Heey beste mensen!
Ik heb gisteren een echte Tailandees leren kennen! :)
Hij is twee maanden geleden aangekomen in Brazilië (woont in een ander stadje, hier vier uur vandaan), maar had gisteren een oriëntatie van AFS in Dourados en verbleef in het huis van een vriend van mij. Gisterennamiddag waren Hannah, Magdalena en nog een meisje uit onze klas bij mij thuis om te zwemmen, dus ik had naar die vriend gebeld en gevraagd of hij ook niet wilde afkomen met Palm, de Thailandees.
Het is wel ne vrij toffe jongen.. alleen spreekt hij maar een klein beetje Portugees en een klein beetje Engels. Communiceren is soms moelijk, maar gelukkig weten wij perfect hoe hij zich moet gevoeld hebben. :)
's Avonds zijn we naar een pagode-feestje geweest, ik, Hannah en Magdalena, mijn oudste broer en diens vrienden, de Thailandees en drie jongens uit onze klas.
De Thailandees was kei moe, dat stond op zijn gezicht geschreven... maar hij bleef toch bijna heel de avond 'alles geven'.
Ik zei ook dat ik een woordje thailandees kon... 'khop khun kap', wat dankuwel is. Hij zei dan dat dit voor mannen is en dat vrouwen 'Khop khun ka' zeggen. (Ja, goed dat ik dat nu weet hé :)
Amai, nog iets grappigs!!
Normaal gezien moet je achttien zijn om op dit feestje binnen te mogen. Voor mij geen probleem. Maar Hannah en Magdalena zijn nog zeventien. Dus we hadden op voorhand in de auto al afgesproken dat we zouden doen alsof ze hun identiteitskaart thuis vergeten hadden, 18 waren en enkel Duits en Engels spraken. (Dus vriendinnen waren van mij die hier op bezoek waren.)
Oké, toen we binnen gingen, ging ik als eerste. Ze vroegen mij pas (zoals altìjd, volgens mij denken die dat ik maar 15 ben), daarna lieten ze Hannah gewoon binnen (ook zoals àlijd :D) en daarna vroegen ze naar Magdalena haar identiteitsbewijs.
Dus zij "What??" ... :p (We hadden daarvoor al 'geoefend' om Engels te spreken, want geloof het of niet, hoe hard we ook ons best deden en dacht in het Engels bezig te zijn, bijna elk woord kwam er in het Portugees uit.)
Daarop ging Hannah Magdalena bijstaan, ook in het Engels. Ik probeerde terug naar hen te gaan, maar dat mocht niet. Ondertussen probeerden ze dan zelf een verzonnen uitleg te geven aan een vd securities, in fictief gebroken Engels en er af en toe wat woorden Duits door gooiend. (Dat moet hen wss afgeschrikt hebebn! :)
Uiteindelijk mocht ik er wel bij komen om te 'vertalen'. Hahahhha, de grappigste scène ooit! Die man deed dan een hele uitleg tegen mij in 't Portugees, die ik daarna voor hen vertaalde. (Amai, al de mensen die rond ons stonden keken ons aan met van die grote ogen en probeerden elk woord van ons gesprek -dat voor de meeste mensen Chinees was- op te vangen. Ik kon mijn lach bijna niet inhouden.)
Ineens zegt Hannah zo "Money, money... does he want money??" :D Ik ging neer... "Nee Hannah, sshhhht. Hij zegt gewoon dat we nog even moeten wachten en dan zullen ze wel zien."
Daarna vraagt dezelfde opnieuw aan Hannah "hoe oud ben jij?". Zij antwoordt "d e z - o i t o" :D, wanneer hij het aan Magdalena vraagt, antwoordt zij: "eighteen".
"Nee... da's te jong hé!" zegt die kerel tegen mij! (Huh??) Ik zeg zo, neenee, ze zegt dat ze achttien is.
"Oké, dan moogt ge binnengaan!" =p
Ik heb deze week ook leren pokeren. (Ik weet niet of dat in België ook zo een hype is, maar hier in Brazilië is dat dé 'nieuwste', grave sport onder alle jongens.)
Dinsdagavond was ik met mijn broer meegegaan naar de Republica van zijn vrienden en heb ik voor de eerste keer meegespeeld én bijna gewonnen (tweedes geëidigd :)!
De volgende morgens kon ik wel niet uit mijn bed en ben nog vier dagen doodmoe geweest... maar het was het waard!
Volgende week heb ik maar drie dagen school.. Donderdag en vrijdag hebben we 'vrijaf' en ik ga naar Gloria de Dourados, waar er nog twee Duitse meisjes wonen, want er is deze keer dààr agronomische expo.
Beijos
Isabel
(bedankt voor de reacties!)
xxxxxxx
zondag 27 april 2008
maandag 21 april 2008
Vergeet niet naar de onderstaande foto's te kijken!
Vandaag was het een feestdag, dus superleuk = een extra lang weekend (dat wel op zijn einde loopt). ='(
Vrijdagnammidag had ik een van mijn laatste 'knutsellessen'.
Ik was nl. begonnen samen met Hannah en Magdalena deze lessen te volgen, om ons wat creatief bezig te houden enzo. En ik dacht, "ah als we dat in een school doen, leren we ook nog wat nieuwe technieken bij enzo". Oké, die 'nieuwe technieken', tot daaraan toe, kheb misschien wel iets bijgeleerd, maar het woord 'creativiteit' staat wel op een van de laatste pag's van de lerares haar woordenboek.
Waarschijnlijk is ze gewoon om aan veerigjarige dames les te geven, die eerder een koffiekletske willen komen doen en een schoon schilderijke of versierd doosje willen maken om in hun huis te kunnen presenteren. Bij alles wat je aan't maken bent, geeft ze advies over welke kleur je best kunt gebruiken (want, ja, dat vindt zij toch wel mooier) en als je bvb iets hebt geboetseerd, komt ze het daarna met haar eigen handen nog een beetje 'aanpassen'.
Voor de mensen die een schilderij (bvb 'stilleven') willen maken, tekent zij eerst de tekening met potlood op het doek en komt zich daarna ook nog een paar keer met de penseelstreken moeien.
Ik ging bijvb. de pop die ik van een kalebas en durepoxi (soort van klei) had gemaakt beschilderen en was op zoek naar de andere poppen om ideëen op te doen. Toen zei de lerares, ah nee, die andere poppen zijn hier nu niet, maar ik kan er wel een van mijzelf tonen. Ze legde dan uit welke techniek ze had gebruikt om hem te beschilderen en stelde voor dat ik het op dezelfde manier deed. Ik mocht kiezen of ik het met twee of drie stroken deed. Ik zei dat ik er eens over ging nadenken (of ik haar techniek wel ging gebruiken, want eigl wilde ik dat niet..) Een beetje later zei ze dan 'Isabel, laat het gewoon wit!'
Ahja, oké madam, heb ik ook nog iets te zeggen? Nu probeer ik gewoon alles tegenovergesteld te doen, van wat zij zegt.. maar soms heb ik een beetje schrik dat ik zo mijn 'werkje' ga verbrodden. :p
Na de 'knutselles' ben ik dan met mijn mama bij de Policia Federal mijn Braziliaanse Identiteitskaart (voor buitenlanders) gaan afhalen!! =) Ik was superblij, want meestal duurt het meer dan een jaar voordat die 'klaar' is en krijgen de uitwisselingsstudenten die dus gewoon niet meer.
Mijn mama vroeg daar op het bureau nog van 'er staan toch geen fouten op hé?'
Ikke, neenee. (Zelfs de namen van mijn belgische ouders waren juist geschreven!)
Daarna kijkt zij in de auto ff naar mijn 'nieuwe' identiteitskaart... zegt van ja ze hebben er wel masculino ipv. feminino opgezet! ... Ik ben in Brazilië dus ne man...
Hahaha, vraag me af wat voor voordelen dat zou kunnen opleveren. (Niet veel waarschijnlijk.) =D
's Avonds ben ik dan met Magdalen bij Livia, een vriendin uit mijn klas, Belgian wafels gaan bakken! (Allé, ik dénk dat die Belgisch zijn... maar zeg dat over alles. Tot twee dagen geleden, toen ik het ging opzoeken op't internet, zei ik dat zelfs over Tupperware! :p) Het waren dus wafels die als je ze in vijf breekt, hartjes vormen.
Het was superleuk, we stonden er in de keuken met een hele muziek-installatie deeg te maken, wafels te bakken en ondertussen foto's van onszelf te trekken!
Op een bepaald moment, we waren gelukkig al bij het deel geraakt waarbij we de wafels mochten opeten :D, viel de electriciteit uit!
Hebben we daar zo gezeten, bijna drie uur lang. Verhaaltjes vertellend met een klein, zelfopwindbaar, zakpillampje. We konden ook niet naar huis, want Livia was de sleutel van de poort a/d voorkant van haar huis kwijt, die kon je nu enkel nog openen met de electronische afstandsbediening (die dan nog eens in de auto lag van haar ouders, die weg waren voor een etentje). Ik lag op't einde van de avond te slapen in hare zetel.
Zaterdag heb ik overdag bijna niets gedaan, behalve dan 'beslist dat ik eens belgisch wilde koken voor mijn familie en dat zondagmiddag het beste moment zou zijn'. :) Ik ben dan wel nog naar de winkel geweest om inkopen te doen.
Die avond ben ik uit geweest met Eduardo, zijn vrienden, mijn vriendinnen van 't school en vriendinnen met wie ik vorig jaar studeerde. (Alleen mijn 'buitenlandse' vrienden waren er niet bij.. Magdalena zat in een anders stad met haar familie en Hannah had geen zin om uit te gaan. Eigenlijk was dat wel 'goed' dat zij er niet bij waren, want dat paste in mijn goede voornemen om meer met de brazilianen om te gaan.)
We waren wel pas om 6u thuis en ik moest om 9u opstaan, want ging dus het middagmaal maken voor mijn familie! Ik had wortelstoemp met worst gemaakt en als dessert appeltaart. (Hoeraa voor mijzelf, want ik had nog nooit in mijn leven een taart of een cake gemaakt :)
Iedereen vond het eten wel lekker.. behalve mijn zusje! Die durfde amper te proeven van de wortelstoemp en 'vond het maar vies'.
(Jaja, wacht maar, verwend nest... totdat ge zelf moet gaan koken!) :p
Ahja, onze nieuwe keuken is ook sinds deze week af! :) (Misschien was het daardoor dat ik ineens zin kreeg om te koken, want om een 'onderdeel' van ons huis te zijn, is ze eigenlijk echt wel mooi!! :p Sorry, dat was een beetje grof van mij.)
Ik merk ook dat ik me al beter thuis voel in mijn gezin.
Vooral tegenover 'mijn mama'. Ik zou met haar eigenlijk over alles kunnen praten en zij doet dat ook met mij.
Zondagnammidag voelde ik ook meer de behoefte om thuis te blijven en misschien 's avonds met mijn broer naar een barbecue te gaan bij vrienden van mijn ouders, waarvan de zoon een van de beste vrienden van mijn broer is, ipv met Hannah en Mario (Mexicaan) naar't shoppingcenter te gaan of met hen wat op straat te gaan wandelen.
Een goede nacht en slaapwel!
(Sonha comigo)
Beijos, Isabel
Vrijdagnammidag had ik een van mijn laatste 'knutsellessen'.
Ik was nl. begonnen samen met Hannah en Magdalena deze lessen te volgen, om ons wat creatief bezig te houden enzo. En ik dacht, "ah als we dat in een school doen, leren we ook nog wat nieuwe technieken bij enzo". Oké, die 'nieuwe technieken', tot daaraan toe, kheb misschien wel iets bijgeleerd, maar het woord 'creativiteit' staat wel op een van de laatste pag's van de lerares haar woordenboek.
Waarschijnlijk is ze gewoon om aan veerigjarige dames les te geven, die eerder een koffiekletske willen komen doen en een schoon schilderijke of versierd doosje willen maken om in hun huis te kunnen presenteren. Bij alles wat je aan't maken bent, geeft ze advies over welke kleur je best kunt gebruiken (want, ja, dat vindt zij toch wel mooier) en als je bvb iets hebt geboetseerd, komt ze het daarna met haar eigen handen nog een beetje 'aanpassen'.
Voor de mensen die een schilderij (bvb 'stilleven') willen maken, tekent zij eerst de tekening met potlood op het doek en komt zich daarna ook nog een paar keer met de penseelstreken moeien.
Ik ging bijvb. de pop die ik van een kalebas en durepoxi (soort van klei) had gemaakt beschilderen en was op zoek naar de andere poppen om ideëen op te doen. Toen zei de lerares, ah nee, die andere poppen zijn hier nu niet, maar ik kan er wel een van mijzelf tonen. Ze legde dan uit welke techniek ze had gebruikt om hem te beschilderen en stelde voor dat ik het op dezelfde manier deed. Ik mocht kiezen of ik het met twee of drie stroken deed. Ik zei dat ik er eens over ging nadenken (of ik haar techniek wel ging gebruiken, want eigl wilde ik dat niet..) Een beetje later zei ze dan 'Isabel, laat het gewoon wit!'
Ahja, oké madam, heb ik ook nog iets te zeggen? Nu probeer ik gewoon alles tegenovergesteld te doen, van wat zij zegt.. maar soms heb ik een beetje schrik dat ik zo mijn 'werkje' ga verbrodden. :p
Na de 'knutselles' ben ik dan met mijn mama bij de Policia Federal mijn Braziliaanse Identiteitskaart (voor buitenlanders) gaan afhalen!! =) Ik was superblij, want meestal duurt het meer dan een jaar voordat die 'klaar' is en krijgen de uitwisselingsstudenten die dus gewoon niet meer.
Mijn mama vroeg daar op het bureau nog van 'er staan toch geen fouten op hé?'
Ikke, neenee. (Zelfs de namen van mijn belgische ouders waren juist geschreven!)
Daarna kijkt zij in de auto ff naar mijn 'nieuwe' identiteitskaart... zegt van ja ze hebben er wel masculino ipv. feminino opgezet! ... Ik ben in Brazilië dus ne man...
Hahaha, vraag me af wat voor voordelen dat zou kunnen opleveren. (Niet veel waarschijnlijk.) =D
's Avonds ben ik dan met Magdalen bij Livia, een vriendin uit mijn klas, Belgian wafels gaan bakken! (Allé, ik dénk dat die Belgisch zijn... maar zeg dat over alles. Tot twee dagen geleden, toen ik het ging opzoeken op't internet, zei ik dat zelfs over Tupperware! :p) Het waren dus wafels die als je ze in vijf breekt, hartjes vormen.
Het was superleuk, we stonden er in de keuken met een hele muziek-installatie deeg te maken, wafels te bakken en ondertussen foto's van onszelf te trekken!
Op een bepaald moment, we waren gelukkig al bij het deel geraakt waarbij we de wafels mochten opeten :D, viel de electriciteit uit!
Hebben we daar zo gezeten, bijna drie uur lang. Verhaaltjes vertellend met een klein, zelfopwindbaar, zakpillampje. We konden ook niet naar huis, want Livia was de sleutel van de poort a/d voorkant van haar huis kwijt, die kon je nu enkel nog openen met de electronische afstandsbediening (die dan nog eens in de auto lag van haar ouders, die weg waren voor een etentje). Ik lag op't einde van de avond te slapen in hare zetel.
Zaterdag heb ik overdag bijna niets gedaan, behalve dan 'beslist dat ik eens belgisch wilde koken voor mijn familie en dat zondagmiddag het beste moment zou zijn'. :) Ik ben dan wel nog naar de winkel geweest om inkopen te doen.
Die avond ben ik uit geweest met Eduardo, zijn vrienden, mijn vriendinnen van 't school en vriendinnen met wie ik vorig jaar studeerde. (Alleen mijn 'buitenlandse' vrienden waren er niet bij.. Magdalena zat in een anders stad met haar familie en Hannah had geen zin om uit te gaan. Eigenlijk was dat wel 'goed' dat zij er niet bij waren, want dat paste in mijn goede voornemen om meer met de brazilianen om te gaan.)
We waren wel pas om 6u thuis en ik moest om 9u opstaan, want ging dus het middagmaal maken voor mijn familie! Ik had wortelstoemp met worst gemaakt en als dessert appeltaart. (Hoeraa voor mijzelf, want ik had nog nooit in mijn leven een taart of een cake gemaakt :)
Iedereen vond het eten wel lekker.. behalve mijn zusje! Die durfde amper te proeven van de wortelstoemp en 'vond het maar vies'.
(Jaja, wacht maar, verwend nest... totdat ge zelf moet gaan koken!) :p
Ahja, onze nieuwe keuken is ook sinds deze week af! :) (Misschien was het daardoor dat ik ineens zin kreeg om te koken, want om een 'onderdeel' van ons huis te zijn, is ze eigenlijk echt wel mooi!! :p Sorry, dat was een beetje grof van mij.)
Ik merk ook dat ik me al beter thuis voel in mijn gezin.
Vooral tegenover 'mijn mama'. Ik zou met haar eigenlijk over alles kunnen praten en zij doet dat ook met mij.
Zondagnammidag voelde ik ook meer de behoefte om thuis te blijven en misschien 's avonds met mijn broer naar een barbecue te gaan bij vrienden van mijn ouders, waarvan de zoon een van de beste vrienden van mijn broer is, ipv met Hannah en Mario (Mexicaan) naar't shoppingcenter te gaan of met hen wat op straat te gaan wandelen.
Een goede nacht en slaapwel!
(Sonha comigo)
Beijos, Isabel
zondag 20 april 2008
donderdag 17 april 2008
woensdag 16 april 2008
...Vervolg
Vervolg van mijn braziliaanse leven. :p
Al een tijd lang was mijn broer, telkens wel voor de grap, aan het zeggen dat ik enkel nog maar met de buitenlandse meisjes en jongens omging (de andere afs-ers dus). Vorige week zei mijn mama dan hetzelfde, maar op een iets serieuzere manier.
Ik voelde mij echt slecht, want wist dat het waar was en had er zelfs al iets aan proberen doen. Maar het bleek dat afspraken maken met brazilianen om een of andere reden toch veel moeilijker was dan met mijn Europese vrienden, die zelf ook niet zo veel te doen hebben.
Vorig jaar ging ik veel meer met andere mensen om, bijvoorbeeld met de meisjes die toen in mijn klas zaten en met de vrienden van mijn broers als die me ergens mee naartoe namen, maar sinds Hannah en Magdalena in mijn klas zitten (ze zijn in februari allebei van school veranderd) bracht ik echt àl mijn dagen met hen door.
Gelukkig gingen er dit weekend twee van mijn vriendinnen van vorig jaar naar Campo Grande, de hoofdstad van onze staat, waar mijn broer nu ook studeert. Er vond daar 10 dagen lang een agronomische expo plaats (met elke avond een optreden), waar veel volk op af kwam. Ik ben meegegaan en ging toen zogezegd in het appartement van mijn broer slapen. Maar blijkbaar was zijn 'nieuw vriendinnetje' ook op bezoek (oké, die bleef er wel niet slapen, maar toch), dus ben ik uiteindelijk het hele weekend met mìjn vriendinnen en nog andere meisjes omgegaan en ook bij hen op't appartement blijven slapen.
Vrijdagavond zijn we naar de expo geweest, waarvoor we eerst anderhalf uur met onze auto in de file hebben gestaan, om dan een parkeerplaats voor 15 réais te vinden (= veel te duur) en toen we binnengingen was er echt zò veel volk dat we handjes moesten geven om elkaar niet kwijt te raken terwijl we ons door het volk wrongen. Uiteindelijk zijn we heel de avond op dezelfde plaats blijven staan, ergens niet zo ver van het podium, maar zelfs dan kwam de muziek maar zwakjes mijn oorschelpen binnengedrongen.
Het was trouwens wel een bekend en succesvol certanejo-duplo (Vitor e Leo) die speelden. (Eigenlijk deed heel het evenement me denken aan de Gentse Feesten.)
Ik was ook sùpermoe, (was die dag om zes uur opgestaan en had op een bus ook nog een pilleke tegen demisselijkheid genomen dat waarschijnlijk slaap veroorzaakte.)
Omdat ik 'het feestje' niet wilde verpesten voor de rest en ook wel wat moeite wilde doen om me toch te amuseren, heb ik er nog tot 5u 's morgens gestaan, totdat ik al staand stond te slapen! :p
Die nacht hebben we dan allemaal in Gabriela haar kamer geslapen (vriendin van mijn vriendinnen die nu in CG woont). Ik sliep samen met nog een meisje die mijn broer echt sùperknap vindt in het dubbel bed. (Hahaha... die zag echt blauw van jaloezie toen ik dat hem later vertelde, want hij wist waarschijnlijk ook niet dat ik haar kende.)
De volgende morgend zijn de vrij vroeg opgestaan, in het shoppingcenter gaan middageten en in de namiddag ben ik dan mijn broer en een vriendin van hem die ik ook wel goed ken, gaan bezoeken. Ik ben er nog tot 's avonds bijgebleven en ben daarna weer met de andere meisjes uit geweest. Niemand wilde terug naar de expo gaan, dus zijn we gewoon met Gabriela en een paar vriendinnen van haar naar'n barbecue geweest en hebben daarna nog wat rondegereden in de stad.
Ik lag om 5u in 'mijn' bed (was vroeger dan de rest gaan slapen) en werd dan om 8.30 's morgens wakker gebeld om de deur voor de anderen te gaan opendoen, die net waren aangekomen.
Zondag zijn we dan weer rond 4u in de namiddag gaan middageten in het shoppingcenter.
Daar ben ik Lucian (de Amerikaan) en diens gastbroer, Reynardt, tegengekomen, die met hun familie in CG waren voor een huwelijk. Een paar uur later mocht ik dan met hen terug naar huis meerijden.. ipv de bus te moeten nemen om in Dourados te geraken.
Zo was ik sneller thuis (in 3 ipv 4 uur), kreeg ik nog gratis avondeten, mocht ik in de auto mijn hoofd op Reynardt zijn schoot leggen om te kunnen slapen en mocht ik mee naar zijn I-pod luisteren. =) Hhhhmmm, wat voelde ik me toch goed.
Het was echt een zalig weekend geweest én bovenal, ik had me heel 't weekend doorgebracht, onafhankelijk van mijn twee Duitse vriendinnetjes.
Nog een grappige gebeurtenis: vorige week woensdag begonnen de meisjes van mijn klas ineens voor mij "Parabéns para você" (= "Lang zal ze leven...) te zingen.
Dat was wel juist tijdens de les van de leraar die op't einde van de les 'de jarige' naar voor roept en dan alle jongens of meisjes van de klas (in mijn geval de jongens) verplicht om die persoon gelukwensen te komen brengen en te kussen. 8-)
Ik ben dan maar naar voor gegaan (werd verplìcht, verjaardag of niet) en kon echt mijn lach niet inhouden, toen ik al die welgemeende gelukwensen mocht ontvangen.
De week daarna schudde onze directeur (die ook gewoon een leraar is) mij ook ineens de hand terwijl hij mij feliciteerde. Ik had eerst natuurlijk totaal niet door waar die het over had. :D
Vandaag tijdens de les was onze lerares van geschiedenis ons aan het waarschuwen voor drie kerels die in onze stad rondlopen (één met nen auto, den andere met ne moto en nog nen derde) en meisjes proberen 'mee te nemen' om er dan ..euhm wss slechte dingen mee te doen.
Ik was heel geconcentreerd aan't luisteren. Op't einde vraagt er iemand naast mij, "gebeurt dat in België ook zo'n dingen?" Ik zeg van "ja.."
Ineens iemand anders "Ah professora! De belgische heeft gezegd dat zoiets ook al met haar tante is gebeurd. Ja, die was op het straat aan het wandelen en ineens.. en blablabla-haha" (de rest heb ik niet meer gehoord, maar 't was blijkbaar een hilarisch uitgevonden verhaal).
OMG, ik had nìks gezegd. Natuurlijk keken die leerkracht en heel de klas mij toen wel raar aan!!
De rest van het vervolg zal je waarschijnlijk wel kunnen lezen in een volgend vervolg. :)
Kusjes xxxxx van Isabel
Al een tijd lang was mijn broer, telkens wel voor de grap, aan het zeggen dat ik enkel nog maar met de buitenlandse meisjes en jongens omging (de andere afs-ers dus). Vorige week zei mijn mama dan hetzelfde, maar op een iets serieuzere manier.
Ik voelde mij echt slecht, want wist dat het waar was en had er zelfs al iets aan proberen doen. Maar het bleek dat afspraken maken met brazilianen om een of andere reden toch veel moeilijker was dan met mijn Europese vrienden, die zelf ook niet zo veel te doen hebben.
Vorig jaar ging ik veel meer met andere mensen om, bijvoorbeeld met de meisjes die toen in mijn klas zaten en met de vrienden van mijn broers als die me ergens mee naartoe namen, maar sinds Hannah en Magdalena in mijn klas zitten (ze zijn in februari allebei van school veranderd) bracht ik echt àl mijn dagen met hen door.
Gelukkig gingen er dit weekend twee van mijn vriendinnen van vorig jaar naar Campo Grande, de hoofdstad van onze staat, waar mijn broer nu ook studeert. Er vond daar 10 dagen lang een agronomische expo plaats (met elke avond een optreden), waar veel volk op af kwam. Ik ben meegegaan en ging toen zogezegd in het appartement van mijn broer slapen. Maar blijkbaar was zijn 'nieuw vriendinnetje' ook op bezoek (oké, die bleef er wel niet slapen, maar toch), dus ben ik uiteindelijk het hele weekend met mìjn vriendinnen en nog andere meisjes omgegaan en ook bij hen op't appartement blijven slapen.
Vrijdagavond zijn we naar de expo geweest, waarvoor we eerst anderhalf uur met onze auto in de file hebben gestaan, om dan een parkeerplaats voor 15 réais te vinden (= veel te duur) en toen we binnengingen was er echt zò veel volk dat we handjes moesten geven om elkaar niet kwijt te raken terwijl we ons door het volk wrongen. Uiteindelijk zijn we heel de avond op dezelfde plaats blijven staan, ergens niet zo ver van het podium, maar zelfs dan kwam de muziek maar zwakjes mijn oorschelpen binnengedrongen.
Het was trouwens wel een bekend en succesvol certanejo-duplo (Vitor e Leo) die speelden. (Eigenlijk deed heel het evenement me denken aan de Gentse Feesten.)
Ik was ook sùpermoe, (was die dag om zes uur opgestaan en had op een bus ook nog een pilleke tegen demisselijkheid genomen dat waarschijnlijk slaap veroorzaakte.)
Omdat ik 'het feestje' niet wilde verpesten voor de rest en ook wel wat moeite wilde doen om me toch te amuseren, heb ik er nog tot 5u 's morgens gestaan, totdat ik al staand stond te slapen! :p
Die nacht hebben we dan allemaal in Gabriela haar kamer geslapen (vriendin van mijn vriendinnen die nu in CG woont). Ik sliep samen met nog een meisje die mijn broer echt sùperknap vindt in het dubbel bed. (Hahaha... die zag echt blauw van jaloezie toen ik dat hem later vertelde, want hij wist waarschijnlijk ook niet dat ik haar kende.)
De volgende morgend zijn de vrij vroeg opgestaan, in het shoppingcenter gaan middageten en in de namiddag ben ik dan mijn broer en een vriendin van hem die ik ook wel goed ken, gaan bezoeken. Ik ben er nog tot 's avonds bijgebleven en ben daarna weer met de andere meisjes uit geweest. Niemand wilde terug naar de expo gaan, dus zijn we gewoon met Gabriela en een paar vriendinnen van haar naar'n barbecue geweest en hebben daarna nog wat rondegereden in de stad.
Ik lag om 5u in 'mijn' bed (was vroeger dan de rest gaan slapen) en werd dan om 8.30 's morgens wakker gebeld om de deur voor de anderen te gaan opendoen, die net waren aangekomen.
Zondag zijn we dan weer rond 4u in de namiddag gaan middageten in het shoppingcenter.
Daar ben ik Lucian (de Amerikaan) en diens gastbroer, Reynardt, tegengekomen, die met hun familie in CG waren voor een huwelijk. Een paar uur later mocht ik dan met hen terug naar huis meerijden.. ipv de bus te moeten nemen om in Dourados te geraken.
Zo was ik sneller thuis (in 3 ipv 4 uur), kreeg ik nog gratis avondeten, mocht ik in de auto mijn hoofd op Reynardt zijn schoot leggen om te kunnen slapen en mocht ik mee naar zijn I-pod luisteren. =) Hhhhmmm, wat voelde ik me toch goed.
Het was echt een zalig weekend geweest én bovenal, ik had me heel 't weekend doorgebracht, onafhankelijk van mijn twee Duitse vriendinnetjes.
Nog een grappige gebeurtenis: vorige week woensdag begonnen de meisjes van mijn klas ineens voor mij "Parabéns para você" (= "Lang zal ze leven...) te zingen.
Dat was wel juist tijdens de les van de leraar die op't einde van de les 'de jarige' naar voor roept en dan alle jongens of meisjes van de klas (in mijn geval de jongens) verplicht om die persoon gelukwensen te komen brengen en te kussen. 8-)
Ik ben dan maar naar voor gegaan (werd verplìcht, verjaardag of niet) en kon echt mijn lach niet inhouden, toen ik al die welgemeende gelukwensen mocht ontvangen.
De week daarna schudde onze directeur (die ook gewoon een leraar is) mij ook ineens de hand terwijl hij mij feliciteerde. Ik had eerst natuurlijk totaal niet door waar die het over had. :D
Vandaag tijdens de les was onze lerares van geschiedenis ons aan het waarschuwen voor drie kerels die in onze stad rondlopen (één met nen auto, den andere met ne moto en nog nen derde) en meisjes proberen 'mee te nemen' om er dan ..euhm wss slechte dingen mee te doen.
Ik was heel geconcentreerd aan't luisteren. Op't einde vraagt er iemand naast mij, "gebeurt dat in België ook zo'n dingen?" Ik zeg van "ja.."
Ineens iemand anders "Ah professora! De belgische heeft gezegd dat zoiets ook al met haar tante is gebeurd. Ja, die was op het straat aan het wandelen en ineens.. en blablabla-haha" (de rest heb ik niet meer gehoord, maar 't was blijkbaar een hilarisch uitgevonden verhaal).
OMG, ik had nìks gezegd. Natuurlijk keken die leerkracht en heel de klas mij toen wel raar aan!!
De rest van het vervolg zal je waarschijnlijk wel kunnen lezen in een volgend vervolg. :)
Kusjes xxxxx van Isabel
donderdag 3 april 2008
"I love Paulie Bleeker!!" ;)
Hey!
Gisterenavond ben ik weeral 'Juno' gaan zien. Mijn ouders en zusje gingen aangezien het dag van de 'promoção' was (wat wil zeggen dat een filmticket maar 3 réais kost!) en ik ging natuurlijk graag mee.
We gingen eerst iets eten in het shoppingcenter en daarna naar de film. Uiteindelijk zaten we al om 21u in de zaal, als enigsten, terwijl de film pas om 21.30 begon. Mijn zus en ik zaten wat onnozel te doen op de muziek die er ondertussen werd gespeeld. (Amai, ik voelde zo'n ongelooflijke drang om vooraan voor het doek te gaan staan en alles te geven... :p Jammer dat ik toen niet op een plaast was waar ik niemand kende... shoppingcentrum in Rio de Janeiro ofzo.)
Uiteindelijk begon de film. Eerst waren er nog wat kakelende popcorn-grieten te horen die waarschijnlijk indruk wilden maken op hun vriendjes, maar die zwegen dan ook na een tijdje.
Mijn zusje die vond de film blijkbaar ook niet zo interessant, want gaf er na 15 min. de voorkeur aan zich over te geven aan de vermoeidheid en haar ogen te sluiten.
Mijn 'mama' dacht weeral dat ze het beter wist en zei op een bepaald moment heel luid en met een geïrriteerd stemmetje (wanneer Juno in haar camionette naast een goederentrein rijdt) "ze gaat zichzelf voor diën trein gooien hé, dat zie'k al".
Ja, mijn papa die naast mij zat had gelukkig blijkbaar wel plezier met het zien van deze film. Ik vond het natuurlijk zalig om Paulie Bleeker's bleke benen voor een tweede keer te mogen bewonderen!
Toen we daarna op weg waren naar huis, zei mijn mama "volgens mij lijkt de vader van Juno wel een beetje op uw papa, niet?" Ik zei dan van "ja.. niet vollédig, maar ja toch wel". "Jaja, van uiterlijk misschien niet... maar de manier waarop hij tegen u spreekt enzo toch wel."
Da's eigenlijk wel waar, ik vind dat ook! En ook grappig dat ze dat zei, want mijn braziliaanse mama en mijn papa hebben elkaar nog nooit ontmoet.
Hahahah. Vandaag had ik een extra tennisles, waar ik tevoet naartoe moest (30 min wandelen). Maar gelukkig kwam ik onderweg Lucian tegen (de Amerikaanse AFS') die me dan met zijn fiets heeft gebracht. Ik mocht zo vanachter op de steuntjes gaan rechtstaan die zich aan weerszijden van het achterwiel bevinden... net zoals de jongeren in van die Amerikaanse films van 1O jaar geleden doen! =D
In het begin kon ik niet stoppen met lachen en was ik ervan overtuigd dat we allebei zouden vallen. Maar eerlijk gezegd: proficiat Lucian! En merci om mij veilig en op tijd aan de tennis af te zetten.
Xxx Isabel
Gisterenavond ben ik weeral 'Juno' gaan zien. Mijn ouders en zusje gingen aangezien het dag van de 'promoção' was (wat wil zeggen dat een filmticket maar 3 réais kost!) en ik ging natuurlijk graag mee.
We gingen eerst iets eten in het shoppingcenter en daarna naar de film. Uiteindelijk zaten we al om 21u in de zaal, als enigsten, terwijl de film pas om 21.30 begon. Mijn zus en ik zaten wat onnozel te doen op de muziek die er ondertussen werd gespeeld. (Amai, ik voelde zo'n ongelooflijke drang om vooraan voor het doek te gaan staan en alles te geven... :p Jammer dat ik toen niet op een plaast was waar ik niemand kende... shoppingcentrum in Rio de Janeiro ofzo.)
Uiteindelijk begon de film. Eerst waren er nog wat kakelende popcorn-grieten te horen die waarschijnlijk indruk wilden maken op hun vriendjes, maar die zwegen dan ook na een tijdje.
Mijn zusje die vond de film blijkbaar ook niet zo interessant, want gaf er na 15 min. de voorkeur aan zich over te geven aan de vermoeidheid en haar ogen te sluiten.
Mijn 'mama' dacht weeral dat ze het beter wist en zei op een bepaald moment heel luid en met een geïrriteerd stemmetje (wanneer Juno in haar camionette naast een goederentrein rijdt) "ze gaat zichzelf voor diën trein gooien hé, dat zie'k al".
Ja, mijn papa die naast mij zat had gelukkig blijkbaar wel plezier met het zien van deze film. Ik vond het natuurlijk zalig om Paulie Bleeker's bleke benen voor een tweede keer te mogen bewonderen!
Toen we daarna op weg waren naar huis, zei mijn mama "volgens mij lijkt de vader van Juno wel een beetje op uw papa, niet?" Ik zei dan van "ja.. niet vollédig, maar ja toch wel". "Jaja, van uiterlijk misschien niet... maar de manier waarop hij tegen u spreekt enzo toch wel."
Da's eigenlijk wel waar, ik vind dat ook! En ook grappig dat ze dat zei, want mijn braziliaanse mama en mijn papa hebben elkaar nog nooit ontmoet.
Hahahah. Vandaag had ik een extra tennisles, waar ik tevoet naartoe moest (30 min wandelen). Maar gelukkig kwam ik onderweg Lucian tegen (de Amerikaanse AFS') die me dan met zijn fiets heeft gebracht. Ik mocht zo vanachter op de steuntjes gaan rechtstaan die zich aan weerszijden van het achterwiel bevinden... net zoals de jongeren in van die Amerikaanse films van 1O jaar geleden doen! =D
In het begin kon ik niet stoppen met lachen en was ik ervan overtuigd dat we allebei zouden vallen. Maar eerlijk gezegd: proficiat Lucian! En merci om mij veilig en op tijd aan de tennis af te zetten.
Xxx Isabel
Abonneren op:
Posts (Atom)