afs-ers die deze zomer naar Brazilië zullen vertrekken.
Daarna ben ik met Hannah en Magdalena bij mij thuis de film 'Love actually' gaan zien (waarin er een vrouw voorkomt die Portugees spreekt uit Portugal, zò cool om dat eens te horen... en ermee te lachen! :p). Om 11u ben ik dan al gaan slapen, omdat ik heel de dag superveel hoofdpijn had. (Waarschijnlijk wegens de sinusitus.)
Vrijdagavond ben ik naar de film geweest met mensen van mijn klas. We hebben 'Juno' gezien, écht een heel goede film!
Op sommige momenten moest ik wel hard wenen. Deels door ontroering, deels omdat ik heimwee kreeg naar België en deels omdat ik aan Patricia moest denken, die woensdag gestorven is.
Toen ik de zaal uitkwmam had ik dus bloeddoorlopen ogen en een betraand gezicht.
Vandaag ben ik tenslotte naar het shoppingcentrum geweest, samen met Magdalena. We wilden te voet gaan (omdat we al teveel op onze ouders steunen om ergens te geraken). De enige domper was dat mijn papa een compleet foute route had uitgelegd, waardoor we ergens bij de 'indianen' in een buurt zonder verlichting aankwamen en we pas 77 min. later de automatische deuren van het shoppingscentrum konden binnenlopen. Gelukkig smaakte de pizza-cone goed.
Hier schreef ik dus weer, een klein deeltje uit mijn leven.
dikke x Isabel
En tot binnen drie maanden.
2 opmerkingen:
liefste isabel, het spijt me echt ontzettend van Patricia... Eva vertelde dat je haar nog had gemaild, en dat het sneller dan verwacht gebeurd is. Ik denk, en hoop, dat je genoeg goede mensen daar hebt die je kunnen troosten, en weet dat ik aan je denk, ookal ben ik er niet.
De film Juno heb ik ook gezien, een paar weken geleden, Ik heb toen ook veel moeten wenen van ontroering. Het is echt een hele mooie, echte film.
3 maanden is niet lang meer, en voor mij hoop ik dat het snel komt, en voor jou hoop ik dat nog 3 goede maanden worden. Tot snel op de vlieghaven! en ik mis u!
xx Jozefien
Eens proberen of het langs deze weg werkt, omdat ik al meerdere keren geprobeerd heb om een berichtje te schrijven.
Griet
Een reactie posten