Fim de semana

Veel vertellen, veel vertellen, veel vertellen, veel vertellen...
dat is toch het doel van een blog hé. =)

Dus dan zullen we er maar eens aan beginnen hé!

Vrijdagavond ben ik poker gaan spelen met Hannah, Mario-Mexicaan, Reynardt en vrienden van hem bij hem thuis. Twas wel leuk, alleen duurde dat éne spelleke tot 8u de volgende morgen. Toen ik thuis kwam was mijn mama al opgestaan en zei ze "ja om 11u moet ge wel weer opstaan, want dan moet Elize de bedden opmaken en gaan we eten".
Gelukkig mocht ik in de namiddag nog wat verderslapen.
's Avonds ging ik met mijn broers, hun vrienden en een paar van mijn vriendinnen naar een feestje in Jacks.
Kheb daarvoor nog "Charlie's Angels" (nostalgie naar die goede oude tijd :p) gezien op tv, waarbij Fernando wel een beetje gratis storende commentaar aan't geven was op Drew Barrymore ("zie dat dikkertje daar"... enz) en waarbij ik Eduardo bij elke scène waarin de Angels weinig kleren aanhadden moest wakkerschudden.
Ik was dus niet de enige die moe was bij ons thuis.
Tegen 11-12u kwamen we dan bij Jacks aan. De muziek was in het begin niet zo goed (techno- help-help.... =p), maar ik was wel verplicht om mij met Hannah naar de dansvloer te begeven, want Taina (haar 'zus') was ondertussen een babbelke aan't doen met Fernando en zijn vrienden. Sinds vorige week zijn Taina en Fernando nl met elkaar aan't "ficarren" (= de vernederlandsing van het woord "ficar", waarvoor geen vertaling bestaat, maar dat omschreven kan worden als ofwel gewoon "kussen", ofwel "het stadium voordat je een serieuze relatie met iemand aangaat"). En dit is een beetje pijnlijk voor Hannah want een maand of twee geleden bevond Hannah zich in hetzelfde stadium met dezelfde Fernando (= 'mijn broer').
Voor de rest heb ik nog wat nieuwe vrienden van Eduardo ontmoet die hier voor de vakantie bij hun ouders in Dourados zijn, maar normaal ergens anders studeren.
(Ik had er nog niet bij stilgestaan, maar als je hier in Brazilië in een andere stad en staat gaat studeren is het niet mogelijk om elke weekend naar huis te komen, zoals in België de gewoonte is. Nee, da's enkel mogelijk in de vakanties. Omwille van de afstand.) Een van hen heet Giovanni (jaja, hij heeft Italiaanse grootouders).
Hij zei al ineens dat hij mij "echt wel heel leuk vond". Ai ai.
Toen we na het feestje terug naar huis reden (ik, Fernando aan't stuur, twee vrienden van hem en Eduardo op de achterbank) gooide mijn broer ineens zijn blikje bier op straat. Ik zei "van aléé, dat doet ge toch niet, ik heb u al eens gezegd dat ge uw spiekbriefkes ook niet uit het raam op straat gooit!" (echt waar)
Dus ik verplichte hem om terug te keren en dat te gaan oprapen.
-wat er dan volgt heb ik wegens de net gtroffen beveiligingsmaatregelen moeten schrappen...-
Eduardo die teveel tequila had gedronken was aan't zagen over't feit dat ik "Camilla" eens moest uitnodigen om bij ons thuis te komen zonnen. (En topless is natùùrlijk toegelaten.. werd er dan aan toegevoegd.) Camilla is de mooie zus van ne vriend van mij, met wie Eduardo ooit in de klas heeft gezeten en die mij ooit had uitgenodigd om bij haar in de tuin te komen zonnen. Uiteindelijk kwam het zo ver dat hij wilde dat we Skoll bar nog binnengingen waar hij alle grieten ging aanduiden die ik dan moest uitndodigen om bij ons te komen zwemmen of zonnen.
Djeezes, soms lig ik echt wel strijk wanneer ik enkel met m'n broers (of hun vrienden) op stap ben.
Zondagmiddag hadden we hier thuis weer barbecue. Mijn ouders hadden hun 'bevriend koppel' dat zopas naar Dourados verhuisd was en dat daarvoor al 2 maal enkele dagen in ons huis had gelogeerd toen ze op zoek waren naar een huis, uitgenodigd. Ze gingen de volgende morgen naar Paraguay en hadden mij uitgenodigd om mee te gaan.
Die avond ben ik met Eduardo naar nen barbecue bij ne vriend thuis geweest.
Diens vriendin was net terug van drie maanden door Europa gereisd te hebben. (Ze was naar Duitsland, Londen, Zwitserland, Frankrijk, Italië en ook ff in België geweest.) Dat was wel tof om met haar te kunnen babbelen. Er werd ook zelf muziek gemaakt met twee gitaren en bongo's. Blijkbaar kennen die Brazilianen dus ook alle liedjes vanbuiten die er op de pagode-feestjes gespeeld worden en daarbuiten nog een paar van bob Marley, Ben Harper en Coldplay.
Voor de grap werd er dan af en toe gestopt met zingen door degenen die de teksten vanbuiten kenden en wees iedereen naar iemand die eigenlijk niet veel meezong. Oké, toegegeven: dat was ik meestal wel! (Ja maat, ik kénde die liedjes gewoon niet.)
Dus het enige zinneke dat ik de hele tijd moest zingen was : "No woman no cry..."
Hhahaha, maar sfeer hing er zeker wel.
Later op de avond zijn we nog in't zwembad gesprongen om 'biribol' ofzoiets te spelen = volleybal. Tegen 3.30u zijn we dan naar huis gegaan, want de volgende morgen was het om 6.30u opstaan om naar Paraguay te gaan.
Ik was niet de enige die met Mara en Celio (het koppel) meeging. Hun zoon Vinicius had mijn broer Eduardo ook uitgenodigd. Ze zijn namelijk al lang supergoede vrienden.
Buiten het nogal opgepropt in de auto hebben gezeten, was het echt wel een leuke dag eigenlijk. "Shopping China" is namelijk altijd fun! :p
(Dat is het grote grootwarenhuis waar alles te vinden is.) Eduardo en Vinicius hebben er een geel TAXI plakkaat om op het dak van uw auto te zetten gekocht. (Het werkt magnetisch ofzo, maar lijkt super echt!) Dus binnenkort bij het volgende feestje zal dat wel gebruikt worden "om knappe grietjes een lift te geven" zeker.
Voor de rest is Paraguay echt een arm land. Ik heb er al meer armoede gezien dan in Brazilië. Er liep ne man over straat in een oud joggingsjasje dat er nog wel ok uitzag, maar hij had geen schoenen aan en rond zijn éne voet was er een stuk plastieken zak gewikkeld. Waarschijnlijk had hij daar een ontsteking ofzo en mocht 'er geen vuil in komen'.
Eduardo heeft mij nog een paar keer belachelijk gemaakt tegenover Vinicius. Zo moest hij wel honderd keer vermelden dat ik "eigenlijk naar Brazilië was gekomen om Spaans te leren". Dat was nl wat ik wilde en ik had Mexico, Argentinië en... Brasil gekozen!
En dan deed hij alsof ik pas na drie maanden had ontdekt dat ik eigenlijk geen Spaans aan't spreken was. :p Vinicius geloofde dat dan nog ook!
Soms is Eduardo echt wel een figuur. Zo had hij toen we in Shopping China even iets gingen eten en hij een 'burger king' had besteld ook een papieren kroontje gevraagd. (De enige andere mensen die daar mee rond lopen waren een jongetje van vier en zijn zusje van 6.) Maar Eduardo liep heel overtuigd met dat lelijke ding op zijn kop van de 'Burger King' tot aan het tafeltje van Mara en Celio.
(Op de terugweg in de auto heb ik het dan op mijn hoofd mogen houden.)
Rond vier uur in de namiddag zijn we pas thuis aangekomen.
Dan heb ik wel even een dutje gedaan!

FFffft
en nu ga ik ook weer slapen!
Hopelijk was het een beetje boeiend wat ik heb geschreven, want soms weet ik niet zo goed wat ik nu wél en niet moet opschrijven.

Dikke x! =) Isabelita