Hey beste mensen!
Vroeger vond ik het altijd zo leuk om op mijn blog te schrijven, jullie mijn laatste ervaringen enzo mee te delen.
Nu lijkt het echter alsof ik altijd hetzelfde doe en ook hetzelfde schrijf.
Misschien zou ik nu wel met iets belangrijks moeten bezig zijn. Een of ander vrijwilligersproject, of alle steden in mijn staat bezoeken, de portugese onregelmatige werwoorden vanbuiten leren, een Belgische kookcursus opstarten,...
Maar eigenlijk moet ik jullie teleurstellen.
En mezelf daarbij ook een beetje.. Ik doe niets van dit al.
Ik ga wel naar school en heb een paar weken geleden vrijwillig de toetsen meegedaan.
Voor chemie heb ik 6 op 6 gehaald, voor wiskunde 4 op 6, geschiedenis 3,9 op 6, sociologie 5,5 op 8, biologie 1,8 op 6 en literatuur 2 op 6. Toegegeven, ik had wel niet echt geleerd voor deze testen.
Twee weken geleden zijn we ook nog paaseitjes aan de weesmeisjes gaan afgeven, waarbij Hannah zich half in een konijn had verkleed.
Gisteren heb ik tijdens de afs-meeting kort mijn eigen ervaringen ingesproken voor de Belgische afs-ers die deze zomer naar Brazilië zullen vertrekken.
Daarna ben ik met Hannah en Magdalena bij mij thuis de film 'Love actually' gaan zien (waarin er een vrouw voorkomt die Portugees spreekt uit Portugal, zò cool om dat eens te horen... en ermee te lachen! :p). Om 11u ben ik dan al gaan slapen, omdat ik heel de dag superveel hoofdpijn had. (Waarschijnlijk wegens de sinusitus.)
Vrijdagavond ben ik naar de film geweest met mensen van mijn klas. We hebben 'Juno' gezien, écht een heel goede film!
Op sommige momenten moest ik wel hard wenen. Deels door ontroering, deels omdat ik heimwee kreeg naar België en deels omdat ik aan Patricia moest denken, die woensdag gestorven is.
Toen ik de zaal uitkwmam had ik dus bloeddoorlopen ogen en een betraand gezicht.
Vandaag ben ik tenslotte naar het shoppingcentrum geweest, samen met Magdalena. We wilden te voet gaan (omdat we al teveel op onze ouders steunen om ergens te geraken). De enige domper was dat mijn papa een compleet foute route had uitgelegd, waardoor we ergens bij de 'indianen' in een buurt zonder verlichting aankwamen en we pas 77 min. later de automatische deuren van het shoppingscentrum konden binnenlopen. Gelukkig smaakte de pizza-cone goed.
Hier schreef ik dus weer, een klein deeltje uit mijn leven.
dikke x Isabel
En tot binnen drie maanden.
zondag 30 maart 2008
zaterdag 29 maart 2008
Aan iedereen die zich nu in België bevindt:
5 redenen waarom jullie niet jaloers moeten zijn op het klimaat waarin ik mij nu bevindt.
-De zon schijnt zo hard dat het onmogelijk is in de zon te komen, laat staan te zonnen.
-Als ik naar school ga moet ik 's morgens een lange broek en een trui aan doen, omdat het ìn de klas zo koud is. Ze zetten nl. de airco zo hard dat je het gewoon heel koud krijgt.
-Na't school is het veel te warm om met een lange broek in de vlakke zon terug naar huis te lopen, via een weg waar er bijna nérgens schauduw te bespeuren valt.
-Door de warmte heb ik bijna elke dag hoofdpijn en ben ik veel moe-er dan normaal.
-Als gevolg van de airco in de klas en 's nachts in onze slaapkamer krijg ik ook nog eens sinusit.
-Ahja, nog iets: als je in de zetel gaat zitten om ff tv te kijken ipv buiten te komen omdat't te warm is, worden je hele lichaam (maar vooral benen) geattackeerd door 5 'perni longas' (muggen die grote beten achterlaten). Muggencrème opsmeren helpt ook niet, want die verstopt uw poriën, waardoor ge alleen nog maar harder begint te zweten.
(Alles wat ik nu heb vermeld, heb ik uit mijn eigen ondervindingen gehaald, waar ik dagelijks mee moet leren leven en is dus geen gekwakzalver.)
Bedankt voor uw tijd
en geniet van de winter daar in België!
x Isabel
5 redenen waarom jullie niet jaloers moeten zijn op het klimaat waarin ik mij nu bevindt.
-De zon schijnt zo hard dat het onmogelijk is in de zon te komen, laat staan te zonnen.
-Als ik naar school ga moet ik 's morgens een lange broek en een trui aan doen, omdat het ìn de klas zo koud is. Ze zetten nl. de airco zo hard dat je het gewoon heel koud krijgt.
-Na't school is het veel te warm om met een lange broek in de vlakke zon terug naar huis te lopen, via een weg waar er bijna nérgens schauduw te bespeuren valt.
-Door de warmte heb ik bijna elke dag hoofdpijn en ben ik veel moe-er dan normaal.
-Als gevolg van de airco in de klas en 's nachts in onze slaapkamer krijg ik ook nog eens sinusit.
-Ahja, nog iets: als je in de zetel gaat zitten om ff tv te kijken ipv buiten te komen omdat't te warm is, worden je hele lichaam (maar vooral benen) geattackeerd door 5 'perni longas' (muggen die grote beten achterlaten). Muggencrème opsmeren helpt ook niet, want die verstopt uw poriën, waardoor ge alleen nog maar harder begint te zweten.
(Alles wat ik nu heb vermeld, heb ik uit mijn eigen ondervindingen gehaald, waar ik dagelijks mee moet leren leven en is dus geen gekwakzalver.)
Bedankt voor uw tijd
en geniet van de winter daar in België!
x Isabel
zondag 23 maart 2008
vrijdag 21 maart 2008
de laatste dagen voor Pasen
Hey lieve België,
Gisteren (donderdag) ben ik in de namiddag voor de derde keer samen met de andere AFs-ers, de presidente van Afs en Lìvia (een vriendin uit mijn klas) naar het weeshuis voor misbruikte meisjes geweest.
We zijn daar échte (waarvan ik er een deel op de grond kapot heb laten vallen :s) eieren voor Pasen gaan beschilderen.
Allé, we hebben de eieren eigenlijk met sliertjes crêpe-papier dat eerst in water werd gedoopt, beplakt. Wanneer het papier dan was opgerdoogd en al zijn kleur op de schil vh ei had achtergelaten, werd het erafgehaald. Het was een gemakkelijke manier om de eieren een leuk kleurtje geven en om twee dagen met roze vingers rond te kunnen lopen.
Ik was sinds woensdag een beetje verkouden en grieperig. Ik voelde me nogal licht in mijn hoofd en had dus, terwijl ik het pallet met eieren wilde verplaatsen, een deel op de grond laten vallen!
Zaterdagnamiddag gaan we terug naar het weeshuis met deze eitjes, gevuld met marsepein en waarschijnlijk met nog wat meer chocolade-eieren, verdeeld over 12 nestjes om deze aan de meisjes af te geven.
De paashaas is bij ons thuis nog niet geweest... (wss zondag), mààr: mijn 'mama' heeft hier in een of andere winkel een chocoladen paasei van 6 Kg gewonnen! Hahahahaha :D Kei leuk! (Dat staat hier nu voor mijne neus, ingepakt in goudkleurig papier. :p)
Wel jammer dat het van braziliaanse chocolde gemaakt is, die (dat vind ik toch) niet zoveel weg heeft van chocolade zoals wij ze in België gewoon zijn! Echt waar, ik zou dit naar suiker-smakend snoepgoed soms zelfs geen chocolade durven noemen!
Maarja, de brazilianen zijn er blij mee. (Ochotekes toch! :D)
Aangezien ik dus wat grieperig ben, mag ik 's avonds niet weggaan van mijn mama, omdat ik morgen naar het 'baile do Hawaï' ga. (Ja er is er al een geweest in dourados, maar dit is veel bekender en groter.)
Maar of dat écht wel zo'n tof feest gaat worden, dat weet ik niet.. Ik heb blijkbar nogal een negatieve invloed op de feestjes die zich op die plaats afspelen.
Toen we in november of december naar Indareta gingen, dat een superbekend goot 2-dagen durend feestje met live-optredens is, heeft het ook superhard gestortregend die avonden! (En waren we om middernacht al terug thuis om in ons bed te kruipen met dikke sokken aan en een bord uiensoep achter onze kiezen. :/)
Maar laten we daar niet aan denken en let's hope for the best!
Mijn ouders gingen normaal gezien ook. Die gingen dan -hopelijk- wel aan hun tafel blijven zitten, kletsend met collega's van de bank en cocktails en ananassen achterover slaand. Maar een vriendin van mijn zusje, die onlangs verhuisd is naar Ponta Pora, een stad die op de grens licht met Paraguay, geeft een feest voor haar 15-verjaardag en daar konden mijn ouders niet nee tegen zeggen.
Dus vanaf zaterdagvanond 7u tot en met zondagmorgend, ben ik alleen thuis met mijn broers. Jiehaa! :p
Nog een nieuwtje dat ik zeker moet vertellen.
Ik heb hier zeker 7 vrienden die nu met mij in de klas zitten en in de zomer voor een jaar op 'uitwisseling' gaan vertrekken!
Er gaat er éne naar Ijsland, een tweede naar de USA, een ander meisje naar de USA, een meisje naar Canada, een meisje naar Oostenrijk en... twee meisjes naar België!! :D
Een van hen, Carolina, naar het Franse gedeelte en de andere, Nina, naar het Nederlandstalige gedeelte. (Welke stad dat weet ze wel nog niet.)
Maar da's toch supergraaf dat er zoveel een uitwisselingsjaar gaan doen en dat er dan nog eens twee (vriendinnen van mij) naar België komen!!
Jiehaa (2)!
De rest zal ik maar eens laten voor een andere dag... maar wees gerust, ik zal het niet te ver laten komen, ik schrijf op tijd!
(Als jullie mijn berichten ten minste nog willen lezen hé. :p)
Dikke x Isabel!
Gisteren (donderdag) ben ik in de namiddag voor de derde keer samen met de andere AFs-ers, de presidente van Afs en Lìvia (een vriendin uit mijn klas) naar het weeshuis voor misbruikte meisjes geweest.
We zijn daar échte (waarvan ik er een deel op de grond kapot heb laten vallen :s) eieren voor Pasen gaan beschilderen.
Allé, we hebben de eieren eigenlijk met sliertjes crêpe-papier dat eerst in water werd gedoopt, beplakt. Wanneer het papier dan was opgerdoogd en al zijn kleur op de schil vh ei had achtergelaten, werd het erafgehaald. Het was een gemakkelijke manier om de eieren een leuk kleurtje geven en om twee dagen met roze vingers rond te kunnen lopen.
Ik was sinds woensdag een beetje verkouden en grieperig. Ik voelde me nogal licht in mijn hoofd en had dus, terwijl ik het pallet met eieren wilde verplaatsen, een deel op de grond laten vallen!
Zaterdagnamiddag gaan we terug naar het weeshuis met deze eitjes, gevuld met marsepein en waarschijnlijk met nog wat meer chocolade-eieren, verdeeld over 12 nestjes om deze aan de meisjes af te geven.
De paashaas is bij ons thuis nog niet geweest... (wss zondag), mààr: mijn 'mama' heeft hier in een of andere winkel een chocoladen paasei van 6 Kg gewonnen! Hahahahaha :D Kei leuk! (Dat staat hier nu voor mijne neus, ingepakt in goudkleurig papier. :p)
Wel jammer dat het van braziliaanse chocolde gemaakt is, die (dat vind ik toch) niet zoveel weg heeft van chocolade zoals wij ze in België gewoon zijn! Echt waar, ik zou dit naar suiker-smakend snoepgoed soms zelfs geen chocolade durven noemen!
Maarja, de brazilianen zijn er blij mee. (Ochotekes toch! :D)
Aangezien ik dus wat grieperig ben, mag ik 's avonds niet weggaan van mijn mama, omdat ik morgen naar het 'baile do Hawaï' ga. (Ja er is er al een geweest in dourados, maar dit is veel bekender en groter.)
Maar of dat écht wel zo'n tof feest gaat worden, dat weet ik niet.. Ik heb blijkbar nogal een negatieve invloed op de feestjes die zich op die plaats afspelen.
Toen we in november of december naar Indareta gingen, dat een superbekend goot 2-dagen durend feestje met live-optredens is, heeft het ook superhard gestortregend die avonden! (En waren we om middernacht al terug thuis om in ons bed te kruipen met dikke sokken aan en een bord uiensoep achter onze kiezen. :/)
Maar laten we daar niet aan denken en let's hope for the best!
Mijn ouders gingen normaal gezien ook. Die gingen dan -hopelijk- wel aan hun tafel blijven zitten, kletsend met collega's van de bank en cocktails en ananassen achterover slaand. Maar een vriendin van mijn zusje, die onlangs verhuisd is naar Ponta Pora, een stad die op de grens licht met Paraguay, geeft een feest voor haar 15-verjaardag en daar konden mijn ouders niet nee tegen zeggen.
Dus vanaf zaterdagvanond 7u tot en met zondagmorgend, ben ik alleen thuis met mijn broers. Jiehaa! :p
Nog een nieuwtje dat ik zeker moet vertellen.
Ik heb hier zeker 7 vrienden die nu met mij in de klas zitten en in de zomer voor een jaar op 'uitwisseling' gaan vertrekken!
Er gaat er éne naar Ijsland, een tweede naar de USA, een ander meisje naar de USA, een meisje naar Canada, een meisje naar Oostenrijk en... twee meisjes naar België!! :D
Een van hen, Carolina, naar het Franse gedeelte en de andere, Nina, naar het Nederlandstalige gedeelte. (Welke stad dat weet ze wel nog niet.)
Maar da's toch supergraaf dat er zoveel een uitwisselingsjaar gaan doen en dat er dan nog eens twee (vriendinnen van mij) naar België komen!!
Jiehaa (2)!
De rest zal ik maar eens laten voor een andere dag... maar wees gerust, ik zal het niet te ver laten komen, ik schrijf op tijd!
(Als jullie mijn berichten ten minste nog willen lezen hé. :p)
Dikke x Isabel!
woensdag 19 maart 2008
de week voor Pasen
Oké, tijd voor een nieuw bericht. :)
Het is niet altijd zo gemakkelijk om te schrijven... brengt veel 'preguiça' (luiheid :p) met zich mee.
Vandaag is er wel iets 'ongeloofelijks' gebeurd, al is het dan in de negatieve zin van het woord (die ik er misschien net zelf voor heb uitgevonden :p).
Ze zijn al twee weken aan onze keuken aan't werken en hebben dan een paar dagen geleden ook maar ineens een derde water-bassin op ons dak van de slaapkamer, badkamer, strijkkamer en keuken die zich achteraan in de tuin bevinden. (Die bassins vangen regenwater op dat dan gefilterd wordt en daarna in de keuken en badkamer wordt gebruikt.) Vanmiddag begon er ineens heel veel water via de ventilator uit de slaapkamer te lopen, allemaal op het bed! Echt het leek wel een waterval of een verborgen douche. Op andere plaatsen liep er ook water uit het plafond.
Wàt er juist is foutgelopen weet ik niet, maar we moesten àlle kranen opendraaien, opdat het water sneller zou weglopen. Het is nu 9u 's avonds en het is nog bezig! :s
Deze schoolweek ging vlug voorbij. We hadden maar drie dagen les, (donderdag en vrijdag vrijaf wegens Pasen). Wel jammer dat het geen hele week was, maar anders zouden de brazilianen niet zoveel vakantie hebben tijdens de zomer. Dinsdag was ik in de namiddag ook niet naar 't school geweest omdat we de "art"les van vrijdag naar dinsdag hadden verplaatst.
Ik vind het echt wel leuk, om zo een keer per week 'naar de knutselles' te kunnen gaan en bvb. dingen uit papier maché te maken, maar alleen behandelt de de lerares mij, Hannah, Magdalena (en àlle andere leerlingen -zelfs de volwassenen-) soms een beetje als baby's. Ze wil ook dat je bvb. de kleuren kiest die zij mooi vindt.
Dat werkt natuurlijk wel op mijn zenuwen. Ik zeg dan niks om geen 'conflict' te veroorzaken, maar krop het allemaal op en wordt gestresseerd. =)
Misschien is het beter om er de volgende keer toch iets van te zeggen!
Deze namiddag ben ik ook thuisgebeleven. Heb van 13u-17u geslapen en moest dan normaal gezien gaan tennissen, maar ben nogal grieperig dus ben maar niet gegaan.
Vorige vrijdag ben ik voor de eerste keer naar een "alternatief feestje" geweest, waar er zelfs punkers rondliepen. (Oké, da's niet zo speciaal, maar ik had dat hier toch nog nooit gezien!) Er was een bandje dat covers van Pink Floyd speelde, maar dat is nu ook niet echt muziek om op te gaan dansen. Kheb me wel geamuseerd en het meest van al (grapje) toen we, Hannah, Magdalena, Lucian, Arami (een braziliaans meisje dat 7 jaar in Duitsland heeft gewoond) en ik daarna te voet naar huis moesten terugkeren.
Het hielp ook wel dat we allemaal niet echt in elkaars buurt wonen. :P
Maar wees gerust, zolang je hier 's nachts niet alleen op straat loopt, is het hier wel veilig hoor.
Zaterdag had ik in de namiddag een verjaardag-barbecue.
Rafaela, een meisje met wie ik vorig jaar op school had gezeten, werd achttien. Ik had mijn twee 'Afs-vriendinnetjes' Hannah en Magdalena ook meegenomen omdat zij haar ook kennen. Tijdens de barbecue was het een beetje raar... ik wist niet zo goed bij wie ik moest gaan zitten en babbelen. Natuurlijk ben ik dag gaan zeggen aan alle meisjes (vriendinnen) met wie ik vorig jaar in de klas heb gezeten, maar uiteindelijk belandde ik toch weer naast Magdalena en Hannah en de andere meisjes met wie ik nu op school zit. Gelukkig kwam ik op weg naar 'het eten' toch even een vriend van Eduardo tegen, met wie ik dan nog een uur ofzo heb staan babbelen (en die me ook heeft uitgenodigd om hen eens een weekend in Campo Grande te gaan bezoeken, hij woont nl. in't zelfde appartement als mijn broer). Daarna heb ik ook nog wel een beetje met andere mensen gebabbeld... maar niet veel later wilden de mensen met wie ik gekomen was al door en ik moest eigenlijk wel met hen mee, want wist niet hoe anders thuis te geraken.
Daarna kwam ik dan ook te weten dat Hannah Rafela (en de rest van haar vriendinnen) eigenlijk helemaal niet zo tof vindt!
Ja merci.. ge kunt dat ook wat eerder zeggen hé.
Zondagavond ben ik nog met mijn andere broer, Fernando, naar een barbecue geweest op het 'kot' (= een huis) van zijn vrienden.
X Isabel
Het is niet altijd zo gemakkelijk om te schrijven... brengt veel 'preguiça' (luiheid :p) met zich mee.
Vandaag is er wel iets 'ongeloofelijks' gebeurd, al is het dan in de negatieve zin van het woord (die ik er misschien net zelf voor heb uitgevonden :p).
Ze zijn al twee weken aan onze keuken aan't werken en hebben dan een paar dagen geleden ook maar ineens een derde water-bassin op ons dak van de slaapkamer, badkamer, strijkkamer en keuken die zich achteraan in de tuin bevinden. (Die bassins vangen regenwater op dat dan gefilterd wordt en daarna in de keuken en badkamer wordt gebruikt.) Vanmiddag begon er ineens heel veel water via de ventilator uit de slaapkamer te lopen, allemaal op het bed! Echt het leek wel een waterval of een verborgen douche. Op andere plaatsen liep er ook water uit het plafond.
Wàt er juist is foutgelopen weet ik niet, maar we moesten àlle kranen opendraaien, opdat het water sneller zou weglopen. Het is nu 9u 's avonds en het is nog bezig! :s
Deze schoolweek ging vlug voorbij. We hadden maar drie dagen les, (donderdag en vrijdag vrijaf wegens Pasen). Wel jammer dat het geen hele week was, maar anders zouden de brazilianen niet zoveel vakantie hebben tijdens de zomer. Dinsdag was ik in de namiddag ook niet naar 't school geweest omdat we de "art"les van vrijdag naar dinsdag hadden verplaatst.
Ik vind het echt wel leuk, om zo een keer per week 'naar de knutselles' te kunnen gaan en bvb. dingen uit papier maché te maken, maar alleen behandelt de de lerares mij, Hannah, Magdalena (en àlle andere leerlingen -zelfs de volwassenen-) soms een beetje als baby's. Ze wil ook dat je bvb. de kleuren kiest die zij mooi vindt.
Dat werkt natuurlijk wel op mijn zenuwen. Ik zeg dan niks om geen 'conflict' te veroorzaken, maar krop het allemaal op en wordt gestresseerd. =)
Misschien is het beter om er de volgende keer toch iets van te zeggen!
Deze namiddag ben ik ook thuisgebeleven. Heb van 13u-17u geslapen en moest dan normaal gezien gaan tennissen, maar ben nogal grieperig dus ben maar niet gegaan.
Vorige vrijdag ben ik voor de eerste keer naar een "alternatief feestje" geweest, waar er zelfs punkers rondliepen. (Oké, da's niet zo speciaal, maar ik had dat hier toch nog nooit gezien!) Er was een bandje dat covers van Pink Floyd speelde, maar dat is nu ook niet echt muziek om op te gaan dansen. Kheb me wel geamuseerd en het meest van al (grapje) toen we, Hannah, Magdalena, Lucian, Arami (een braziliaans meisje dat 7 jaar in Duitsland heeft gewoond) en ik daarna te voet naar huis moesten terugkeren.
Het hielp ook wel dat we allemaal niet echt in elkaars buurt wonen. :P
Maar wees gerust, zolang je hier 's nachts niet alleen op straat loopt, is het hier wel veilig hoor.
Zaterdag had ik in de namiddag een verjaardag-barbecue.
Rafaela, een meisje met wie ik vorig jaar op school had gezeten, werd achttien. Ik had mijn twee 'Afs-vriendinnetjes' Hannah en Magdalena ook meegenomen omdat zij haar ook kennen. Tijdens de barbecue was het een beetje raar... ik wist niet zo goed bij wie ik moest gaan zitten en babbelen. Natuurlijk ben ik dag gaan zeggen aan alle meisjes (vriendinnen) met wie ik vorig jaar in de klas heb gezeten, maar uiteindelijk belandde ik toch weer naast Magdalena en Hannah en de andere meisjes met wie ik nu op school zit. Gelukkig kwam ik op weg naar 'het eten' toch even een vriend van Eduardo tegen, met wie ik dan nog een uur ofzo heb staan babbelen (en die me ook heeft uitgenodigd om hen eens een weekend in Campo Grande te gaan bezoeken, hij woont nl. in't zelfde appartement als mijn broer). Daarna heb ik ook nog wel een beetje met andere mensen gebabbeld... maar niet veel later wilden de mensen met wie ik gekomen was al door en ik moest eigenlijk wel met hen mee, want wist niet hoe anders thuis te geraken.
Daarna kwam ik dan ook te weten dat Hannah Rafela (en de rest van haar vriendinnen) eigenlijk helemaal niet zo tof vindt!
Ja merci.. ge kunt dat ook wat eerder zeggen hé.
Zondagavond ben ik nog met mijn andere broer, Fernando, naar een barbecue geweest op het 'kot' (= een huis) van zijn vrienden.
X Isabel
donderdag 6 maart 2008
Tips
Klik op 'oudere berichten' om zo de rest van de foto's te kunnen zien en mijn laatste bericht te kunnen lezen!
dinsdag 4 maart 2008
4 maart '08
Ik was daarstraks met 'mijn mama' in "onze voorlopige keuken" nog wat aan het babbelen over vanalles en nog wat. Toen ik haar vertelde dat ik zaterdagmorgen (om 7u!) de simulado niet zou meedoen (dat is één grote test van alle materie die herhaling is van de vorige twee jaren), want dat het eiegenlijk echt teveel is om te studeren en dat ik mijn 'andere activiteiten' niet ga laten om te studeren.
Dan zei mijn mama, "nee natuurlijk hoef je dat niet mee te doen, mijn taak is er gewoon voor te zorgen dat je overdag naar de lessen gaat en dat je dan ook nog eens de gewone toetsen vrijwillig wilt meedoen, dan vind ik dat al heel goed!"
(Ze had wel net toegestaan dat ik morgen met mijn twee Duitse vriendinnen de lessen zou skippen om overdag naar het stadscentrum te gaan om te gaan winkelen! hahahaha)
Daarna heeft mijn mama dan nog wat verteld over 'mijn papa' zijn kindertijd en over alle tantes, grootmoeders en schoonmoeders van de familie en over al de familieproblemen enzo. Ik vond dat wel leuk.. want op een of andere manier zijn die mensen ook een klein beetje mijn familie =) Zo heb ik een neef van 24 (de neef van mijn broers en zus), die ik tijdens de vakantie in Ibaiti heb leren kennen en da's echt nen toffe! Dus daar ben ik dan wel een beetje fier op. =p
Thuis gaat het dus goed. (Een paar dagen geleden was mijn mama wel wat slechtgezind en moest je haar in alles gelijk geven of het kwam niet goed.. :p) Mijn papa is nog altijd even rustig en chill als altijd, komt af en toe de kakkerlakken uit mijnen douche jagen en brengt mij en Aninha 's morgens naar school.
Met Fernando, mijn oudste broer, kom ik echt goed overeen. We gaan samen 's avonds 'lopen' en hij brengt mij zonder enige zucht overal naartoe. (Ja, kan er ook niks aan doen dat ik niet zelf mag rijden hé.) Hij is ook mijn 'computermaatje'. We zitten elk met onze laptop aan dezelfde tafel, ieder met een koptelefoon, hij pratend tegen zijn vriendjes die hetzelfde computerspelleke aan't spelen zijn en ik met wat muziek in mijn oren om niet in de lach te schieten telkens als hij iets "in die koptelefoon" zegt.
Mijn andere broer Eduardo woont nu al iets meer dan een maand in Campo Grande, waar ik hem nog niet ben gaan bezoeken. Dat wilde ik binnen twee weken doen, maar dan komt meneer zelf naar hier -> voor de formatura, waar ìk niet naar toe ging gaan om hém te gaan bezoeken. Tja, "communicatieprobleem". Maar dat is dus het ding, we converseren eigenlijk nooit echt veel.. =s Natuurlijk neemt dat niet weg dat ik hem hier niet mis.
Tussen mij en mijn jongste zusje, Aninha, gaat het ook nog steeds goed.
Zij heeft mij mijn eerste tennisschoenen geleend, me haar oude schoolmap gegeven, me geleerd 'hoe ik me moet opmaken' voor ik uitga, zìj leent me haar oorbellen en armbanden en met haar kan ik 's avonds laat nog liggen lachen en roddelen over vanalles en nog wat.
Het enige waar ik me aan erger, is dat ze me elke morgen te laat doet komen op school.
Ons hondje 'bartchinjo' is ondertussen verlost van zijn lampekap en heeft mij zo ver gekregen dat ook ik af en toe tegen hem praat. =)
Met de nieuwe keuken gaat het tot slot ook goed, we zijn in volle verwachting van een modern en beter exemplaar... terwijl de werkmannen hier binnen en buiten lopen met kruiwagens vol stenen en hopelijk binnekort met een nieuw raam komen aanzetten.
Ik heb nu misschien weeral eens dingen geschreven die jullie al lang wisten,
maar misschien is het eerder voor mezelf dat ik deze dingen nog eens bovenhaal.
Ik besef maar al te goed dat ik binnen vier maanden al terug naar België zal moeten keren.
Het gevoel is dubbel. Langs één kant heb ik al heimwee naar mijn geboorteland en naar de mensen die ik binnenkort terug zal zien, maar ik wil het niet niet toegeven omdat ik nog zo goed en zo kwaad als het kan wil genieten van mijn kostbare tijd in mijn 'tweede thuisland'. Tussen de grieperige verkoudheden en uren die ik doorbreng op de veel te smalle schoolbanken door, probeer dus ik nog steeds angstvallig de bladeren van de "Carpe diem" boom te plukken.
Natuurlijk wilt dit niet zeggen dat ik niet aan mijn vriendinnetjes en familie die op me zitten te wachten denk hé.
Toch vringt dit "denken aan.." zich de laatste tijd toch wel in héél rare bochten. Zo droomde ik tot een paar dagen geleden echt de raarste dingen over mijn broer, mijn mama en mijn papa!
Met Simon had ik ongelooflijke ruzie omdat hij, zonder rijbewijs en zestien jaar oud, onze enige en nieuwe auto in de prak had gereden. Hij zei dat ik er geen commentaar op moest hebben, dat hij deed wat hij wilde en dat Pee had toegestaan er mee te gaan rijden en dat die zeker niet zo'n drama zou maken van wat er gebeurd was.
Ik was echt zò kwaad, woest en voelde me zo machteloos tegenover mijn broer die zich ineens zo 'groot' voelde en zich als een achterlijke macho gedroeg.
Over mijn mama droomde ik dan dat ze twee tattoo's had laten zetten. Ze had nog een derde tekening van een doodskop op haar arm. Ineens begon ze te lachen (mij uit te lachen eigenlijk) omdat ik geloofde dat die laatste ook een echte tattoo was, maar het eigenlijk gewoon een bic-tekening was die ze er zelf had opgezet, om mij te laten schrikken. Ze begon mij (het 'domme wicht dat erin was getrapt') dan samen met mijn broer uit te lachen.
Verder verklaarde ze ook dat ze sinds kort enkel nog maar geïnteresseerd was in uitgaan en zich ook minstens twintig jaar jonger voelde. Ik vond het afschuwelijk.
Over wat er met mijn papa gebeurd was kan ik me nu niet meer herinneren, maar het was ook zeker niet positief.
Amai, ik heb tijdens die dagen toch niet met een heel gerust en goed gevoel over mijn eigen familie rondgelopen. Op een of andere manier beïnvloedden die dromen écht het beeld dat ik over mijn ouders en broer had.
De laatste twee dagen heb ik niet zo veel meer gedroomd.. aangezien ik deze keer meer wakker heb gelegen dan geslapen. Maar bon, vrijdag is het volle maan, misschien heeft het daar iets mee te maken. Nog drie dagen doorbijten.
Vorige vrijdag heb ik mijn eerste teken-/knutselles gehad. Ook al behandelde de lerares ons een beetje als kinderen en mensen die geen Portugees spraken (oké, de woorden die ze gebruikte verstònd ik ook wel niet), ik heb me geamuseerd. We hebben een paar vormen (kommetjes en een ronde) gemaakt uit papier maché.
Al goed dat ik vorige week in Paraguay twee nieuwe (uhm idd van Paraguay-kwaliteit maar hopelijk is dat goed genoeg) koffers heb gekocht. Zo kan ik al de kunstwerkjes die ik van plan ben hier nog te maken, daarna ook meenemen naar huis! =)
(Kben al van plan een paar grave dingen te maken om die dan duur te verkopen onder het mom van "indiaanse ambacht". Hahahaha)
Een héle dikke kus van jullie Isabel (=*)
Dan zei mijn mama, "nee natuurlijk hoef je dat niet mee te doen, mijn taak is er gewoon voor te zorgen dat je overdag naar de lessen gaat en dat je dan ook nog eens de gewone toetsen vrijwillig wilt meedoen, dan vind ik dat al heel goed!"
(Ze had wel net toegestaan dat ik morgen met mijn twee Duitse vriendinnen de lessen zou skippen om overdag naar het stadscentrum te gaan om te gaan winkelen! hahahaha)
Daarna heeft mijn mama dan nog wat verteld over 'mijn papa' zijn kindertijd en over alle tantes, grootmoeders en schoonmoeders van de familie en over al de familieproblemen enzo. Ik vond dat wel leuk.. want op een of andere manier zijn die mensen ook een klein beetje mijn familie =) Zo heb ik een neef van 24 (de neef van mijn broers en zus), die ik tijdens de vakantie in Ibaiti heb leren kennen en da's echt nen toffe! Dus daar ben ik dan wel een beetje fier op. =p
Thuis gaat het dus goed. (Een paar dagen geleden was mijn mama wel wat slechtgezind en moest je haar in alles gelijk geven of het kwam niet goed.. :p) Mijn papa is nog altijd even rustig en chill als altijd, komt af en toe de kakkerlakken uit mijnen douche jagen en brengt mij en Aninha 's morgens naar school.
Met Fernando, mijn oudste broer, kom ik echt goed overeen. We gaan samen 's avonds 'lopen' en hij brengt mij zonder enige zucht overal naartoe. (Ja, kan er ook niks aan doen dat ik niet zelf mag rijden hé.) Hij is ook mijn 'computermaatje'. We zitten elk met onze laptop aan dezelfde tafel, ieder met een koptelefoon, hij pratend tegen zijn vriendjes die hetzelfde computerspelleke aan't spelen zijn en ik met wat muziek in mijn oren om niet in de lach te schieten telkens als hij iets "in die koptelefoon" zegt.
Mijn andere broer Eduardo woont nu al iets meer dan een maand in Campo Grande, waar ik hem nog niet ben gaan bezoeken. Dat wilde ik binnen twee weken doen, maar dan komt meneer zelf naar hier -> voor de formatura, waar ìk niet naar toe ging gaan om hém te gaan bezoeken. Tja, "communicatieprobleem". Maar dat is dus het ding, we converseren eigenlijk nooit echt veel.. =s Natuurlijk neemt dat niet weg dat ik hem hier niet mis.
Tussen mij en mijn jongste zusje, Aninha, gaat het ook nog steeds goed.
Zij heeft mij mijn eerste tennisschoenen geleend, me haar oude schoolmap gegeven, me geleerd 'hoe ik me moet opmaken' voor ik uitga, zìj leent me haar oorbellen en armbanden en met haar kan ik 's avonds laat nog liggen lachen en roddelen over vanalles en nog wat.
Het enige waar ik me aan erger, is dat ze me elke morgen te laat doet komen op school.
Ons hondje 'bartchinjo' is ondertussen verlost van zijn lampekap en heeft mij zo ver gekregen dat ook ik af en toe tegen hem praat. =)
Met de nieuwe keuken gaat het tot slot ook goed, we zijn in volle verwachting van een modern en beter exemplaar... terwijl de werkmannen hier binnen en buiten lopen met kruiwagens vol stenen en hopelijk binnekort met een nieuw raam komen aanzetten.
Ik heb nu misschien weeral eens dingen geschreven die jullie al lang wisten,
maar misschien is het eerder voor mezelf dat ik deze dingen nog eens bovenhaal.
Ik besef maar al te goed dat ik binnen vier maanden al terug naar België zal moeten keren.
Het gevoel is dubbel. Langs één kant heb ik al heimwee naar mijn geboorteland en naar de mensen die ik binnenkort terug zal zien, maar ik wil het niet niet toegeven omdat ik nog zo goed en zo kwaad als het kan wil genieten van mijn kostbare tijd in mijn 'tweede thuisland'. Tussen de grieperige verkoudheden en uren die ik doorbreng op de veel te smalle schoolbanken door, probeer dus ik nog steeds angstvallig de bladeren van de "Carpe diem" boom te plukken.
Natuurlijk wilt dit niet zeggen dat ik niet aan mijn vriendinnetjes en familie die op me zitten te wachten denk hé.
Toch vringt dit "denken aan.." zich de laatste tijd toch wel in héél rare bochten. Zo droomde ik tot een paar dagen geleden echt de raarste dingen over mijn broer, mijn mama en mijn papa!
Met Simon had ik ongelooflijke ruzie omdat hij, zonder rijbewijs en zestien jaar oud, onze enige en nieuwe auto in de prak had gereden. Hij zei dat ik er geen commentaar op moest hebben, dat hij deed wat hij wilde en dat Pee had toegestaan er mee te gaan rijden en dat die zeker niet zo'n drama zou maken van wat er gebeurd was.
Ik was echt zò kwaad, woest en voelde me zo machteloos tegenover mijn broer die zich ineens zo 'groot' voelde en zich als een achterlijke macho gedroeg.
Over mijn mama droomde ik dan dat ze twee tattoo's had laten zetten. Ze had nog een derde tekening van een doodskop op haar arm. Ineens begon ze te lachen (mij uit te lachen eigenlijk) omdat ik geloofde dat die laatste ook een echte tattoo was, maar het eigenlijk gewoon een bic-tekening was die ze er zelf had opgezet, om mij te laten schrikken. Ze begon mij (het 'domme wicht dat erin was getrapt') dan samen met mijn broer uit te lachen.
Verder verklaarde ze ook dat ze sinds kort enkel nog maar geïnteresseerd was in uitgaan en zich ook minstens twintig jaar jonger voelde. Ik vond het afschuwelijk.
Over wat er met mijn papa gebeurd was kan ik me nu niet meer herinneren, maar het was ook zeker niet positief.
Amai, ik heb tijdens die dagen toch niet met een heel gerust en goed gevoel over mijn eigen familie rondgelopen. Op een of andere manier beïnvloedden die dromen écht het beeld dat ik over mijn ouders en broer had.
De laatste twee dagen heb ik niet zo veel meer gedroomd.. aangezien ik deze keer meer wakker heb gelegen dan geslapen. Maar bon, vrijdag is het volle maan, misschien heeft het daar iets mee te maken. Nog drie dagen doorbijten.
Vorige vrijdag heb ik mijn eerste teken-/knutselles gehad. Ook al behandelde de lerares ons een beetje als kinderen en mensen die geen Portugees spraken (oké, de woorden die ze gebruikte verstònd ik ook wel niet), ik heb me geamuseerd. We hebben een paar vormen (kommetjes en een ronde) gemaakt uit papier maché.
Al goed dat ik vorige week in Paraguay twee nieuwe (uhm idd van Paraguay-kwaliteit maar hopelijk is dat goed genoeg) koffers heb gekocht. Zo kan ik al de kunstwerkjes die ik van plan ben hier nog te maken, daarna ook meenemen naar huis! =)
(Kben al van plan een paar grave dingen te maken om die dan duur te verkopen onder het mom van "indiaanse ambacht". Hahahaha)
Een héle dikke kus van jullie Isabel (=*)
Abonneren op:
Posts (Atom)