dinsdag 27 november 2007
Oi Oi,
alweer een week later =)
En als beloning voor degenen die een reactie hebben gfepost... ;) komt er nu weer een verslagje van mijzelf!
Waar zal ik beginnen...
hmm
om te beginnen: vandaag was eigenlijk zoooo'n saaie "ik heb niets te doen-dag" dat ik twee keer naar de fitness ben geweest.
De eerste keer deze morgen met mijn vriendinnetje Hannah: netjes het programma gevolgd dat een van de fitnesscoaches voor ons had opgesteld. Het is niet zò vermoeiend, alleen had ik gedacht dat ik toch wat meer armspieren had.
(Vorige week heb ik een 'valiação' laten doen, waarbij ze je lichaam opmeten om een persoonlijk programma voor u te kunnen opstellen... Dat is wel nodig als je een spierverreking of forcering wilt voorkomen, maar het was wel even schaamtelijk toen ze een tang pakten om daarmee het vet op uw armen, heupen en benen te meten!)
Deze avond ben ik voor de tweede keer met mijn broertje gegaan, gewoon omdat ik dus niets anders te doen had. (Al mijn vriendinnetjes en vrienden zijn ofwel aan het studeren voor hun examens, ofwel zijn ze ziek, of anders willen ze liever EEN BOEK LEZEN! Ja, ksnap ook niet wat dààr interessant aan kan zijn. Hahaha =p
Terwijl hij daar aan de gewichten hing, heb ik mij maar wat in het zweet gelopen op nen band, of het langlauftoestel uitgeprobeerd... gelukkig vind ik het nog een beetje leuk. =)
Ah, en deze morgen hebben Hannah en ik van een van de trainers een cakeje gekregen! ... Opdat we zeker zouden terugkomen. Haha
Gisterenmiddag had ik een barbecue van mijn jaar.... een beetje als afscheidsbijeenkomst omdat het schooljaar bijna afgelopen is. Maar AMAI maat... wat was dat voor een plaats!!
Een fazenda... jaja, dat was precies een restaurant of balzaal. Aan de achterkant van die fazenda bevond er zich een privé-meer en bij het begin van dat meer een artificieel strandje.
Dat was het buitenhuis van een meisje van mijn klas en haar familie..
We hebben wel niet gezwommen in dat meer omdat niemand een bikini ofzo had meegenomen, maar in de plaats daarvan hebben we met het enige vissersbootje dat er was een toertje op het meer gemaakt =D.
Toen ik rond 7u 's avonds (het was nog niet donker) van bij een vriendin te voet naar huis ging, zag ik ineens een meisje aan de overkant van de straat beroofd worden. Ze was gewoon aan het wandelen, met haar handtas onder de arm... toen er een jongen op de fiets vlak voor haar kwam staan en haar deed stoppen. Hij vroeg of ze een gsm had, zij gaf haar handtas, die jongen deed die open, rommelde er even in en stopte ze dan volledig in het mandje aan het stuur van zijn fiets en reed weg.
Voorzover ik kon zien had hij geen wapen bij, maar mijn mama zei dat àls ze er een bij hebben en je een beetje tegenprutteld, ze echt schieten!
Die jongen sprak helemaal niet zo brutaal eigenlijk, maar als ik dat meisje was geweest had ik ook schrik gehad hoor!
En als zij daar niet had gelopen, wàs ik misschien wel 'dat meisje' geweest... want ik liep ook met mijn blauw schoudertasje (waar alles in zat) over straat. Amai, ik begon toch ff sneller te wandelen en heb mijn tasje naar de andere kant gedraaid.
Ik was nog aan't denken of ik iets kon doen om haar te helpen... maar behalve roepen -wat ik niet gedaan heb-, kon ik ook niet veel doen eigenlijk.
De volgende dat ik de straat op ga, steek ik toch niet meer àlles in mijn sjakosje zene.
Nog een 'fenomeen' dat hier vrij vaak voorkomt: Indianen (néé niet met pluimen op hun hoofd, maar wel meestal met paard en kar, oude versleten kleren en zonder schoenen aan), die aan de deur komen bellen en dan oud brood, een glaasje water of een warme maaltijd komen vragen.
Deze indianen wonen aan de rand van de stad, al dan niet in een soort 'reservaat', waar een paar barrakige huizen staan. Aangezien ze niet werken, ook niet aan landbauw ofzo doen en enkel een beetje steun van de overheid krijgen, zijn ze heel arm en soms ook ondervoed.
De meeste mensen hier in Dourados hebben een nogal negatief beeld van deze mensen, vooral omdat ze 'niet willen werken' en enkel bedelen... maar ik vind het.. vooral erg.
Hiermee zal ik mijn verhaal moeten afsluiten,
want ik weet niets meer te zeggen.
Slaapwel! en... uma otima semana para todos.
Bjooss Isabel
alweer een week later =)
En als beloning voor degenen die een reactie hebben gfepost... ;) komt er nu weer een verslagje van mijzelf!
Waar zal ik beginnen...
hmm
om te beginnen: vandaag was eigenlijk zoooo'n saaie "ik heb niets te doen-dag" dat ik twee keer naar de fitness ben geweest.
De eerste keer deze morgen met mijn vriendinnetje Hannah: netjes het programma gevolgd dat een van de fitnesscoaches voor ons had opgesteld. Het is niet zò vermoeiend, alleen had ik gedacht dat ik toch wat meer armspieren had.
(Vorige week heb ik een 'valiação' laten doen, waarbij ze je lichaam opmeten om een persoonlijk programma voor u te kunnen opstellen... Dat is wel nodig als je een spierverreking of forcering wilt voorkomen, maar het was wel even schaamtelijk toen ze een tang pakten om daarmee het vet op uw armen, heupen en benen te meten!)
Deze avond ben ik voor de tweede keer met mijn broertje gegaan, gewoon omdat ik dus niets anders te doen had. (Al mijn vriendinnetjes en vrienden zijn ofwel aan het studeren voor hun examens, ofwel zijn ze ziek, of anders willen ze liever EEN BOEK LEZEN! Ja, ksnap ook niet wat dààr interessant aan kan zijn. Hahaha =p
Terwijl hij daar aan de gewichten hing, heb ik mij maar wat in het zweet gelopen op nen band, of het langlauftoestel uitgeprobeerd... gelukkig vind ik het nog een beetje leuk. =)
Ah, en deze morgen hebben Hannah en ik van een van de trainers een cakeje gekregen! ... Opdat we zeker zouden terugkomen. Haha
Gisterenmiddag had ik een barbecue van mijn jaar.... een beetje als afscheidsbijeenkomst omdat het schooljaar bijna afgelopen is. Maar AMAI maat... wat was dat voor een plaats!!
Een fazenda... jaja, dat was precies een restaurant of balzaal. Aan de achterkant van die fazenda bevond er zich een privé-meer en bij het begin van dat meer een artificieel strandje.
Dat was het buitenhuis van een meisje van mijn klas en haar familie..
We hebben wel niet gezwommen in dat meer omdat niemand een bikini ofzo had meegenomen, maar in de plaats daarvan hebben we met het enige vissersbootje dat er was een toertje op het meer gemaakt =D.
Toen ik rond 7u 's avonds (het was nog niet donker) van bij een vriendin te voet naar huis ging, zag ik ineens een meisje aan de overkant van de straat beroofd worden. Ze was gewoon aan het wandelen, met haar handtas onder de arm... toen er een jongen op de fiets vlak voor haar kwam staan en haar deed stoppen. Hij vroeg of ze een gsm had, zij gaf haar handtas, die jongen deed die open, rommelde er even in en stopte ze dan volledig in het mandje aan het stuur van zijn fiets en reed weg.
Voorzover ik kon zien had hij geen wapen bij, maar mijn mama zei dat àls ze er een bij hebben en je een beetje tegenprutteld, ze echt schieten!
Die jongen sprak helemaal niet zo brutaal eigenlijk, maar als ik dat meisje was geweest had ik ook schrik gehad hoor!
En als zij daar niet had gelopen, wàs ik misschien wel 'dat meisje' geweest... want ik liep ook met mijn blauw schoudertasje (waar alles in zat) over straat. Amai, ik begon toch ff sneller te wandelen en heb mijn tasje naar de andere kant gedraaid.
Ik was nog aan't denken of ik iets kon doen om haar te helpen... maar behalve roepen -wat ik niet gedaan heb-, kon ik ook niet veel doen eigenlijk.
De volgende dat ik de straat op ga, steek ik toch niet meer àlles in mijn sjakosje zene.
Nog een 'fenomeen' dat hier vrij vaak voorkomt: Indianen (néé niet met pluimen op hun hoofd, maar wel meestal met paard en kar, oude versleten kleren en zonder schoenen aan), die aan de deur komen bellen en dan oud brood, een glaasje water of een warme maaltijd komen vragen.
Deze indianen wonen aan de rand van de stad, al dan niet in een soort 'reservaat', waar een paar barrakige huizen staan. Aangezien ze niet werken, ook niet aan landbauw ofzo doen en enkel een beetje steun van de overheid krijgen, zijn ze heel arm en soms ook ondervoed.
De meeste mensen hier in Dourados hebben een nogal negatief beeld van deze mensen, vooral omdat ze 'niet willen werken' en enkel bedelen... maar ik vind het.. vooral erg.
Hiermee zal ik mijn verhaal moeten afsluiten,
want ik weet niets meer te zeggen.
Slaapwel! en... uma otima semana para todos.
Bjooss Isabel
zondag 18 november 2007
Formatura do Imaculada 2007!
Hey,
amai, mijn voeten doen nog steeds zeer van gisteren! Het lijkt wel of de rechtervoet al heel de dag slaapt. Dat heb'k vorige keer ook eens met mijn pink gehad. Ik had volgens mij te lang achter de computer gezeten, terwijl ik mijn pink 'in delucht hield' om 'beter te kunnen typen'. Maar ja op die manier stroomt er waarschijnlijk niet genoeg bloed naartoe, waardoor mijn pink toch nog zeker drie dagen daarna heeft 'geslapen'. (Volgens mijn broer Eduardo was dat een belachelijke uitleg... maar bon.)
Oké, maar dus: gisteren was het Formatura en eindejaarsbal van mijn jaar! =)
Het was echt wel een chique bedoening! Iedereen in avondkledij, om ter chiquest opgemaakt. De leerlingen die zich formeerden kwamen bij het begin van de avond één voor één, met hun geliefde of vader of moeder aan de arm de feestzaal binnengewandeld. Er werd dan op 'professionele wijze' een paar foto's getrokken van elk koppel en daarna mochten ze het feest inleiden met een wals. Wel grappig, want de dansvloer was eigenlijk veel te klein voor alle 'walsende' mensen.
Er was ook nog een andere zaal waar er "hippe muziek" voor de jongeren en ouderen die zich nog jong voelden werd gedraaid. Eerst was het zowat techno en braziliaanse muziek en wat later op de avond werden er de Beatles en andere oude hits gedraaid.
Het was er ook sùperwarm, afschuwelijk eigenlijk hoe hard iedereen aan het zweten was! (Oke, misschien wilde je dit niet weten, maar ik vertel gewoon hoe het daar was hé.)
Ik had ook gedacht dat ik nooit zou kunnen dansen op die stomme (nee mòòie! maar wel doodpijnlijke =p) hakken aan mijn voeten, maar uitendelijk bleek dat nog wel te lukken. Ik heb het toch uitgehouden tot 5u de volgend morgen, toen de muziek stopte en het licht aanging. Dan waren we wel gedwongen om .... naar huis te gaan. =)
Wat vroeger op diezelfde avond ben ik ook nog naar Hannah haar 'modern ballet - dansvoorstelling' gaan kijken. Ze vond plaats in het 'Teatro municipal', een gebouw in het park. De titel van de voorstelling was "Meninas que dançam com lobos", (Meisjes die dansen met wolven) en zogezegd geïspireerd op een boek met de titel "vrouwem die lopen met wolven". Maar voor mij leek het meer alsof het geïnspireerd was op de sprookjes van de gebroeders Grimm. Zo kwamen de kleintjes verschillende keren het podium op in roodkapjes-, heksen-, sneeuwwitje-hans-engrietjes-pakjes. Er zaten ook oosterse buikdanseres-kostuums en andere pakjes tussen.
De dans van de allerkleinsten was ook wel heel grappig, omdat bijna niets gelijk was of op de maat van de muziek. (Het ging duidelijk meer om 'het geheel van wat beweging, mooie kostuums, de muziek en de achtergrondbeelden'.) Maar je kan het de danseresjes eigenlijk ook niet kwalijk nemen, want sommigen hadden amper de leeftijd van drie jaar bereikt! =D haha
De dans van Hannah en haar groep was dan weer wel echt goed!
Donderdag-en vrijdagavond ben ik gewoon vroeg gaan slapen. Donderdag was het ook nationale feestdag (zoveel jaar geleden is Brazilie van een monarchie naar een democratie veranderd).
In de voormiddag ben ik met mijn ouders naar de club van de bankwerknemers geweest, waar er een churrasco werd gehouden en spelen om aan delen te nemen of om naar te kijken. Ik heb enkel gekeken, want voelde niet direct de drang om mee te gaan aerobiccen ofzoiets. =p Wat ik heb gezien was dus een voorstelling van een groep jongens die met behulp van een plint en een mat allerlei salto's en grave sprongen maken om een basketbal in het net te krijgen.
Echt leuk om naar te zien!
In de namiddag ben ik met Hannah Caio, een vriend van ons die ook tennist, gaan bezoeken. Hij had die dag zelf ook bezoek van 'Jesus Mario', een uitwisselingsstudent uit Mexico en een meisje uit Duitsland. (Ze zijn hier allebei ook nog maar drie maanden, maar wel met Rotary ipv Afs.) Het meisje kwam gewoon voor een weekend naar Dourados, want woont eigenlijk in Campo Grande. Maar Mario woont hier en bleef dit weekend bij Caio slapen omdat zijn gastouders naar hun fazenda waren. Hij is echt supergrappig. Zijn Portugees is een mengeling van gelispel Spaans en Portugees. Hij belt ook soms tot drie keer per dag met zijn vrienden in Mexico, via de gsm! Hij heeft blijkbaar een wachtwoord gevonden waarmee hij gratis ( en illegaal) naar mexico kan bellen! Hahahaha. =) Het wachtwoord om naar belgië te bellen kende hij jammer genoeg niet.
Vandaag heb ik tot 's middags geslapen, net zoals iedereen hier thuis. (Mijn ouders en zus zijn gisterenavond naar een feest voor de 15-verjaardag van een vriendin van mijn zus geweest. Het was ook wel een chique bedoening daar volgens mij, aangezien de 15-verjaardag hier echt wel een belangrijke gebeurtenis is, in het leven van een meisje.)
Rond 1-2u 's middags stonden mijn mama, papa en Fernando in de keuken in de potten te roeren. Allez, eigenlijk stond Fernando vooral met een lepel in ne pot te roeren... waar'k echt van verschoot, want normaal gzn zet hij zijn eigen bord nog niet eens weg na het eten! Na het eten was het dan de beurt aan mij en mijn zus om de afwas te doen. =p (Ik voelde mij precies op vakantie in Frankrijk, in een gehuurd huisje zonder afwasmachien! =p Daar werden de taken ook altijd 'mooi verdeeld', wat betreft de afwas en tafel dekken enzo.) Maar dit gebeurt hier nu maar maximum één dag in de week, wanneer onze 'huishoudster' niet komt, om deze dingen voor ons te doen.
Na het eten ben ik met Hannah en Tainà en haar zus naar de barbecue voor de verjaardag van een vriend van hen geweest. Ik ken hem ook wel een beetje, van gisterenavond en er voor de rest nog eens een paar keer met gebabbeld te hebben.
Het feestje ging door in de republica (studentenhuis) waar hij en zijn vrienden wonen.
Ik weet eigenlijk niet of het in België ook voorkomt, maar hier heeft elke republica zijn eigen naam! Je hebt hier 'republica Amazonas', 'republica Macacos', ... en dus ook 'republica Bueiro's', waar ik vandaag ben geweest. (Als iemand zich zou afvragen wat dat woord juist betekent: het is zoiets als rioolputje of riooldeksel. Hmm, vraag me af welk verhaal er achter deze naam zit. =p)
Ook al was het echt geen groot 'verjaardagsfeest', er was wel een bandje dat covers van Braziliaanse liedjes en ook enkele Manu Chau's songs speelde. wat ook heel grappig is, dat heb ik wss al eens vermeld, is om de Brazilianen Nederlandse of Duitse woorden uit te laten spreken! De 'ch' uit het woord 'echt' en de 'r' uit het woord 'arts' zijn echt bijna onmògelijke klanken. Maar Hannha wint toch wel. Probeer maar eens het Duitse woord voor 'luciferdoosje' te prononciëren! (Oké, ik heb het zelfs niet onthouden om het voor jullie te kunnen typen. =) Mààr, het staat wel allemaal vereeuwigd op de witte muren van Republica Bueiro's. =D Toen ik daar zo zat, zat er naast mij ne gast die'k wel mooi vond en er wel tof uitzag... allé, ik was al een tijdje in zijn richting aan't kijken omdat hij zijn (wss) dochtertje van een jaar of 5 bij zich had en dat was echt een schattig meisje! Maar tegelijkertijd zag hij er ook een beetje te jong uit om al vader te zijn.. dus ik was nogal gefascineerd =p. Maar bon, ik kende hem of zijn vrienden helemaal niet, dus was niet echt van plan er iets tegen te zeggen. (Het is niet omdat ik hier in Brazil ben, dat àl mijn verlegenheid is verdwenen hé!)
Maar een tijdje later begint hij te praten tegen de mensen uit ons groepke en vraagt zo "ah, wie is dat meisje daar"... =) Hahaha, bleek dat hij mij kende van mij drie maanden geleden op een feestje eens gezien te hebben en hij wist nog dat ik uit België kwam, ook al had ik er niks tegen gezegd en kon ik mij hem helemaal niet meer herinneren! =p Hmmm, soms is het wel leuk om uit een ander land te komen.
's Avonds ben ik nog met mijn ouders naar Japão Fest geweest, om daar sushi te gaan eten en naar een paar traditionele japanse dansen te gaan kijken. En daarna thuis aangekomen, ben ik achter mijn computer gekropen om jullie wat verslag uit te brengen. (Het zou kunnen dat er in mijn tekst enkele fouten of onbekende woorden staan =), maar dat komt ofwel door de moeheid, ofwel door het feit dat ik mijn zelf uitgevonden woorden beter vind klinken dan de al bestaande! hahaha. Hopelijk vergeven jullie mij.)
Het was een leuk weekend.... maar nu moet ik afsluiten, want morgen is er weer een nieuwe dag
waarop ik... niet naar school zal gaan! =D
Hmm, intercambio.. je bent zot als je het niet doet! =p
Beijo, Isabel (wat trouwens een Universele naam is.... als de Japonezen, Chinezen en en andere Aziaten ook wat moeite doen om hem juist uit te spreken...)
Oké sorry, het is tijd om te gaan slapen, ik ben aan het zeveren!
amai, mijn voeten doen nog steeds zeer van gisteren! Het lijkt wel of de rechtervoet al heel de dag slaapt. Dat heb'k vorige keer ook eens met mijn pink gehad. Ik had volgens mij te lang achter de computer gezeten, terwijl ik mijn pink 'in delucht hield' om 'beter te kunnen typen'. Maar ja op die manier stroomt er waarschijnlijk niet genoeg bloed naartoe, waardoor mijn pink toch nog zeker drie dagen daarna heeft 'geslapen'. (Volgens mijn broer Eduardo was dat een belachelijke uitleg... maar bon.)
Oké, maar dus: gisteren was het Formatura en eindejaarsbal van mijn jaar! =)
Het was echt wel een chique bedoening! Iedereen in avondkledij, om ter chiquest opgemaakt. De leerlingen die zich formeerden kwamen bij het begin van de avond één voor één, met hun geliefde of vader of moeder aan de arm de feestzaal binnengewandeld. Er werd dan op 'professionele wijze' een paar foto's getrokken van elk koppel en daarna mochten ze het feest inleiden met een wals. Wel grappig, want de dansvloer was eigenlijk veel te klein voor alle 'walsende' mensen.
Er was ook nog een andere zaal waar er "hippe muziek" voor de jongeren en ouderen die zich nog jong voelden werd gedraaid. Eerst was het zowat techno en braziliaanse muziek en wat later op de avond werden er de Beatles en andere oude hits gedraaid.
Het was er ook sùperwarm, afschuwelijk eigenlijk hoe hard iedereen aan het zweten was! (Oke, misschien wilde je dit niet weten, maar ik vertel gewoon hoe het daar was hé.)
Ik had ook gedacht dat ik nooit zou kunnen dansen op die stomme (nee mòòie! maar wel doodpijnlijke =p) hakken aan mijn voeten, maar uitendelijk bleek dat nog wel te lukken. Ik heb het toch uitgehouden tot 5u de volgend morgen, toen de muziek stopte en het licht aanging. Dan waren we wel gedwongen om .... naar huis te gaan. =)
Wat vroeger op diezelfde avond ben ik ook nog naar Hannah haar 'modern ballet - dansvoorstelling' gaan kijken. Ze vond plaats in het 'Teatro municipal', een gebouw in het park. De titel van de voorstelling was "Meninas que dançam com lobos", (Meisjes die dansen met wolven) en zogezegd geïspireerd op een boek met de titel "vrouwem die lopen met wolven". Maar voor mij leek het meer alsof het geïnspireerd was op de sprookjes van de gebroeders Grimm. Zo kwamen de kleintjes verschillende keren het podium op in roodkapjes-, heksen-, sneeuwwitje-hans-engrietjes-pakjes. Er zaten ook oosterse buikdanseres-kostuums en andere pakjes tussen.
De dans van de allerkleinsten was ook wel heel grappig, omdat bijna niets gelijk was of op de maat van de muziek. (Het ging duidelijk meer om 'het geheel van wat beweging, mooie kostuums, de muziek en de achtergrondbeelden'.) Maar je kan het de danseresjes eigenlijk ook niet kwalijk nemen, want sommigen hadden amper de leeftijd van drie jaar bereikt! =D haha
De dans van Hannah en haar groep was dan weer wel echt goed!
Donderdag-en vrijdagavond ben ik gewoon vroeg gaan slapen. Donderdag was het ook nationale feestdag (zoveel jaar geleden is Brazilie van een monarchie naar een democratie veranderd).
In de voormiddag ben ik met mijn ouders naar de club van de bankwerknemers geweest, waar er een churrasco werd gehouden en spelen om aan delen te nemen of om naar te kijken. Ik heb enkel gekeken, want voelde niet direct de drang om mee te gaan aerobiccen ofzoiets. =p Wat ik heb gezien was dus een voorstelling van een groep jongens die met behulp van een plint en een mat allerlei salto's en grave sprongen maken om een basketbal in het net te krijgen.
Echt leuk om naar te zien!
In de namiddag ben ik met Hannah Caio, een vriend van ons die ook tennist, gaan bezoeken. Hij had die dag zelf ook bezoek van 'Jesus Mario', een uitwisselingsstudent uit Mexico en een meisje uit Duitsland. (Ze zijn hier allebei ook nog maar drie maanden, maar wel met Rotary ipv Afs.) Het meisje kwam gewoon voor een weekend naar Dourados, want woont eigenlijk in Campo Grande. Maar Mario woont hier en bleef dit weekend bij Caio slapen omdat zijn gastouders naar hun fazenda waren. Hij is echt supergrappig. Zijn Portugees is een mengeling van gelispel Spaans en Portugees. Hij belt ook soms tot drie keer per dag met zijn vrienden in Mexico, via de gsm! Hij heeft blijkbaar een wachtwoord gevonden waarmee hij gratis ( en illegaal) naar mexico kan bellen! Hahahaha. =) Het wachtwoord om naar belgië te bellen kende hij jammer genoeg niet.
Vandaag heb ik tot 's middags geslapen, net zoals iedereen hier thuis. (Mijn ouders en zus zijn gisterenavond naar een feest voor de 15-verjaardag van een vriendin van mijn zus geweest. Het was ook wel een chique bedoening daar volgens mij, aangezien de 15-verjaardag hier echt wel een belangrijke gebeurtenis is, in het leven van een meisje.)
Rond 1-2u 's middags stonden mijn mama, papa en Fernando in de keuken in de potten te roeren. Allez, eigenlijk stond Fernando vooral met een lepel in ne pot te roeren... waar'k echt van verschoot, want normaal gzn zet hij zijn eigen bord nog niet eens weg na het eten! Na het eten was het dan de beurt aan mij en mijn zus om de afwas te doen. =p (Ik voelde mij precies op vakantie in Frankrijk, in een gehuurd huisje zonder afwasmachien! =p Daar werden de taken ook altijd 'mooi verdeeld', wat betreft de afwas en tafel dekken enzo.) Maar dit gebeurt hier nu maar maximum één dag in de week, wanneer onze 'huishoudster' niet komt, om deze dingen voor ons te doen.
Na het eten ben ik met Hannah en Tainà en haar zus naar de barbecue voor de verjaardag van een vriend van hen geweest. Ik ken hem ook wel een beetje, van gisterenavond en er voor de rest nog eens een paar keer met gebabbeld te hebben.
Het feestje ging door in de republica (studentenhuis) waar hij en zijn vrienden wonen.
Ik weet eigenlijk niet of het in België ook voorkomt, maar hier heeft elke republica zijn eigen naam! Je hebt hier 'republica Amazonas', 'republica Macacos', ... en dus ook 'republica Bueiro's', waar ik vandaag ben geweest. (Als iemand zich zou afvragen wat dat woord juist betekent: het is zoiets als rioolputje of riooldeksel. Hmm, vraag me af welk verhaal er achter deze naam zit. =p)
Ook al was het echt geen groot 'verjaardagsfeest', er was wel een bandje dat covers van Braziliaanse liedjes en ook enkele Manu Chau's songs speelde. wat ook heel grappig is, dat heb ik wss al eens vermeld, is om de Brazilianen Nederlandse of Duitse woorden uit te laten spreken! De 'ch' uit het woord 'echt' en de 'r' uit het woord 'arts' zijn echt bijna onmògelijke klanken. Maar Hannha wint toch wel. Probeer maar eens het Duitse woord voor 'luciferdoosje' te prononciëren! (Oké, ik heb het zelfs niet onthouden om het voor jullie te kunnen typen. =) Mààr, het staat wel allemaal vereeuwigd op de witte muren van Republica Bueiro's. =D Toen ik daar zo zat, zat er naast mij ne gast die'k wel mooi vond en er wel tof uitzag... allé, ik was al een tijdje in zijn richting aan't kijken omdat hij zijn (wss) dochtertje van een jaar of 5 bij zich had en dat was echt een schattig meisje! Maar tegelijkertijd zag hij er ook een beetje te jong uit om al vader te zijn.. dus ik was nogal gefascineerd =p. Maar bon, ik kende hem of zijn vrienden helemaal niet, dus was niet echt van plan er iets tegen te zeggen. (Het is niet omdat ik hier in Brazil ben, dat àl mijn verlegenheid is verdwenen hé!)
Maar een tijdje later begint hij te praten tegen de mensen uit ons groepke en vraagt zo "ah, wie is dat meisje daar"... =) Hahaha, bleek dat hij mij kende van mij drie maanden geleden op een feestje eens gezien te hebben en hij wist nog dat ik uit België kwam, ook al had ik er niks tegen gezegd en kon ik mij hem helemaal niet meer herinneren! =p Hmmm, soms is het wel leuk om uit een ander land te komen.
's Avonds ben ik nog met mijn ouders naar Japão Fest geweest, om daar sushi te gaan eten en naar een paar traditionele japanse dansen te gaan kijken. En daarna thuis aangekomen, ben ik achter mijn computer gekropen om jullie wat verslag uit te brengen. (Het zou kunnen dat er in mijn tekst enkele fouten of onbekende woorden staan =), maar dat komt ofwel door de moeheid, ofwel door het feit dat ik mijn zelf uitgevonden woorden beter vind klinken dan de al bestaande! hahaha. Hopelijk vergeven jullie mij.)
Het was een leuk weekend.... maar nu moet ik afsluiten, want morgen is er weer een nieuwe dag
waarop ik... niet naar school zal gaan! =D
Hmm, intercambio.. je bent zot als je het niet doet! =p
Beijo, Isabel (wat trouwens een Universele naam is.... als de Japonezen, Chinezen en en andere Aziaten ook wat moeite doen om hem juist uit te spreken...)
Oké sorry, het is tijd om te gaan slapen, ik ben aan het zeveren!
dinsdag 13 november 2007
Foto's van Indareta
1e foto: Ik en Hannah en de twee Duitse meisjes uit 'Gloria de Dourados': Hannah en Elena.
2e foto: Mijn broer Fernando (achteraan rechts) met zijn vrienden.
--> iedereen met een t-shirt van "bloco do Gorila", een van de verschillende 'bloco's" die op Indareta aanwezig waren.
maandag 12 november 2007
Maandag
Ik heb vandaag een nieuwe gsm gekocht!
Hij is niet zo chic, (kheb de goedkoopste genomen, want met mijn beperkt budgetteke hier... :p), maar hij werkt tenminste!
(Katelijne, het is dezelfde grijze gsm die gij hebt of hebt gehad! =)
Kben hier momenteel naar Ivete Sangalo aan't luisteren... een kei bekende Braziliaanse zangeres. (Ik weet eigenlijk niet of ze in België/Europa ook bekend is.) Maar aangezien ik mezelf toch wat probeer onder te dompelen in de Braziliaanse cultuur, heb ik haar liedjes maar gedownload van Limewire. (Oké, ik weet het, ik doe aan illegale praktijken... maar jullie waarschijnlijk ook! Khoop enkel dat er nu geen dienaar van de wet of een of andere politiehond op mijn blog zit rond te snuffelen, want dan heb ik wel een probleempje hé. Gelukkig schrijf ik hier anoniem... aangezien 'Isabel De Hertog' natuurlijk niet mijn echte naam is hé! ;)
Maar nu zal ik verder gaan met de belangrijkere meldingen.
Aangezien al mijn broeken én shorts hier op de een of andere manier scheuren of het begeven, ben ik gedwongen er nieuwe te kopen. Dat ging ik vorige week dus doen. Ik had niet echt gevonden wat ik wilde, maar wel een rood kort jeansshortje, dat supergoedkoop was. Khad het ook ineens aangedaan om er wat aan gewoon te worden, want ik vond het in't begin nogal krap zitten en ook wel kort. Het is geen 'hotpants' in de letterlijke betekenis van het woord... maar het is eigenlijk wel een hotte pants, aangezien het altijd warm is als ik ze aandoe ;) haha.
En ik val er ook wel mee op. Toen ik er een paar dagen later tennisschoenen mee ging kopen, kreeg ik er nog een rugzakske en gratis sokken 'van den baas vd winkel' bovenop! Hahha
Of op Indareta was ik met iemand aan't babbelen.. en ineens zei hij "ah ik ken u....", "gij zijt vanmorgen voorbij mijn deur gewandeld, in een rood shortje". Daarna zei hij "als ge zin hebt, kom de volgende keer dan maar eens langs om terere te drinken". Ja, hmm, ik denk het niet. =D
Wat wel leuk is, is dat bijna iedereen waar je mee babbelt echt geïnteresseerd is in Europa en waarom 'we' naar Brazilië zijn gekomen. =) Er zijn hier ook echt veel mensen die zelf een uitwisselingsjaar doen in Europa of de VS, of dat zouden wìllen doen. De ex-gastzus van Hannah komt bvb naar Vlaanderen, ik heb ne vriend die ook een uitwisselingsjaar gaat doen en België als vijfde optie heeft gekozen. Het liefst wilt hij naar Ijsland, maar hij wil toch dat ik hem al wat Nederlands leer. =)
Ik heb hem wat liedjes van Clouseau enzo doorgestuurd.
Ook Hannah vindt Nederlands een heel coole taal. Ik had haar vorige keer een paar filmpjes op 'You Tube' laten zien van de fixkes, het Peulengaleis, het Eiland en In de Gloria.... ook al verstond ze er eigenlijk niet veel van, ze lach echt strijk!
Nog nieuws: zaterdag is het 'formatura' en laatstejaarsbal van mijn school en blijkbaar is dat altijd een heel groot feest!
Dus... ik moet er natuurlijk wel goed uitzien hé :p Ik mag een kleedje lenen van één van mijn vriendinnen... gelukkig, want veel geld uitgeven aan iets dat je maar één keer aandoet, dat vind ik een beetje stom.
Nog iets dat ik moet melden...
Ik hou echt van mijn braziliaanse familie! (En ook van mijn belgische hoor, hahaha. Ik ben jullie nt vergeten.)
Maar het punt is dat, ook al voelt het niet héél de tijd zo aan natuurlijk, ik dat soms echt wel besef!
Vorige keer was mijn papa voor zijn werk voor een paar dagen naar een andere stad gegaan, om daar dus te gaan praten met 'den groten baas van de Banco do Brasil'. En toen hij terug thuis kwam, dan kwam hij naar mij en gaf mij een knuffel omdat hij 'zo lang' was weggeweest. Oké, misschien doen andere vaders dit ook wel bij hun kinderen, maar ik was er wel van verschoten, omdat hij meestal niet veel tegen mij zegt.
Mijn mama geeft me ook wel veel vrijheid, ondanks dat ze toch wel heel bezorgd is om mij.
En van mijn broers en zus... daar hou ik ook wel van. Je weet hoe dat gaat hé, af en toe komt ge goed overeen, af en toe wat minder. ;)
Maar al bij al heb ik echt héél veel geluk met mijn familie!
Lucky me ;)
Bjoo aan allen!
Isabel
Hij is niet zo chic, (kheb de goedkoopste genomen, want met mijn beperkt budgetteke hier... :p), maar hij werkt tenminste!
(Katelijne, het is dezelfde grijze gsm die gij hebt of hebt gehad! =)
Kben hier momenteel naar Ivete Sangalo aan't luisteren... een kei bekende Braziliaanse zangeres. (Ik weet eigenlijk niet of ze in België/Europa ook bekend is.) Maar aangezien ik mezelf toch wat probeer onder te dompelen in de Braziliaanse cultuur, heb ik haar liedjes maar gedownload van Limewire. (Oké, ik weet het, ik doe aan illegale praktijken... maar jullie waarschijnlijk ook! Khoop enkel dat er nu geen dienaar van de wet of een of andere politiehond op mijn blog zit rond te snuffelen, want dan heb ik wel een probleempje hé. Gelukkig schrijf ik hier anoniem... aangezien 'Isabel De Hertog' natuurlijk niet mijn echte naam is hé! ;)
Maar nu zal ik verder gaan met de belangrijkere meldingen.
Aangezien al mijn broeken én shorts hier op de een of andere manier scheuren of het begeven, ben ik gedwongen er nieuwe te kopen. Dat ging ik vorige week dus doen. Ik had niet echt gevonden wat ik wilde, maar wel een rood kort jeansshortje, dat supergoedkoop was. Khad het ook ineens aangedaan om er wat aan gewoon te worden, want ik vond het in't begin nogal krap zitten en ook wel kort. Het is geen 'hotpants' in de letterlijke betekenis van het woord... maar het is eigenlijk wel een hotte pants, aangezien het altijd warm is als ik ze aandoe ;) haha.
En ik val er ook wel mee op. Toen ik er een paar dagen later tennisschoenen mee ging kopen, kreeg ik er nog een rugzakske en gratis sokken 'van den baas vd winkel' bovenop! Hahha
Of op Indareta was ik met iemand aan't babbelen.. en ineens zei hij "ah ik ken u....", "gij zijt vanmorgen voorbij mijn deur gewandeld, in een rood shortje". Daarna zei hij "als ge zin hebt, kom de volgende keer dan maar eens langs om terere te drinken". Ja, hmm, ik denk het niet. =D
Wat wel leuk is, is dat bijna iedereen waar je mee babbelt echt geïnteresseerd is in Europa en waarom 'we' naar Brazilië zijn gekomen. =) Er zijn hier ook echt veel mensen die zelf een uitwisselingsjaar doen in Europa of de VS, of dat zouden wìllen doen. De ex-gastzus van Hannah komt bvb naar Vlaanderen, ik heb ne vriend die ook een uitwisselingsjaar gaat doen en België als vijfde optie heeft gekozen. Het liefst wilt hij naar Ijsland, maar hij wil toch dat ik hem al wat Nederlands leer. =)
Ik heb hem wat liedjes van Clouseau enzo doorgestuurd.
Ook Hannah vindt Nederlands een heel coole taal. Ik had haar vorige keer een paar filmpjes op 'You Tube' laten zien van de fixkes, het Peulengaleis, het Eiland en In de Gloria.... ook al verstond ze er eigenlijk niet veel van, ze lach echt strijk!
Nog nieuws: zaterdag is het 'formatura' en laatstejaarsbal van mijn school en blijkbaar is dat altijd een heel groot feest!
Dus... ik moet er natuurlijk wel goed uitzien hé :p Ik mag een kleedje lenen van één van mijn vriendinnen... gelukkig, want veel geld uitgeven aan iets dat je maar één keer aandoet, dat vind ik een beetje stom.
Nog iets dat ik moet melden...
Ik hou echt van mijn braziliaanse familie! (En ook van mijn belgische hoor, hahaha. Ik ben jullie nt vergeten.)
Maar het punt is dat, ook al voelt het niet héél de tijd zo aan natuurlijk, ik dat soms echt wel besef!
Vorige keer was mijn papa voor zijn werk voor een paar dagen naar een andere stad gegaan, om daar dus te gaan praten met 'den groten baas van de Banco do Brasil'. En toen hij terug thuis kwam, dan kwam hij naar mij en gaf mij een knuffel omdat hij 'zo lang' was weggeweest. Oké, misschien doen andere vaders dit ook wel bij hun kinderen, maar ik was er wel van verschoten, omdat hij meestal niet veel tegen mij zegt.
Mijn mama geeft me ook wel veel vrijheid, ondanks dat ze toch wel heel bezorgd is om mij.
En van mijn broers en zus... daar hou ik ook wel van. Je weet hoe dat gaat hé, af en toe komt ge goed overeen, af en toe wat minder. ;)
Maar al bij al heb ik echt héél veel geluk met mijn familie!
Lucky me ;)
Bjoo aan allen!
Isabel
zondag 11 november 2007
Weekend 9/11 - 10/11
Hey,
het gaat nog steeds allemaal goed hier met mij. Daar ook hoop'k!
Ja, waar zal ik beginnen met 'mijn verhaal'. Hmm, zoveel te vertellen, maar te lui om het op te schrijven. :p Neenee, ik heb er veel voorover om al mijn dierbaren daar in het verre belgenlandje op de hoogt te houden hoor!
Eerst en vooral misschien TWEE belangrijke meldingen.
-Ten eerste: sorry als ik niet altijd antwoord op de mails die sommigen van jullie mij sturen! Dat is echt niet uit slechte wil ofzo, maar soms lijkt het gewoon onmogelijk... al lijkt ook dat weer onmogelijk mss, maar toch is het zo.
Toch wil ik mijn verontschuldigingen hiervoor aanbieden. =)
-Ten tweede: Van 23 december tot en met eind januari zal ik niet thuis zijn omdat ik dan ga reizen. Dat wil zeggen: als er iemand cadeautjes of chocolade(!!) of andere dingen voor kerstmis of nieuwjaar zou willen opsturen, doe dat dan ongeveer midden januari, zodat het eind januari, wanneer ik (wss) ook weer thuis zal zijn, aankomt.
(Dit moest ik eigenlijk van mijn mama hier melden. Want anders eet de 'huiswacht', die hier 's nachts zal langskomen al mijn chocolade op!) Enne, tssn haakjes, ik verwacht op zijn minst toch wel vijf postpakketten hoor! ;)
Vorige week was een rare week. Ik ben drie van de vijf dagen naar school geweest. Toch was dat nog veel, want toen ik vrijdagochtend op school verscheen (jaja, ik had de avond ervoor tgn mijn mama gezegd, "ik gà naar school!") was er bijna niemand aanwezig, ze hadden zelfs de twee klassen wamengezet. Gelukkig was er nog éé van mijn vriendinnen ook naar school gekomen, maar het was echt een kutdag. Sorry. =)
Die namiddag ben ik dan een terere gaan drinken bij Rafinha, een vriendin uit mijn klas, die zei dat vanaf nu de lessen eigenlijk nt meer zo belangrijk zijn. Het is enkel nog maar 'herhaling' van de belangrijkste dingen voor het Vestibular.
Zelf gaat ze volgende week ook niet naar school. Dus blijf ik vanaf nu ook maar thuis hé.
Kga der niet als nen onnozele bloemekes in mijn schriften blijven tekenen als ne gek hé. (Neenee, volgend schooljaar ga ik echt wel opletten hoor! En wie weet ook de toetsen meedoen ;)
Vrijdag- en zaterdagavond was er het zogezegd 'beste feestje' van heel het jaar hier in Dourados.
Oké, ikke, Hannah en nog twee andere Duitse meisjes uit een stad hier in de buurt, hadden ons helemaal klaar gemaakt om dus het beste feestje van ons leven mee te maken...
begon het na een uur of twee toch wel KEI HARD te regenen. Echt, stortbuien van 'me kan ni meer'. Enne, miusschien belangrijk om te melden, het feestje ging volledig door in openlucht! Er waren wel enkele barrakige eet-en drinktentjes, maar die hun afdakskes waren niet groot (en soms ook nt stevig) genoeg om bescherming te bieden iedereen.
Omdat de regen ook nog eens koud was en na een tijdje iedereen dus stond te bibberen, hebben we maar besloten om naar huis te gaan. (Na nog een uurke op Hannah's zus gewacht te hebben.)
Amai, toen we thuis aankwamen hebben, hebben we allemaal een warme douche genomen, pijama, sokken en bérenpantoffels aangetrokken en soep gedronken die de zus voor ons had gemaakt.
(Hannah haar gastgouders waren dit weekend nl. niet thuis, ze waren naar São Paulo met hun andere dochter, Taina, omdat zij daar een bijeenkomst heeft vd organisatie waarmee ze in januari naar Duitsland gaat!)
Dus, het was een avond om nt te vergeten. =p
De volgende dag was het echt warm, een stralende zon en madam hier ging gaan tennissen! Ik ben wel verloren, maar het was een leuke wedstrijd, daar in de bakkende zon! =D
AAh, die avond: teru Indareta natuurlijk! Mijn kleren waren gedroogd, ik was men snotneus van die ochtend al vergeten en we waren terug ready om te feesten.
Deze keer ging'k met de auto van mijn broer en zijn vrienden. Hilarisch. Zoals het hoort zat ik als meisje vooraan. Op de achterbank zaten er dan wel vier jongens/mannen, waarvan de een al wat breder dan de ander, quase op elkaars schoot! (Ja, mijn broer heeft een klein autootje :p)
De avond was voor de rest ook wel leuk... totdat het wéér negon te gieten zoals de avond ervoor en we gewoon terug naar huis zijn gegaan. (Wat volgt is gewoon hetzelfde scenario als de avond ervoor! =p)
Er zijn wel mensen die langer zijn gebeleven, tot 6u 's morgens enzo. Blijkbaar was het wel nog leuk op het overdekt basketbalveld en heeft de groep die ging spelen toch nog opgetreden in de regen.
Maar ja, voor ons waren het dus wel een beetje weggegooid geld!
Dan vandaag moest ik voor het middageten terug naar huis gaan (ik was weer bij Hannah blijven slapen). Gisteren hadden we voor de lunch zelf spaghetti gemaakt, met alle ingrediënten die er in huis waren... en eerlijk gezegd: het was supperlekker!! Maar... mijn mama vertrouwd onze kookkunsten niet zo echt denk ik, dus moest ik thuis komen eten.
De andere meisjes waren naar het shoppingcentrum gegaan, om daar iets te eten. Ik had tegen hen gezegd dat ik later misschien ook wel ging afkomen, maar mijn gsm werkt niet meer (door de regen!!) en Hannah had geen ontvangst in het shoppingcentrum, dus was ik gedwongen thuis te blijven.
Er was vandaag ook nog een soort 'afterparty' van indareta, op een andere plaats, die al om 4u 's middags begon. Daar wilde'k mss wel naartoe gaan, maar enkel als Hannah ook zou gaan. (Dat was de enige die'k daar kende, buiten mijn broer en zijn vrienden.) Maar Hannah kon'k niet bereiken en mijn broer vertrok al vroeg naar dat feestje...
Hij zei nog van "komt gewoon met ons mee".. maar dat zag ik niet echt zitten. Ja, nu zie ik mezelf wel alleen voor de computer zitten! =D
Ja, je kan niet alles hebben hé.
Nu heb ik eigenlijk drie feestjes verloren dit weekend... waar'k dan nog wel eens voor betaald heb!
Maar ik ga straks waarschijnlijk terug naar Hannah's thuis om daar te blijven slapen en samen "Cinderella 2" te zien! Ik kijk er al naar uit.... wie weet gebeurt er toch nog iets spànnends deze avond! ;)
Dikke x!
het gaat nog steeds allemaal goed hier met mij. Daar ook hoop'k!
Ja, waar zal ik beginnen met 'mijn verhaal'. Hmm, zoveel te vertellen, maar te lui om het op te schrijven. :p Neenee, ik heb er veel voorover om al mijn dierbaren daar in het verre belgenlandje op de hoogt te houden hoor!
Eerst en vooral misschien TWEE belangrijke meldingen.
-Ten eerste: sorry als ik niet altijd antwoord op de mails die sommigen van jullie mij sturen! Dat is echt niet uit slechte wil ofzo, maar soms lijkt het gewoon onmogelijk... al lijkt ook dat weer onmogelijk mss, maar toch is het zo.
Toch wil ik mijn verontschuldigingen hiervoor aanbieden. =)
-Ten tweede: Van 23 december tot en met eind januari zal ik niet thuis zijn omdat ik dan ga reizen. Dat wil zeggen: als er iemand cadeautjes of chocolade(!!) of andere dingen voor kerstmis of nieuwjaar zou willen opsturen, doe dat dan ongeveer midden januari, zodat het eind januari, wanneer ik (wss) ook weer thuis zal zijn, aankomt.
(Dit moest ik eigenlijk van mijn mama hier melden. Want anders eet de 'huiswacht', die hier 's nachts zal langskomen al mijn chocolade op!) Enne, tssn haakjes, ik verwacht op zijn minst toch wel vijf postpakketten hoor! ;)
Vorige week was een rare week. Ik ben drie van de vijf dagen naar school geweest. Toch was dat nog veel, want toen ik vrijdagochtend op school verscheen (jaja, ik had de avond ervoor tgn mijn mama gezegd, "ik gà naar school!") was er bijna niemand aanwezig, ze hadden zelfs de twee klassen wamengezet. Gelukkig was er nog éé van mijn vriendinnen ook naar school gekomen, maar het was echt een kutdag. Sorry. =)
Die namiddag ben ik dan een terere gaan drinken bij Rafinha, een vriendin uit mijn klas, die zei dat vanaf nu de lessen eigenlijk nt meer zo belangrijk zijn. Het is enkel nog maar 'herhaling' van de belangrijkste dingen voor het Vestibular.
Zelf gaat ze volgende week ook niet naar school. Dus blijf ik vanaf nu ook maar thuis hé.
Kga der niet als nen onnozele bloemekes in mijn schriften blijven tekenen als ne gek hé. (Neenee, volgend schooljaar ga ik echt wel opletten hoor! En wie weet ook de toetsen meedoen ;)
Vrijdag- en zaterdagavond was er het zogezegd 'beste feestje' van heel het jaar hier in Dourados.
Oké, ikke, Hannah en nog twee andere Duitse meisjes uit een stad hier in de buurt, hadden ons helemaal klaar gemaakt om dus het beste feestje van ons leven mee te maken...
begon het na een uur of twee toch wel KEI HARD te regenen. Echt, stortbuien van 'me kan ni meer'. Enne, miusschien belangrijk om te melden, het feestje ging volledig door in openlucht! Er waren wel enkele barrakige eet-en drinktentjes, maar die hun afdakskes waren niet groot (en soms ook nt stevig) genoeg om bescherming te bieden iedereen.
Omdat de regen ook nog eens koud was en na een tijdje iedereen dus stond te bibberen, hebben we maar besloten om naar huis te gaan. (Na nog een uurke op Hannah's zus gewacht te hebben.)
Amai, toen we thuis aankwamen hebben, hebben we allemaal een warme douche genomen, pijama, sokken en bérenpantoffels aangetrokken en soep gedronken die de zus voor ons had gemaakt.
(Hannah haar gastgouders waren dit weekend nl. niet thuis, ze waren naar São Paulo met hun andere dochter, Taina, omdat zij daar een bijeenkomst heeft vd organisatie waarmee ze in januari naar Duitsland gaat!)
Dus, het was een avond om nt te vergeten. =p
De volgende dag was het echt warm, een stralende zon en madam hier ging gaan tennissen! Ik ben wel verloren, maar het was een leuke wedstrijd, daar in de bakkende zon! =D
AAh, die avond: teru Indareta natuurlijk! Mijn kleren waren gedroogd, ik was men snotneus van die ochtend al vergeten en we waren terug ready om te feesten.
Deze keer ging'k met de auto van mijn broer en zijn vrienden. Hilarisch. Zoals het hoort zat ik als meisje vooraan. Op de achterbank zaten er dan wel vier jongens/mannen, waarvan de een al wat breder dan de ander, quase op elkaars schoot! (Ja, mijn broer heeft een klein autootje :p)
De avond was voor de rest ook wel leuk... totdat het wéér negon te gieten zoals de avond ervoor en we gewoon terug naar huis zijn gegaan. (Wat volgt is gewoon hetzelfde scenario als de avond ervoor! =p)
Er zijn wel mensen die langer zijn gebeleven, tot 6u 's morgens enzo. Blijkbaar was het wel nog leuk op het overdekt basketbalveld en heeft de groep die ging spelen toch nog opgetreden in de regen.
Maar ja, voor ons waren het dus wel een beetje weggegooid geld!
Dan vandaag moest ik voor het middageten terug naar huis gaan (ik was weer bij Hannah blijven slapen). Gisteren hadden we voor de lunch zelf spaghetti gemaakt, met alle ingrediënten die er in huis waren... en eerlijk gezegd: het was supperlekker!! Maar... mijn mama vertrouwd onze kookkunsten niet zo echt denk ik, dus moest ik thuis komen eten.
De andere meisjes waren naar het shoppingcentrum gegaan, om daar iets te eten. Ik had tegen hen gezegd dat ik later misschien ook wel ging afkomen, maar mijn gsm werkt niet meer (door de regen!!) en Hannah had geen ontvangst in het shoppingcentrum, dus was ik gedwongen thuis te blijven.
Er was vandaag ook nog een soort 'afterparty' van indareta, op een andere plaats, die al om 4u 's middags begon. Daar wilde'k mss wel naartoe gaan, maar enkel als Hannah ook zou gaan. (Dat was de enige die'k daar kende, buiten mijn broer en zijn vrienden.) Maar Hannah kon'k niet bereiken en mijn broer vertrok al vroeg naar dat feestje...
Hij zei nog van "komt gewoon met ons mee".. maar dat zag ik niet echt zitten. Ja, nu zie ik mezelf wel alleen voor de computer zitten! =D
Ja, je kan niet alles hebben hé.
Nu heb ik eigenlijk drie feestjes verloren dit weekend... waar'k dan nog wel eens voor betaald heb!
Maar ik ga straks waarschijnlijk terug naar Hannah's thuis om daar te blijven slapen en samen "Cinderella 2" te zien! Ik kijk er al naar uit.... wie weet gebeurt er toch nog iets spànnends deze avond! ;)
Dikke x!
vrijdag 2 november 2007
Tennissen, regen en pannekoeken.
Oi- oi- oi- Ola -Ola (dat merk van ijsjes heet hier trouwens anders, ´Kibon´, wat als je het uistpreekt hetzelfde is als 'que bom'-> 'wat goed' =)
Het is vandaag ´dag van de doden´, een feestdag en dus moeten we niet naar school.
Jammer dat het eigenlijk al bijna heel de dag regent, want dan kan je eigenlijk niet veel doen. Allé, uit ondervinding weet ik dat de brazilianen daar niet zo veel problemen mee hebben, want ja, slapen en tv kijken heel de dag lang is ook leuk natuurlijk hé!
Gisterenavond hebben we bij Hannah thuis pannekoeken met kaas en brigadeiro gemaakt! Echt een delicia!! (maar wel zwaar) Brigadeiro, ff ter uitleg, is gecondenceerde melk in een pan op het vuur, gemengd met cacaopoeder (om chocomelk te maken)en margarine.
Woensdagavond had ik mijn zesde tenniswedstrijd.. die ik verloren heb.
Echt jammer, want ik was aan het winnen in het begin. Maar toen, ineens, uit het niets, (allé ja, waarschijnlijk waren ze via de ingang gekomen), stonden er daar twee mensen aan de kant van het eerste tennisveld.
Door een van hen begong mijn hart ineens harder te boenken.. (terwijl ik er zeker van was dat mijn hart sterk genoeg zou zijn om zich niet te laten doen). Niet dus. Het ritme van mijn hart begon de slagen van mijn racket te controleren..
Jammer natuurlijk, want het was deze keer echt wel de bedoeling dat ik de wedstrijd zélf zou controleren.
Na een tijdje kwamen 'Mr. oorzaak' en zijn compagnon naar onze wedstrijd kijken... erger nog, ze kwamen de puntentelling doen. Allé, dat was wel lief eigenlijk, want zo moesten we onze ballen ook niet meer zelf gaan halen.
In het begin was het 3-0 voor mij, een tijdje later al 5-4 en uiteindelijk 5-8.
(Na de wedstrijd vroeg mijn trainer, die ondertussen een andere groep les gegeven had, hoe het kwam dat ik verloren had.. We gingen er de volgende training eens over babbelen :p, maar die is ondertussen niet door kunnen gaan door de regen.)
Met mijn hart is alles voorlopig terug in orde, maar kweet niet hoe lang dat zo zal blijven. 'Mr. oorzaak' heeft namelijk beslist om zelf ook terug te gaan tennissen.
Ik heb eergisteren nog een goede film gezien, 'The butterfly effect', met Ashton Kutcher.
Het gaat over een jongen, die een soort 'ziekte' van zijn vader overgeërfd heeft waarbij hij door middel van zijn dagboeken te lezen, terug kan keren naar vroeger en door daar iets aan het verleden te veranderen, heel zijn leven verandert.
In het begin doet hij daar eigenlijk meer kwaad dan goed mee, maar uiteindelijk lukt het hem zijn verleden zò te manipuleren, dat in de toekomst iedereen uit zijn omgeving en zichzelf incluis, gelukkig is.
Het enige wat hij heeft moeten 'opgeven', is samen te kunnen zijn jeugdvriendinnetje, het meisje van zijn dromen.
Mooi hé.
Allé, jammer voor degenen die de film nu nog willen zien, want nu weet je allen al. =p
Sorry, kusjes! XXX Beijão... Isabel
Het is vandaag ´dag van de doden´, een feestdag en dus moeten we niet naar school.
Jammer dat het eigenlijk al bijna heel de dag regent, want dan kan je eigenlijk niet veel doen. Allé, uit ondervinding weet ik dat de brazilianen daar niet zo veel problemen mee hebben, want ja, slapen en tv kijken heel de dag lang is ook leuk natuurlijk hé!
Gisterenavond hebben we bij Hannah thuis pannekoeken met kaas en brigadeiro gemaakt! Echt een delicia!! (maar wel zwaar) Brigadeiro, ff ter uitleg, is gecondenceerde melk in een pan op het vuur, gemengd met cacaopoeder (om chocomelk te maken)en margarine.
Woensdagavond had ik mijn zesde tenniswedstrijd.. die ik verloren heb.
Echt jammer, want ik was aan het winnen in het begin. Maar toen, ineens, uit het niets, (allé ja, waarschijnlijk waren ze via de ingang gekomen), stonden er daar twee mensen aan de kant van het eerste tennisveld.
Door een van hen begong mijn hart ineens harder te boenken.. (terwijl ik er zeker van was dat mijn hart sterk genoeg zou zijn om zich niet te laten doen). Niet dus. Het ritme van mijn hart begon de slagen van mijn racket te controleren..
Jammer natuurlijk, want het was deze keer echt wel de bedoeling dat ik de wedstrijd zélf zou controleren.
Na een tijdje kwamen 'Mr. oorzaak' en zijn compagnon naar onze wedstrijd kijken... erger nog, ze kwamen de puntentelling doen. Allé, dat was wel lief eigenlijk, want zo moesten we onze ballen ook niet meer zelf gaan halen.
In het begin was het 3-0 voor mij, een tijdje later al 5-4 en uiteindelijk 5-8.
(Na de wedstrijd vroeg mijn trainer, die ondertussen een andere groep les gegeven had, hoe het kwam dat ik verloren had.. We gingen er de volgende training eens over babbelen :p, maar die is ondertussen niet door kunnen gaan door de regen.)
Met mijn hart is alles voorlopig terug in orde, maar kweet niet hoe lang dat zo zal blijven. 'Mr. oorzaak' heeft namelijk beslist om zelf ook terug te gaan tennissen.
Ik heb eergisteren nog een goede film gezien, 'The butterfly effect', met Ashton Kutcher.
Het gaat over een jongen, die een soort 'ziekte' van zijn vader overgeërfd heeft waarbij hij door middel van zijn dagboeken te lezen, terug kan keren naar vroeger en door daar iets aan het verleden te veranderen, heel zijn leven verandert.
In het begin doet hij daar eigenlijk meer kwaad dan goed mee, maar uiteindelijk lukt het hem zijn verleden zò te manipuleren, dat in de toekomst iedereen uit zijn omgeving en zichzelf incluis, gelukkig is.
Het enige wat hij heeft moeten 'opgeven', is samen te kunnen zijn jeugdvriendinnetje, het meisje van zijn dromen.
Mooi hé.
Allé, jammer voor degenen die de film nu nog willen zien, want nu weet je allen al. =p
Sorry, kusjes! XXX Beijão... Isabel
Abonneren op:
Posts (Atom)