Hey iedereen,
een Prettig Kerstfeest gewenst voor iedereen daar!!
Ik ben nu voor de tweede dag in het kleine stadje 'Ibaiti' in de staat Paraná, in het huis van de broer van mijn gastmama. We gaan hier zeker blijven tot en met 27 december, waarna we doorrijden (ongeveer 4u rijden van hier) naar Coiabá, het strand, waar mijn gezin een appartement heeft.
Na een 10u durende rit, met 6 personen en een hond in één auto, zijn we hier moe en wel aangekomen. Mijn 'papa' kan zich soms echt als een klein kind gedragen! Volgens mij weegt de verantwoordelijkheid van zijn job soms iets te hard op zijn schouders (waardoor hij wat krom loopt) en tijdens de vakanties, of in de veilige omgeving van zijn gezin, moet hij zich dan laten gaan.
Toen we in de helft van de rit zaten had hij het stuur doorgegeven aan Fernando en was bij ons op de achterbank komen zitten. Daar wou hij per se een spelletje spelen met mijn zus, juist op de momenten wanneer ze net in slaap ging vallen. Zij werd dan natuurlijk kwaad en mijn papa slchtgezind omdat ze niet mee wilde werken. Wat later had hij de thermos waarin het water voor de terere zat, genomen en was er oefeningen voor de vingers mee aan't doen en wilde dan dat wij dat ook allemaal eens uitprobeerden. 8-S hahaha
Gisteren ben ik met mijn broers en hun neef hier naar de motocross gaan kijken.. Er viel eigenlijk niet zo heel veel te zien, één heuvel, waarop er sommigen wel heel hoog over sprongen. Voor de rest veel stof en de zon in uw gezicht.
Daarna zijn we naar het nieuwe huis van de tante van mijn 'papa' gaan kijken.
Haar man is ingenieur en had dit huis zelf ontworpen. Het was echt groot, had een gelijkvloers met veel kamers, een eerste verdiep (wat niet zo gewoon is voor deze regio's) en een kelder met nog eens kei veel kamers. Het huis deed me eigenlijk écht denken aan een Europees of Belgisch huis! (De man van deze tante van mijn 'papa' had blijkbaar veel door Europa gereisd en was dan ook echt blij toen hij hoorde dat ik zijn huis mooi vond.)
Deze middag heb ik hier 'druiven Fanta' gedronken... echt niet lekker!
Wow, ik heb net een cadeautje gekregen van mijn 'tante'.. een paars topje om uit te gaan. Ineens uit het niets... allé, het is nog niet eens kerstavond en volgens mij heeft niemand anders een cadeua gekregen. Amai, dat had ik echt niet verwacht!
Hahaha, mij zusje begint ineen interesse te tonen om Nederlands te leren, nadat ik haar laatst eens ipv 'Boa noite' Slaapwel had gezegd. Rap zal het wel niet gaan, want 'Slaapwel' is voor hen al bijna onmogelijk om uit te spreken.
Toen ik vorige keer op de barbecue van mijn broer zijn voetbalploeg (met mijn Franse 'r') zei dat 'bier' Nederlands is voor cerveja, (dat stond namelijk op een van die flesjes geschreven), dachten ze allemaal dat ik een probleem in mijn keel had. Hier in mijn regio bestaat nl enkel de 'rollende r', de Engelse 'r' en de 'r' die als 'h' wordt uitgesproken.
Mijn naam (De Hertog) is voor hen dan ook een onuitspreekbaar woord!
Mijn hond houd echt van mij!! :D Hij komt altijd naast mij in de zetel liggen, als hij mag zelfs in mijn bed en luistert zelfs niet meer als mijn 'mama' hem roept. Schattig, maar soms wel lastig. Als hij in mijn bed ligt, is het voor mij onmogelijk te slapen.
Ok, ik ga nu eens afronden voor vandaag. Beijoss en een warme groet aan iedereen!
(Tegen dat ik terugkom spreek ik waarschijnlijk enkel nog Oud-Nederlands en in spreekwoorden, als het met mijn Nederlands deze richting blijft uitgaan. Soms verschiet ik echt zélf van de woorden die ik er nu weer heb uitgeslaan!)
x Isabel
maandag 24 december 2007
woensdag 19 december 2007
Gloria de Dourados
Foto 1: Hannah die in Dourados woont, ikke, Magdalena die ook in Dourados woont en Hanna die in Gloria woont, bij haar thuis op de dag van haar verjaardag.
Foto 2: (ja hij is gedraaid, dus draai je hoofd :p), ik met een van de weeskindjes op mijn schoot bij Alex thuis. Het meisje is 15 maanden oud, heet Tatiany en ze woont nu bij Alex, omdat haar mama Indiaanse is, niet werkt, dus geen geld heeft en bijna dagelijks zat was, waarbij ze dan met haar babytje op de arm op straat viel. Tatiany heeft nog drie oudere zusjes die ook bij Alex thuis wonen.
deel 2
... Het vervolg.
De eerste avond in Gloria hebben we om middernacht op het plein Hanna's verjaardag gevierd. (Hanna is één vd twee Duitse meisjes die daar in Gloria woont.)
We hadden voor haar een echt Duits volkoren brood gemaakt in de vorm van een taart, waarop dan zeventien kaarsjes stonden en dat afgegeven. Natuurlijk werd er ook bij gezongen. Daarna werd er nog wat "truco" = een kaartspel dat hier heel populair is, gespeeld (niet door mij, want ik snap niks van dat spel) en gedronken en daarna zijn we naar Elena's huis gegaan en gaan slapen.
De volgende middag zijn we naar een ander plein gegaan waar er volleybal werd gespeeld en daarna naar Alex thuis, een vrijwilliger van AFS van 26, in wiens huis er verschillende weeskindjes wonen.
We hebben dan een beetje met die kindjes gespeeld. Vooral met Lucian (uit de VS) en Daniel (uit Ijsland), twee afs-ers die op dat moment ook in Gloria waren, amuseerden de kinderen zich rot!
s'Avonds was er dan een feestje (churrasco) ter ere van Hanna's verjaardag, die Elena als verrassing had georganiseerd. Daar waren dezelfde mensen aanwezig die we gedurende deze en de vorige dag hadden ontmoet, want zòveel mensen wonen er dus niet in Gloria. =) Hahahaha
We waren met de auto van Hanna's ouders en haar broer aan't stuur naar de churrasco gegaan. Wow, diën auto was op zijn minst 26 jaar oud, de deuren sloten niet meer zo goed, als je het raampje wilde opendraaien moest je aan den hendel draaien en tegelijkertijd met uw handen het raam naar beneden duwen. Op een bepaald moment lukte het ook niet meer de motor te starten. We stonden in een straat die naar omhoog ging, dus zijn we achteruit beginnen bollen, totdat we bijna tegen een andere auto zijn gebotst, over een 'quebra mola' (snelheidsbrekend-heuveltje op de weg) zijn gehobbeld en uiteindelijk zo de motor in gang hebben gekregen. =D
Uiteindelijk zijn we tegen 7u in de ochtend gaan slapen en de volgende dag tegen de middag zijn we dan met de bus teruggekeerd naar Dourados.
Wat wel een voordeel is aan Gloria is dat het er 's nachts op straat echt niet gevaarlijk is. Je zal er normaal gzien geen mensen tegenkomen die u willen beroven of andere dingen met u doen. Dus op een bepaald moment moesten ik en Elena 's avonds naar Hanna's huis gaan, dat 20min stappen is. Elena had het prachigtige idee om samen de fiets van haar broer te nemen. Ik mocht fietsen en zij ging op de bar zitten. Amai gast, ik had echt wel ff schrik!! De straten zijn daar nogal hellend, de auto's stoppen niet voor 'de zwakke weggebruiker' en over 't feit of de remmen van die fiets wel werkten had ik nogal mijn twijfels.
Vrijdagnamiddag, toen ik nog in Dourados was, was het de halve finale van het tennistornooi op onze club. Ik was derde's geëindigd in mijn groep, de groep van de beginnelingen. =)
Daardoor moest ik tegen het meisje spelen dat tweedes stond, waarvan ik daarvoor al verloren was. Ik dacht echt dat ik weer ging verliezen, want mijn backhand sloeg die dag echt op niks (allé, hij sloeg eigenlijk elke keer tot op het veld ernaast, ma bon). Mijn opslag was ook al gene vette :s en met mijne forehand sloeg ik ook niet bepaald geweldig.
Het spel zag er zo uit:
Isabel - Gisele
0 - 1
1 - 1
2 - 1
2 - 2
2 - 3
3 - 3
4 - 3
5 - 3
6 - 3
6 - 4
6 - 5
6 - 6
6 - 7
7 - 7, dan werd het 40 voor haar en 40 voor mij en uiteindelijk 'vantagem favor' voor haar (als het 40 - 40 is moet een vd twee twee punten achter elkaar maken om de set te winnen en zij had dus al een punt gemaakt). Daarna sloeg ze zo'n bal dicht bij het net en naar de zijkant, waarvan ik dacht dat ik hem nooit zou hebben...
wat uiteindelijk niet waar bleek te zijn. Doordat zij daarna nog twee fouten achter elkaar maakte, had ik de match gewonnen.
Amai, dat was zo'n graaf gevoel. =P Ik heb echt gewoon gewonnen door heel rustig en kalm te blijven op't einde, want Gisele was duidelijk technisch veel beter!
Maandagochtend mocht ik dan de finale spelen tegen Karen, die nog geen enekele match had verloren. En ook deze niet, want toen ben ik met 8 - 4 verloren.
Maar ik was echt al superblij met de tweede plaats en met mijn trofee! hahahahaha =) Die werden die avond overhandigd op de barbecue die ze op de club hadden georganiseerd. Idereen moest iets van vlees of salade en drinken meebrengen (ik had aardappelsalade gemaakt :p) en tijdens de barbecue werden er foto's getoond van alle spelers die onze leraar tijdens de trainingen had getrokken.
Gisterenavond ben ik naar het verjaardagsfeestje van een vriendin geweest, waar ik waarschijnlijk teveel taart heb gegeten en daardoor heel deze nacht en voormiddag ziek ben geweest. Woehoew!!
Gelukkig is het al bijna voorbij, want als ik nù ziek zou worden en binnen drie dagen op reis ga vertrekken.. dat zou niet zo goed samengaan hé.
Waarschijnlijk zal ik dus voor die datum wel nog één update doen.
Dikke xxxxxxx ;) Isabel
De eerste avond in Gloria hebben we om middernacht op het plein Hanna's verjaardag gevierd. (Hanna is één vd twee Duitse meisjes die daar in Gloria woont.)
We hadden voor haar een echt Duits volkoren brood gemaakt in de vorm van een taart, waarop dan zeventien kaarsjes stonden en dat afgegeven. Natuurlijk werd er ook bij gezongen. Daarna werd er nog wat "truco" = een kaartspel dat hier heel populair is, gespeeld (niet door mij, want ik snap niks van dat spel) en gedronken en daarna zijn we naar Elena's huis gegaan en gaan slapen.
De volgende middag zijn we naar een ander plein gegaan waar er volleybal werd gespeeld en daarna naar Alex thuis, een vrijwilliger van AFS van 26, in wiens huis er verschillende weeskindjes wonen.
We hebben dan een beetje met die kindjes gespeeld. Vooral met Lucian (uit de VS) en Daniel (uit Ijsland), twee afs-ers die op dat moment ook in Gloria waren, amuseerden de kinderen zich rot!
s'Avonds was er dan een feestje (churrasco) ter ere van Hanna's verjaardag, die Elena als verrassing had georganiseerd. Daar waren dezelfde mensen aanwezig die we gedurende deze en de vorige dag hadden ontmoet, want zòveel mensen wonen er dus niet in Gloria. =) Hahahaha
We waren met de auto van Hanna's ouders en haar broer aan't stuur naar de churrasco gegaan. Wow, diën auto was op zijn minst 26 jaar oud, de deuren sloten niet meer zo goed, als je het raampje wilde opendraaien moest je aan den hendel draaien en tegelijkertijd met uw handen het raam naar beneden duwen. Op een bepaald moment lukte het ook niet meer de motor te starten. We stonden in een straat die naar omhoog ging, dus zijn we achteruit beginnen bollen, totdat we bijna tegen een andere auto zijn gebotst, over een 'quebra mola' (snelheidsbrekend-heuveltje op de weg) zijn gehobbeld en uiteindelijk zo de motor in gang hebben gekregen. =D
Uiteindelijk zijn we tegen 7u in de ochtend gaan slapen en de volgende dag tegen de middag zijn we dan met de bus teruggekeerd naar Dourados.
Wat wel een voordeel is aan Gloria is dat het er 's nachts op straat echt niet gevaarlijk is. Je zal er normaal gzien geen mensen tegenkomen die u willen beroven of andere dingen met u doen. Dus op een bepaald moment moesten ik en Elena 's avonds naar Hanna's huis gaan, dat 20min stappen is. Elena had het prachigtige idee om samen de fiets van haar broer te nemen. Ik mocht fietsen en zij ging op de bar zitten. Amai gast, ik had echt wel ff schrik!! De straten zijn daar nogal hellend, de auto's stoppen niet voor 'de zwakke weggebruiker' en over 't feit of de remmen van die fiets wel werkten had ik nogal mijn twijfels.
Vrijdagnamiddag, toen ik nog in Dourados was, was het de halve finale van het tennistornooi op onze club. Ik was derde's geëindigd in mijn groep, de groep van de beginnelingen. =)
Daardoor moest ik tegen het meisje spelen dat tweedes stond, waarvan ik daarvoor al verloren was. Ik dacht echt dat ik weer ging verliezen, want mijn backhand sloeg die dag echt op niks (allé, hij sloeg eigenlijk elke keer tot op het veld ernaast, ma bon). Mijn opslag was ook al gene vette :s en met mijne forehand sloeg ik ook niet bepaald geweldig.
Het spel zag er zo uit:
Isabel - Gisele
0 - 1
1 - 1
2 - 1
2 - 2
2 - 3
3 - 3
4 - 3
5 - 3
6 - 3
6 - 4
6 - 5
6 - 6
6 - 7
7 - 7, dan werd het 40 voor haar en 40 voor mij en uiteindelijk 'vantagem favor' voor haar (als het 40 - 40 is moet een vd twee twee punten achter elkaar maken om de set te winnen en zij had dus al een punt gemaakt). Daarna sloeg ze zo'n bal dicht bij het net en naar de zijkant, waarvan ik dacht dat ik hem nooit zou hebben...
wat uiteindelijk niet waar bleek te zijn. Doordat zij daarna nog twee fouten achter elkaar maakte, had ik de match gewonnen.
Amai, dat was zo'n graaf gevoel. =P Ik heb echt gewoon gewonnen door heel rustig en kalm te blijven op't einde, want Gisele was duidelijk technisch veel beter!
Maandagochtend mocht ik dan de finale spelen tegen Karen, die nog geen enekele match had verloren. En ook deze niet, want toen ben ik met 8 - 4 verloren.
Maar ik was echt al superblij met de tweede plaats en met mijn trofee! hahahahaha =) Die werden die avond overhandigd op de barbecue die ze op de club hadden georganiseerd. Idereen moest iets van vlees of salade en drinken meebrengen (ik had aardappelsalade gemaakt :p) en tijdens de barbecue werden er foto's getoond van alle spelers die onze leraar tijdens de trainingen had getrokken.
Gisterenavond ben ik naar het verjaardagsfeestje van een vriendin geweest, waar ik waarschijnlijk teveel taart heb gegeten en daardoor heel deze nacht en voormiddag ziek ben geweest. Woehoew!!
Gelukkig is het al bijna voorbij, want als ik nù ziek zou worden en binnen drie dagen op reis ga vertrekken.. dat zou niet zo goed samengaan hé.
Waarschijnlijk zal ik dus voor die datum wel nog één update doen.
Dikke xxxxxxx ;) Isabel
dinsdag 18 december 2007
deel 1
Oie oie oie beste mensen daar in het koude België!
Vandaag op de braziliaanse televisie is ons klein landje dus in het nieuws geweest hé!
Ze lieten onze blijkbaar nieuwe Miss België zien.. waarbij ze Nederlands moest spreken, dat niet kon en dan lieten ze het boegeroep van het publiek horen. De commentaargever zei daarna 'die twee delen daar (noord en zuid) komen al niet overeen in het kiezen van een Miss, hoe gaan ze eigenlijk in godsnaam een eerste minister kiezen'...
Jeps, jeps, vanuit braziliaanse hoek bekeken kan ik die verslaggever wel begrijpen eigenlijk.
Maar nu genoeg over poltiek, ik moet hier dringend twee andere dingen gaan doen. Het éne is 'slapen' en het andere is 'mijn verhaal over de afgelopen dagen doen'.
Wel, ik zal beginnen met dat laatste en zien hoever we geraken hé. =p
Joeps, joeps, ik ben dit weekend een nieuw deel van 'mijn pais' gaan ontdekken.
"Gloria de Dourados", een stadje met 8.000 inwoners, een uur rijden met de auto en twee uur met de bus hier vandaan.
Er wonen daar namelijk twee afs-studentes uit Duitsland, Hanna en Elena, die al paar keer onze 'city' zijn komen bezoeken en deze keer hadden ze mij, Magdalena en Hannah uitegnodigd om mij hun te komen logeren.
Wow, heb ik daar effe een kleine cultuurshock meegemaakt! Oké, het stadje is klein, er ìs bijna niks behalve een paar winkels, ijscreembarrekes, bierbarrekes, een hamburgerbarreke (tijdens de weekend-avonden), een fitnesscenter en 5 scholen. M
Toen ik in Elena's huisje aankwam, verschoot ik al een beetje omdat het vrij klein was. Ik dacht dat als ik in Elena's plaats zou zijn ik er nooit aan gewoon zou kunnen worden om daar te wonen. (Da's waarschijnlijk onzin, maar toch...)
Maar toen we een beetje later Hanna bij haar thuis gingen bezoeken, kreeg ik een tweede, nog grotere shock.
Het huis bestond uit houten muren met gaten in, rondom het huis lag een boel rommel, afval, enz., de zetels hadden honderdduizend gaten, de badkamer 'werkte' maar je kon bvb de deur van de douche niet sluiten en de potten in de keuken zagen er ook niet proper uit. Haar 'ouders' zijn dus niet zo rijk en besteden waarschijnlijk ook niet zoveel aandacht aan het uitzicht van hun eigendommen, maar ze heeft wel een heel toffe broer. Tja. Niet iedereen heeft blijkbaar zoveel 'sjans' met de familie of stad (uhum dorp :s) waar ze terechtkomen hé.
Uiteindelijk was het wel nog leuk daar in Gloria hoor!
...
En de rest komt morgen! hahahahahahaha
ja sorry maar'k val echt in slaap!
Dikke kus!
Isa
Vandaag op de braziliaanse televisie is ons klein landje dus in het nieuws geweest hé!
Ze lieten onze blijkbaar nieuwe Miss België zien.. waarbij ze Nederlands moest spreken, dat niet kon en dan lieten ze het boegeroep van het publiek horen. De commentaargever zei daarna 'die twee delen daar (noord en zuid) komen al niet overeen in het kiezen van een Miss, hoe gaan ze eigenlijk in godsnaam een eerste minister kiezen'...
Jeps, jeps, vanuit braziliaanse hoek bekeken kan ik die verslaggever wel begrijpen eigenlijk.
Maar nu genoeg over poltiek, ik moet hier dringend twee andere dingen gaan doen. Het éne is 'slapen' en het andere is 'mijn verhaal over de afgelopen dagen doen'.
Wel, ik zal beginnen met dat laatste en zien hoever we geraken hé. =p
Joeps, joeps, ik ben dit weekend een nieuw deel van 'mijn pais' gaan ontdekken.
"Gloria de Dourados", een stadje met 8.000 inwoners, een uur rijden met de auto en twee uur met de bus hier vandaan.
Er wonen daar namelijk twee afs-studentes uit Duitsland, Hanna en Elena, die al paar keer onze 'city' zijn komen bezoeken en deze keer hadden ze mij, Magdalena en Hannah uitegnodigd om mij hun te komen logeren.
Wow, heb ik daar effe een kleine cultuurshock meegemaakt! Oké, het stadje is klein, er ìs bijna niks behalve een paar winkels, ijscreembarrekes, bierbarrekes, een hamburgerbarreke (tijdens de weekend-avonden), een fitnesscenter en 5 scholen. M
Toen ik in Elena's huisje aankwam, verschoot ik al een beetje omdat het vrij klein was. Ik dacht dat als ik in Elena's plaats zou zijn ik er nooit aan gewoon zou kunnen worden om daar te wonen. (Da's waarschijnlijk onzin, maar toch...)
Maar toen we een beetje later Hanna bij haar thuis gingen bezoeken, kreeg ik een tweede, nog grotere shock.
Het huis bestond uit houten muren met gaten in, rondom het huis lag een boel rommel, afval, enz., de zetels hadden honderdduizend gaten, de badkamer 'werkte' maar je kon bvb de deur van de douche niet sluiten en de potten in de keuken zagen er ook niet proper uit. Haar 'ouders' zijn dus niet zo rijk en besteden waarschijnlijk ook niet zoveel aandacht aan het uitzicht van hun eigendommen, maar ze heeft wel een heel toffe broer. Tja. Niet iedereen heeft blijkbaar zoveel 'sjans' met de familie of stad (uhum dorp :s) waar ze terechtkomen hé.
Uiteindelijk was het wel nog leuk daar in Gloria hoor!
...
En de rest komt morgen! hahahahahahaha
ja sorry maar'k val echt in slaap!
Dikke kus!
Isa
dinsdag 11 december 2007
Fim de semana
Veel vertellen, veel vertellen, veel vertellen, veel vertellen...
dat is toch het doel van een blog hé. =)
Dus dan zullen we er maar eens aan beginnen hé!
Vrijdagavond ben ik poker gaan spelen met Hannah, Mario-Mexicaan, Reynardt en vrienden van hem bij hem thuis. Twas wel leuk, alleen duurde dat éne spelleke tot 8u de volgende morgen. Toen ik thuis kwam was mijn mama al opgestaan en zei ze "ja om 11u moet ge wel weer opstaan, want dan moet Elize de bedden opmaken en gaan we eten".
Gelukkig mocht ik in de namiddag nog wat verderslapen.
's Avonds ging ik met mijn broers, hun vrienden en een paar van mijn vriendinnen naar een feestje in Jacks.
Kheb daarvoor nog "Charlie's Angels" (nostalgie naar die goede oude tijd :p) gezien op tv, waarbij Fernando wel een beetje gratis storende commentaar aan't geven was op Drew Barrymore ("zie dat dikkertje daar"... enz) en waarbij ik Eduardo bij elke scène waarin de Angels weinig kleren aanhadden moest wakkerschudden.
Ik was dus niet de enige die moe was bij ons thuis.
Tegen 11-12u kwamen we dan bij Jacks aan. De muziek was in het begin niet zo goed (techno- help-help.... =p), maar ik was wel verplicht om mij met Hannah naar de dansvloer te begeven, want Taina (haar 'zus') was ondertussen een babbelke aan't doen met Fernando en zijn vrienden. Sinds vorige week zijn Taina en Fernando nl met elkaar aan't "ficarren" (= de vernederlandsing van het woord "ficar", waarvoor geen vertaling bestaat, maar dat omschreven kan worden als ofwel gewoon "kussen", ofwel "het stadium voordat je een serieuze relatie met iemand aangaat"). En dit is een beetje pijnlijk voor Hannah want een maand of twee geleden bevond Hannah zich in hetzelfde stadium met dezelfde Fernando (= 'mijn broer').
Voor de rest heb ik nog wat nieuwe vrienden van Eduardo ontmoet die hier voor de vakantie bij hun ouders in Dourados zijn, maar normaal ergens anders studeren.
(Ik had er nog niet bij stilgestaan, maar als je hier in Brazilië in een andere stad en staat gaat studeren is het niet mogelijk om elke weekend naar huis te komen, zoals in België de gewoonte is. Nee, da's enkel mogelijk in de vakanties. Omwille van de afstand.) Een van hen heet Giovanni (jaja, hij heeft Italiaanse grootouders).
Hij zei al ineens dat hij mij "echt wel heel leuk vond". Ai ai.
Toen we na het feestje terug naar huis reden (ik, Fernando aan't stuur, twee vrienden van hem en Eduardo op de achterbank) gooide mijn broer ineens zijn blikje bier op straat. Ik zei "van aléé, dat doet ge toch niet, ik heb u al eens gezegd dat ge uw spiekbriefkes ook niet uit het raam op straat gooit!" (echt waar)
Dus ik verplichte hem om terug te keren en dat te gaan oprapen.
-wat er dan volgt heb ik wegens de net gtroffen beveiligingsmaatregelen moeten schrappen...-
Eduardo die teveel tequila had gedronken was aan't zagen over't feit dat ik "Camilla" eens moest uitnodigen om bij ons thuis te komen zonnen. (En topless is natùùrlijk toegelaten.. werd er dan aan toegevoegd.) Camilla is de mooie zus van ne vriend van mij, met wie Eduardo ooit in de klas heeft gezeten en die mij ooit had uitgenodigd om bij haar in de tuin te komen zonnen. Uiteindelijk kwam het zo ver dat hij wilde dat we Skoll bar nog binnengingen waar hij alle grieten ging aanduiden die ik dan moest uitndodigen om bij ons te komen zwemmen of zonnen.
Djeezes, soms lig ik echt wel strijk wanneer ik enkel met m'n broers (of hun vrienden) op stap ben.
Zondagmiddag hadden we hier thuis weer barbecue. Mijn ouders hadden hun 'bevriend koppel' dat zopas naar Dourados verhuisd was en dat daarvoor al 2 maal enkele dagen in ons huis had gelogeerd toen ze op zoek waren naar een huis, uitgenodigd. Ze gingen de volgende morgen naar Paraguay en hadden mij uitgenodigd om mee te gaan.
Die avond ben ik met Eduardo naar nen barbecue bij ne vriend thuis geweest.
Diens vriendin was net terug van drie maanden door Europa gereisd te hebben. (Ze was naar Duitsland, Londen, Zwitserland, Frankrijk, Italië en ook ff in België geweest.) Dat was wel tof om met haar te kunnen babbelen. Er werd ook zelf muziek gemaakt met twee gitaren en bongo's. Blijkbaar kennen die Brazilianen dus ook alle liedjes vanbuiten die er op de pagode-feestjes gespeeld worden en daarbuiten nog een paar van bob Marley, Ben Harper en Coldplay.
Voor de grap werd er dan af en toe gestopt met zingen door degenen die de teksten vanbuiten kenden en wees iedereen naar iemand die eigenlijk niet veel meezong. Oké, toegegeven: dat was ik meestal wel! (Ja maat, ik kénde die liedjes gewoon niet.)
Dus het enige zinneke dat ik de hele tijd moest zingen was : "No woman no cry..."
Hhahaha, maar sfeer hing er zeker wel.
Later op de avond zijn we nog in't zwembad gesprongen om 'biribol' ofzoiets te spelen = volleybal. Tegen 3.30u zijn we dan naar huis gegaan, want de volgende morgen was het om 6.30u opstaan om naar Paraguay te gaan.
Ik was niet de enige die met Mara en Celio (het koppel) meeging. Hun zoon Vinicius had mijn broer Eduardo ook uitgenodigd. Ze zijn namelijk al lang supergoede vrienden.
Buiten het nogal opgepropt in de auto hebben gezeten, was het echt wel een leuke dag eigenlijk. "Shopping China" is namelijk altijd fun! :p
(Dat is het grote grootwarenhuis waar alles te vinden is.) Eduardo en Vinicius hebben er een geel TAXI plakkaat om op het dak van uw auto te zetten gekocht. (Het werkt magnetisch ofzo, maar lijkt super echt!) Dus binnenkort bij het volgende feestje zal dat wel gebruikt worden "om knappe grietjes een lift te geven" zeker.
Voor de rest is Paraguay echt een arm land. Ik heb er al meer armoede gezien dan in Brazilië. Er liep ne man over straat in een oud joggingsjasje dat er nog wel ok uitzag, maar hij had geen schoenen aan en rond zijn éne voet was er een stuk plastieken zak gewikkeld. Waarschijnlijk had hij daar een ontsteking ofzo en mocht 'er geen vuil in komen'.
Eduardo heeft mij nog een paar keer belachelijk gemaakt tegenover Vinicius. Zo moest hij wel honderd keer vermelden dat ik "eigenlijk naar Brazilië was gekomen om Spaans te leren". Dat was nl wat ik wilde en ik had Mexico, Argentinië en... Brasil gekozen!
En dan deed hij alsof ik pas na drie maanden had ontdekt dat ik eigenlijk geen Spaans aan't spreken was. :p Vinicius geloofde dat dan nog ook!
Soms is Eduardo echt wel een figuur. Zo had hij toen we in Shopping China even iets gingen eten en hij een 'burger king' had besteld ook een papieren kroontje gevraagd. (De enige andere mensen die daar mee rond lopen waren een jongetje van vier en zijn zusje van 6.) Maar Eduardo liep heel overtuigd met dat lelijke ding op zijn kop van de 'Burger King' tot aan het tafeltje van Mara en Celio.
(Op de terugweg in de auto heb ik het dan op mijn hoofd mogen houden.)
Rond vier uur in de namiddag zijn we pas thuis aangekomen.
Dan heb ik wel even een dutje gedaan!
FFffft
en nu ga ik ook weer slapen!
Hopelijk was het een beetje boeiend wat ik heb geschreven, want soms weet ik niet zo goed wat ik nu wél en niet moet opschrijven.
Dikke x! =) Isabelita
dat is toch het doel van een blog hé. =)
Dus dan zullen we er maar eens aan beginnen hé!
Vrijdagavond ben ik poker gaan spelen met Hannah, Mario-Mexicaan, Reynardt en vrienden van hem bij hem thuis. Twas wel leuk, alleen duurde dat éne spelleke tot 8u de volgende morgen. Toen ik thuis kwam was mijn mama al opgestaan en zei ze "ja om 11u moet ge wel weer opstaan, want dan moet Elize de bedden opmaken en gaan we eten".
Gelukkig mocht ik in de namiddag nog wat verderslapen.
's Avonds ging ik met mijn broers, hun vrienden en een paar van mijn vriendinnen naar een feestje in Jacks.
Kheb daarvoor nog "Charlie's Angels" (nostalgie naar die goede oude tijd :p) gezien op tv, waarbij Fernando wel een beetje gratis storende commentaar aan't geven was op Drew Barrymore ("zie dat dikkertje daar"... enz) en waarbij ik Eduardo bij elke scène waarin de Angels weinig kleren aanhadden moest wakkerschudden.
Ik was dus niet de enige die moe was bij ons thuis.
Tegen 11-12u kwamen we dan bij Jacks aan. De muziek was in het begin niet zo goed (techno- help-help.... =p), maar ik was wel verplicht om mij met Hannah naar de dansvloer te begeven, want Taina (haar 'zus') was ondertussen een babbelke aan't doen met Fernando en zijn vrienden. Sinds vorige week zijn Taina en Fernando nl met elkaar aan't "ficarren" (= de vernederlandsing van het woord "ficar", waarvoor geen vertaling bestaat, maar dat omschreven kan worden als ofwel gewoon "kussen", ofwel "het stadium voordat je een serieuze relatie met iemand aangaat"). En dit is een beetje pijnlijk voor Hannah want een maand of twee geleden bevond Hannah zich in hetzelfde stadium met dezelfde Fernando (= 'mijn broer').
Voor de rest heb ik nog wat nieuwe vrienden van Eduardo ontmoet die hier voor de vakantie bij hun ouders in Dourados zijn, maar normaal ergens anders studeren.
(Ik had er nog niet bij stilgestaan, maar als je hier in Brazilië in een andere stad en staat gaat studeren is het niet mogelijk om elke weekend naar huis te komen, zoals in België de gewoonte is. Nee, da's enkel mogelijk in de vakanties. Omwille van de afstand.) Een van hen heet Giovanni (jaja, hij heeft Italiaanse grootouders).
Hij zei al ineens dat hij mij "echt wel heel leuk vond". Ai ai.
Toen we na het feestje terug naar huis reden (ik, Fernando aan't stuur, twee vrienden van hem en Eduardo op de achterbank) gooide mijn broer ineens zijn blikje bier op straat. Ik zei "van aléé, dat doet ge toch niet, ik heb u al eens gezegd dat ge uw spiekbriefkes ook niet uit het raam op straat gooit!" (echt waar)
Dus ik verplichte hem om terug te keren en dat te gaan oprapen.
-wat er dan volgt heb ik wegens de net gtroffen beveiligingsmaatregelen moeten schrappen...-
Eduardo die teveel tequila had gedronken was aan't zagen over't feit dat ik "Camilla" eens moest uitnodigen om bij ons thuis te komen zonnen. (En topless is natùùrlijk toegelaten.. werd er dan aan toegevoegd.) Camilla is de mooie zus van ne vriend van mij, met wie Eduardo ooit in de klas heeft gezeten en die mij ooit had uitgenodigd om bij haar in de tuin te komen zonnen. Uiteindelijk kwam het zo ver dat hij wilde dat we Skoll bar nog binnengingen waar hij alle grieten ging aanduiden die ik dan moest uitndodigen om bij ons te komen zwemmen of zonnen.
Djeezes, soms lig ik echt wel strijk wanneer ik enkel met m'n broers (of hun vrienden) op stap ben.
Zondagmiddag hadden we hier thuis weer barbecue. Mijn ouders hadden hun 'bevriend koppel' dat zopas naar Dourados verhuisd was en dat daarvoor al 2 maal enkele dagen in ons huis had gelogeerd toen ze op zoek waren naar een huis, uitgenodigd. Ze gingen de volgende morgen naar Paraguay en hadden mij uitgenodigd om mee te gaan.
Die avond ben ik met Eduardo naar nen barbecue bij ne vriend thuis geweest.
Diens vriendin was net terug van drie maanden door Europa gereisd te hebben. (Ze was naar Duitsland, Londen, Zwitserland, Frankrijk, Italië en ook ff in België geweest.) Dat was wel tof om met haar te kunnen babbelen. Er werd ook zelf muziek gemaakt met twee gitaren en bongo's. Blijkbaar kennen die Brazilianen dus ook alle liedjes vanbuiten die er op de pagode-feestjes gespeeld worden en daarbuiten nog een paar van bob Marley, Ben Harper en Coldplay.
Voor de grap werd er dan af en toe gestopt met zingen door degenen die de teksten vanbuiten kenden en wees iedereen naar iemand die eigenlijk niet veel meezong. Oké, toegegeven: dat was ik meestal wel! (Ja maat, ik kénde die liedjes gewoon niet.)
Dus het enige zinneke dat ik de hele tijd moest zingen was : "No woman no cry..."
Hhahaha, maar sfeer hing er zeker wel.
Later op de avond zijn we nog in't zwembad gesprongen om 'biribol' ofzoiets te spelen = volleybal. Tegen 3.30u zijn we dan naar huis gegaan, want de volgende morgen was het om 6.30u opstaan om naar Paraguay te gaan.
Ik was niet de enige die met Mara en Celio (het koppel) meeging. Hun zoon Vinicius had mijn broer Eduardo ook uitgenodigd. Ze zijn namelijk al lang supergoede vrienden.
Buiten het nogal opgepropt in de auto hebben gezeten, was het echt wel een leuke dag eigenlijk. "Shopping China" is namelijk altijd fun! :p
(Dat is het grote grootwarenhuis waar alles te vinden is.) Eduardo en Vinicius hebben er een geel TAXI plakkaat om op het dak van uw auto te zetten gekocht. (Het werkt magnetisch ofzo, maar lijkt super echt!) Dus binnenkort bij het volgende feestje zal dat wel gebruikt worden "om knappe grietjes een lift te geven" zeker.
Voor de rest is Paraguay echt een arm land. Ik heb er al meer armoede gezien dan in Brazilië. Er liep ne man over straat in een oud joggingsjasje dat er nog wel ok uitzag, maar hij had geen schoenen aan en rond zijn éne voet was er een stuk plastieken zak gewikkeld. Waarschijnlijk had hij daar een ontsteking ofzo en mocht 'er geen vuil in komen'.
Eduardo heeft mij nog een paar keer belachelijk gemaakt tegenover Vinicius. Zo moest hij wel honderd keer vermelden dat ik "eigenlijk naar Brazilië was gekomen om Spaans te leren". Dat was nl wat ik wilde en ik had Mexico, Argentinië en... Brasil gekozen!
En dan deed hij alsof ik pas na drie maanden had ontdekt dat ik eigenlijk geen Spaans aan't spreken was. :p Vinicius geloofde dat dan nog ook!
Soms is Eduardo echt wel een figuur. Zo had hij toen we in Shopping China even iets gingen eten en hij een 'burger king' had besteld ook een papieren kroontje gevraagd. (De enige andere mensen die daar mee rond lopen waren een jongetje van vier en zijn zusje van 6.) Maar Eduardo liep heel overtuigd met dat lelijke ding op zijn kop van de 'Burger King' tot aan het tafeltje van Mara en Celio.
(Op de terugweg in de auto heb ik het dan op mijn hoofd mogen houden.)
Rond vier uur in de namiddag zijn we pas thuis aangekomen.
Dan heb ik wel even een dutje gedaan!
FFffft
en nu ga ik ook weer slapen!
Hopelijk was het een beetje boeiend wat ik heb geschreven, want soms weet ik niet zo goed wat ik nu wél en niet moet opschrijven.
Dikke x! =) Isabelita
vorige week: pagode do bebado
Op de meeste braziliaanse feestjes draait er geen DJ, maar wordt de muziek gemaakt door een live-band. In deze regio wordt er meestal pagode (een 'soort' van Samba) gespeeld of ook soms funk. In dit geval stond de band op een podium, maar soms staat ze ook gewoon op dezelfde hoogte als de dansende mensen, wij dus.
Als je goed kijkt zie je mij, met een paars topje aan, ergens in het midden van de foto staan.
zaterdag 8 december 2007
dinsdag 4 december 2007
... *de interessante weetjes rubriek*
Hey-die-joe-die-hoi ;)
Hier nog maar eens een bericht met leuke en minder interessante weetjes over Brazilië!
Gisteren ging ik eens een doucheke nemen in de badkamer van m'n ouders... komt er ineens een vieze dikke vliegende kakkerlak uit het afvoerputje gekropen! Amaai, ik begon eerst ff te gillen, zette snel de douche uit, pakte een handdoek en ging op zoek naar mijn sleffers die gelukkig vrij dicht in de buurt lagen. Een harde slag op dat beestje hare kop en ze lag in twee stukken in een hoekje van mijnen douche. Dan kwam het vieste gedeelte, haar lichaampje waar ondertussen gele pus kwam uitgelopen in de vuilbak gooien.
Hmm, ik zal er maar al gewoon aan worden zeker, want dikke kakkerlakken in huis of in de douche hebben is hier een normale zaak!
Zoals ik wss als eens heb vermeld, is de mode hier zeker anders dan de Belgische mode. Wat jongens betreft dragen ze hun broeken dus niet onder hun gat, waardoor meer dan drie vierde van de onderbroerk zichtbaar is... (als dat tenminste ondertussen nog de mode is). Hier zie je geen onderbroeken over de broekrand piepen hoor, nee, je ziet gewoon veel bilspleten! (Ja ik weet dat velen onder jullie dit niet willen weten, ik vind het ook niet smakelijk, maar als een eerlijke reporter van het Braziliaanse leven moét ik mij aan de waarheid houden.)
Zo kwam er dit weekend weer een bevriend koppel van mijn ouders bij ons thuis logeren, in afwachting van hun verhuis naar Dourados. De man heeft echt een dikke buik en loopt dan rond in enkel een short, waarbij zijn bilspleet dus voor een cm of twee zichtbaar is hé. Bij Fernando had ik dit ook al opgemerkt.. maar nu vandaag was die zoon (van 20) van dat koppel ook bij ons thuis en had ook hìj hetzelfde voor!
Misschien is dat hier gewoon een algemeen getolereerd iets, want niks tegen die mensen persoonlijk hoor! De bovenvermelde personen zijn stuk voor stuk echt toffe mensen... =)
Wie weet is dit fenomeen ondertussen ook al Europa binnengeslopen en ben ik daar niet van op de hoogte. Ja, ik zal er alleszins aan gewend zijn dan tegen dat ik terug de geciviliseerde wereld binnentreedt. =p
Grapje hé mensen ;)
Voor de rest ben ik vandaag bezig nog wat dingen voor mijn "noordoostenreis" in orde te brengen.
Spannnend!! =s =s =) =D
Serieus, ik vind het echt spannend... en dan heb ik het jammer genoeg nog niet eens over de reis op zich. Neenee, vooral over de terugvluvht die ik moet boeken om terug veilig en wel in mijn stadje bij mijn familie aan te komen en of ik die vlucht dan alleen moet nemen en of ik moet overstappen en of ik alleen met een bus vol strangers naar een andere luchthaven moet....
want jaja, dat is hier niet zoals bij ons hoor waar één luchthaven per stad wel genoeg is.
Hooooh, het zal wel allemaal goed komen zeker.
Hmm, om niet teveel 'stress' te hebben denk ik er eigenlijk gewoon niet teveel over na!
(Kmag enkel niet vergeten EEN terugvlucht te boeken.. en liefst op tijd. Of kzit daar wel alleen in Rio de Janeiro! :p)
Allé, nu moet ik echt driiingend gaan tennissen, kga te voet, voor den eerste keer en das wel een halfuurke wandelen, dus...
vandaar:
Tchau! X Isabel
Hier nog maar eens een bericht met leuke en minder interessante weetjes over Brazilië!
Gisteren ging ik eens een doucheke nemen in de badkamer van m'n ouders... komt er ineens een vieze dikke vliegende kakkerlak uit het afvoerputje gekropen! Amaai, ik begon eerst ff te gillen, zette snel de douche uit, pakte een handdoek en ging op zoek naar mijn sleffers die gelukkig vrij dicht in de buurt lagen. Een harde slag op dat beestje hare kop en ze lag in twee stukken in een hoekje van mijnen douche. Dan kwam het vieste gedeelte, haar lichaampje waar ondertussen gele pus kwam uitgelopen in de vuilbak gooien.
Hmm, ik zal er maar al gewoon aan worden zeker, want dikke kakkerlakken in huis of in de douche hebben is hier een normale zaak!
Zoals ik wss als eens heb vermeld, is de mode hier zeker anders dan de Belgische mode. Wat jongens betreft dragen ze hun broeken dus niet onder hun gat, waardoor meer dan drie vierde van de onderbroerk zichtbaar is... (als dat tenminste ondertussen nog de mode is). Hier zie je geen onderbroeken over de broekrand piepen hoor, nee, je ziet gewoon veel bilspleten! (Ja ik weet dat velen onder jullie dit niet willen weten, ik vind het ook niet smakelijk, maar als een eerlijke reporter van het Braziliaanse leven moét ik mij aan de waarheid houden.)
Zo kwam er dit weekend weer een bevriend koppel van mijn ouders bij ons thuis logeren, in afwachting van hun verhuis naar Dourados. De man heeft echt een dikke buik en loopt dan rond in enkel een short, waarbij zijn bilspleet dus voor een cm of twee zichtbaar is hé. Bij Fernando had ik dit ook al opgemerkt.. maar nu vandaag was die zoon (van 20) van dat koppel ook bij ons thuis en had ook hìj hetzelfde voor!
Misschien is dat hier gewoon een algemeen getolereerd iets, want niks tegen die mensen persoonlijk hoor! De bovenvermelde personen zijn stuk voor stuk echt toffe mensen... =)
Wie weet is dit fenomeen ondertussen ook al Europa binnengeslopen en ben ik daar niet van op de hoogte. Ja, ik zal er alleszins aan gewend zijn dan tegen dat ik terug de geciviliseerde wereld binnentreedt. =p
Grapje hé mensen ;)
Voor de rest ben ik vandaag bezig nog wat dingen voor mijn "noordoostenreis" in orde te brengen.
Spannnend!! =s =s =) =D
Serieus, ik vind het echt spannend... en dan heb ik het jammer genoeg nog niet eens over de reis op zich. Neenee, vooral over de terugvluvht die ik moet boeken om terug veilig en wel in mijn stadje bij mijn familie aan te komen en of ik die vlucht dan alleen moet nemen en of ik moet overstappen en of ik alleen met een bus vol strangers naar een andere luchthaven moet....
want jaja, dat is hier niet zoals bij ons hoor waar één luchthaven per stad wel genoeg is.
Hooooh, het zal wel allemaal goed komen zeker.
Hmm, om niet teveel 'stress' te hebben denk ik er eigenlijk gewoon niet teveel over na!
(Kmag enkel niet vergeten EEN terugvlucht te boeken.. en liefst op tijd. Of kzit daar wel alleen in Rio de Janeiro! :p)
Allé, nu moet ik echt driiingend gaan tennissen, kga te voet, voor den eerste keer en das wel een halfuurke wandelen, dus...
vandaar:
Tchau! X Isabel
maandag 3 december 2007
Kerst...
Weeral een cadeautje: foto's ;) Deze foto's zijn een maand geleden getrokken in een of andere winkel, vergelijkbaar met nen blokker, maar dan groter.
Ik ben Ben. En nu zou Hannah strijk liggen. Ze vond het nl echt hilarisch toen ze erachter kwam dat Ben in Belgie een veel voorkomende jongensnaam is.
Hej,
Het weer zal hier wel anders zijn dan in België. Daar zou ik wss schrik hebben dat door de storm mijn ramen van mijn slaapkamer eruit vallen =D, hier moet ik 4 keer per dag douchen omdat het zo warm is.
Maar snotneuzen en niezen zijn op de twee continten aanwezig!
Als dat niet pooëtisch klonk.
Een paar dagen geleden liep ik nogal haastig en al zwetend over straat, op weg naar de plaats waar ik met Hannah en Magdalena had afgesproken. Mij haasten was niet nodig, want ze waren zelf 10 min. te laat, dus mocht ik daar in de zon staan frituren. Oké, mss ook niet slim om een zwart kleedje aan te doen... maar ik was dus echt aan het smelten.
En waarom?
Omdat Hannah het prachtige idee had deze namiddag bij Caio thuis kerstkoekjes gaan maken! Jaja, mensen, hier gooien wij tradities niet zomaar overboord hoor!
In sommige huizen staan er zelfs artificiele kerstboompjes en nog van die groen-rood-goudkleurige versiering. Wij hebben bij ons thuis enkel een rode sok aan de voordeur hangen.
Wat heb ik voor de rest nog gedaan? (Buiten niét naar school gaan =D hahaha.) Hahaha, nu klink ik wss echt als een driejarig pestkop.
Vrijdagavond ben ik met een paar mensen gaan bowlen. De baan naast ons was er een klein jongetje alleen aan het spelen. Waarschijnlijk had de rest van zijn familie maar een extra baan voor hem gehuurd, want hij kende duidelijk 'de spelregels' niet. Het enige wat hij deed, was 'ballen' gaan halen en die dan op zijn baan gooien, zo snel mogelijk achter elkaar!! Of er dan kegels omvielen of niet maakte hem waarschijnlijk ook niets uit. Toen ne vriend van ons dan (5keer achter elkaar!) om te lachen zijn kegels te vroeg naar boven liet trekken, was hij zich ook helemaal van geen kwaad bewust. Hij keek nog niet eens naar die kegels van hem!
Daarna zijn we nog naar Caio en een paar vrienden van hem geweest, die op het tennisveld van een van hen wat zaten te praten en te drinken. Ik wilde natuurlijk per se wat tennissen (om 1u 's nachts :p).
Maar jammergenoeg was niemand zo competitief om echt zijn best te doen en nadat Hannah de vierde tennisbal ergens naartoe had geslagen waar hij niet behoorde, hebben we het maar stilletjes opgegeven.
Dan hebben we maar wat geluisterd naar de jongens die bezig waren over skaten, snowboarden en wakeborden en over de United States en 'uitwisselingsjaren'. Want blijkbaar was iedereen die daar aanwezig was een (ex-) AFs-er of ging volgend jaar een uitwisselingsjaar doen. (Ook al zou je dat van sommige mensen echt niet verwachten.)
Nadat Hannah dan blijkbaar op de stenen vloer in slaap gevallen was zijn we maar naar huis gegaan.
Zaterdagmiddag hebben we bij Taina thuis gezwommen.. Elena en Hannah uit Gloria de Dourados zijn wit weekend ook weer in Dourados, dus zij kwamen ook even langs.
's Avonds gingen Taina, ik en nog zeven andere meisjes in één auto naar een feestje in Aldeia. (Allé "in", het is eigenlijk een plaats in openlucht.) Toen we daarvan thuiskwamen (in Taina's huis, wiens ouders niet thuis waren), hebben we nog wat tv gekeken met de mensen die niet waren meegegaan. Hannah, Hannah, Elena, Magdalena en de vrienden 'van de bowling' waren daar gebleven om poker te spelen.
Mijn twee broers waren er ook, want met hun auto waren we terug naar huis gekeerd.
Het is wel leuk als mijn vriendinnen ook overeen komen met mijn broers en ik met hun vrienden... zo kunt ge altijd samen iets doen. Handig als de mama dan belt om te vragen waar ik zit. "In goede handen" zou dan het antwoord kunnen zijn hé. :p
Blijkbaar is mijn geheugen begonnen mijn creatieve brein in de steek te laten, want eigenlijk weet ik niet meer wat ik nog zou kunnen schrijven. Maar wees gerust, er komen nog véél berichten van mij hier op mijn blog te staan! ;)
Salut, tchau en dikke kus! Isabel
Het weer zal hier wel anders zijn dan in België. Daar zou ik wss schrik hebben dat door de storm mijn ramen van mijn slaapkamer eruit vallen =D, hier moet ik 4 keer per dag douchen omdat het zo warm is.
Maar snotneuzen en niezen zijn op de twee continten aanwezig!
Als dat niet pooëtisch klonk.
Een paar dagen geleden liep ik nogal haastig en al zwetend over straat, op weg naar de plaats waar ik met Hannah en Magdalena had afgesproken. Mij haasten was niet nodig, want ze waren zelf 10 min. te laat, dus mocht ik daar in de zon staan frituren. Oké, mss ook niet slim om een zwart kleedje aan te doen... maar ik was dus echt aan het smelten.
En waarom?
Omdat Hannah het prachtige idee had deze namiddag bij Caio thuis kerstkoekjes gaan maken! Jaja, mensen, hier gooien wij tradities niet zomaar overboord hoor!
In sommige huizen staan er zelfs artificiele kerstboompjes en nog van die groen-rood-goudkleurige versiering. Wij hebben bij ons thuis enkel een rode sok aan de voordeur hangen.
Wat heb ik voor de rest nog gedaan? (Buiten niét naar school gaan =D hahaha.) Hahaha, nu klink ik wss echt als een driejarig pestkop.
Vrijdagavond ben ik met een paar mensen gaan bowlen. De baan naast ons was er een klein jongetje alleen aan het spelen. Waarschijnlijk had de rest van zijn familie maar een extra baan voor hem gehuurd, want hij kende duidelijk 'de spelregels' niet. Het enige wat hij deed, was 'ballen' gaan halen en die dan op zijn baan gooien, zo snel mogelijk achter elkaar!! Of er dan kegels omvielen of niet maakte hem waarschijnlijk ook niets uit. Toen ne vriend van ons dan (5keer achter elkaar!) om te lachen zijn kegels te vroeg naar boven liet trekken, was hij zich ook helemaal van geen kwaad bewust. Hij keek nog niet eens naar die kegels van hem!
Daarna zijn we nog naar Caio en een paar vrienden van hem geweest, die op het tennisveld van een van hen wat zaten te praten en te drinken. Ik wilde natuurlijk per se wat tennissen (om 1u 's nachts :p).
Maar jammergenoeg was niemand zo competitief om echt zijn best te doen en nadat Hannah de vierde tennisbal ergens naartoe had geslagen waar hij niet behoorde, hebben we het maar stilletjes opgegeven.
Dan hebben we maar wat geluisterd naar de jongens die bezig waren over skaten, snowboarden en wakeborden en over de United States en 'uitwisselingsjaren'. Want blijkbaar was iedereen die daar aanwezig was een (ex-) AFs-er of ging volgend jaar een uitwisselingsjaar doen. (Ook al zou je dat van sommige mensen echt niet verwachten.)
Nadat Hannah dan blijkbaar op de stenen vloer in slaap gevallen was zijn we maar naar huis gegaan.
Zaterdagmiddag hebben we bij Taina thuis gezwommen.. Elena en Hannah uit Gloria de Dourados zijn wit weekend ook weer in Dourados, dus zij kwamen ook even langs.
's Avonds gingen Taina, ik en nog zeven andere meisjes in één auto naar een feestje in Aldeia. (Allé "in", het is eigenlijk een plaats in openlucht.) Toen we daarvan thuiskwamen (in Taina's huis, wiens ouders niet thuis waren), hebben we nog wat tv gekeken met de mensen die niet waren meegegaan. Hannah, Hannah, Elena, Magdalena en de vrienden 'van de bowling' waren daar gebleven om poker te spelen.
Mijn twee broers waren er ook, want met hun auto waren we terug naar huis gekeerd.
Het is wel leuk als mijn vriendinnen ook overeen komen met mijn broers en ik met hun vrienden... zo kunt ge altijd samen iets doen. Handig als de mama dan belt om te vragen waar ik zit. "In goede handen" zou dan het antwoord kunnen zijn hé. :p
Blijkbaar is mijn geheugen begonnen mijn creatieve brein in de steek te laten, want eigenlijk weet ik niet meer wat ik nog zou kunnen schrijven. Maar wees gerust, er komen nog véél berichten van mij hier op mijn blog te staan! ;)
Salut, tchau en dikke kus! Isabel
Abonneren op:
Posts (Atom)