De noordoostenreis/"viagem dos sonhos 2008"

Ik zal nu maar eens beginnen met een verslagJE van deze zalige reis die ik samen met nog dertien Belgen en 50 andere AFS'ers (en een paar Rotary-mensen) heb gemaakt.
Tip: het is zeker niet verplicht de tekst inéén keer te lezen hoor. ;)


Curitiba/São Paulo/Brasilia
Na een superlange busrit van Curitiba (waar mijn gezin mij had afgezet) naar São Paulo, zijn we daar dan heel laat 's avonds in het hotel aangekomen. Na een korte nachtrust en een zalig ontbijt terug allemaal de bus op richting Brasìlia, hoofdstad van het land.
Toen we daar ook weer rond middernacht aankwamen, stonden daar de rest van de groep ons op te wachten die meteen met het vliegtuig naar Brasìlia waren gekomen.
(Zo zag ik onder andere Gaëlle terug! =)
De volgende dag hebben we een citytour gedaan met de bus door deze moderne en door sommigen ook wel levensloze stad genoemd, waarvan het grondplan de vorm van een vliegtuig heeft. (Levensloos omdat je niet veel mensen op straat ziet lopen. Alles licht zo ver uit elkaar dat je de auto moet nemen om ergens naartoe te gaan.)
Veel van de gebouwen zijn ontworpen door de net gestorven architect Oscar Niemayer. We hebben er o.a. het museum van moderne kunst bezocht, de moderne kathedraal en "a praça dos três Poderes", waar de grootste vlag ter wereld hangt, een braziliaanse natuurlijk =).
's Middags hebben we gegeten in het shoppingcenter, en in de nammidag kon idereen nog wat genieten van een duikje in het zwembad.


Lençois
Om naar lençois te gaan, moesten we om 4.30 opstaan, waar we dan 's avonds rond 11u aankwamen, net op tijd om nog te genieten van het heerlijke avondmaal in de sfeervol ingerichte eetzaal van ons hotel. (Voor het eerst in 6 maanden eens lekkere en gezonde sòep gegeten, dat was toch wel leuk.)
Dag één hebben we in de voormiddag een grot bezocht, waar we bvb met zijn allen één minuut lang in het donker zijn blijven zitten, om de schoonheid van "het niets te kunnen zien" te bewonderen! Na de vermoeiende helling om terug naar onze bus te gaan, stonden er een paar inwoners met koud water, verfrissende kokosnoten en fruit ons bovenaan op te wachten.
In de namiddag hebben we een berg beklommen (hoewel niet iedereen is meegegaan tot aan de top), waar we een prachtig uitzicht hadden over de streek. Als beloning voor deze vermoeiende inspanning, zijn we dan nog naar een rivier gereden waar we in hebben gezwommen. Die avond hebben we een capoeira-voorstelling gehad en daar mocht wie wilde op het einde ook aan meedoen.
Dag twee hebben we een soort boswandeling gemaakt van 2km om tot aan een andere prachtige rivier te komen. (Ik en Gaëlle liepen heel ijverig vanvoor, om nog wat met de interessante gids te babbelen :D). Bij de rivier was er een schuine rots, die je als glijbaan kon gebruiken en die we dan ook allemaal hebben uitgetest.
Na terug in het stadje te zijn aangekomen, hebben we allemaal een snelle douche genomen, in het toch ietwat toerisctische centrum geluncht en daarna allemaal de bus opgesprongen om door te rijden naar Salvador.


Salvador
Toen we daar rond 21u 's avonds de stad binnenreden, zat ik -die voor de eerste keer last had van misselijk- nogal lastig op mijn stoel omdat we blijkbaar het restaurant voor ons avondmaal niet vonden en daarom maar toertjes bleven rijden.
De volgende dag zijn we met een boot naar een eiland gevaren, waar we dan heel de tijd in de zee hebben gezwommen of op het dek van de boot hebben zitten chillen en dansen. Voor ons avondeten zijn we naar een zalig restaurant gegaan, waar je bij het buffet van alles en nog wat kon kiezen (van pastas tot fruit, het typische eten uit het noordoosten en pannekoeken met chocolade, banaan, kokos, aardebei enz. die ze voor je neus klaarmaakten). Daarbuiten liepen de obers ook nog eens rond met verschillende hartige en zoeten pizza's. Jaja mannen, buitengaan zonder buikpijn te hebben, was bijna niet mogelijk! :p
Tijdens de tweede dag in Bahia hebben we het stadscentrum een beetje bezocht. Daar sonden er honderdduizenden verkopers met artisanaal gemaakte hangmatten, armbandjes, schilderijen, enz. We zijn ook naar een shoppincentrum geweest waar ze al die dingen verkochten en daarvan is iedereen dan ook teruggekeerd met vanalle souveniers zoals "berimbau's" (een muziekinstrument dat ze bij de capoeira gebruiken), tamboereinen, schilderijen, t-schirts, juwelen enz.
's Avonds hebben we een folklore-show mogen meemaken, waarin er toneel, capoeira, dans en turnen voorkwam, gebracht door zwarte mannen en vrouwen in prachtige kostuums.
Op het einde stonden er zo'n tien gespierd mannen/jongens in hun bloot bovenlijf op het podium... dicht bij het publiek, amai dat was toch wel een onvergetelijke ervaring! :d Hahaha


Recife
Weer om 5.30 opgestaan (wiehoew), om na het ontbijt te vertrekken met onze bus op citytour! Daar ergens hebben we ook een papegaai ontmoet die het Braziliaanse volkslied kon zingen.
In de namiddag zijn we met heel de groep naar het strans geweest, waar sommigen met een heel primitief model van een zeilboot een tochtje naar het diepere water hebben gemaakt, om "samen met de visjes te zwemmen..." haha
Anderen hebben er dan weer een hennatatoeage laten zetten. 's Avonds zijn we naar het strand gegaan met heel de groep, om daar de verjaardag van een van de Duitsers te vieren. Er hadden mensen een taart gekocht en met die éne gitaar die er dan ook bij was en Paula's (Duits meisje) zalige stem, was het een heel sfeervolle avond.


Fortaleza
Hier hebben we weer een strand bezocht :), en daar konden we naar't schijnt (optioneel) een buggyrit doen door de duinen, waarbij dan een stop zou worden gemaakt, zodat je de mogelijkheid had op je poep van één van die duinen te glijden en zo in zoet water terecht te komen. Mààr helaas, die dag staakten de 'mannen' van de buggy's net! =s
We konden ook een 20 mintuutjes-durend ritje maken met een paard en een massage en 'haarhydratatie' voor 25 réais. Dat laatste heeft bijna iedereen gedaan, en het was wel goed maar eerder een insmeersessie van het lichaam met bodylotion dan een echte massage. Maar bon, dat hadden we dan ook eens meegemaakt. (Sommige jongens voelden zich blijkbaar toch wel wat slapjes en rustiger achteraf.)


Jericoacoara
Jericoacoara... een paradijselijk klein stadje voor mensen die van een chille surf- of strandvakantie houden. Wat wel grappig was, was de manier hoe we daar geraakt zijn.
Op een bepaald moment stopten onze luxe-tourbussen aan een standplaats, daar werden alle koffers overgeladen op een minibusje en twee camionnetjes met houten bankjes en 'laadruimte' op het dak. De meisjes werden in het busje gestoken en de jongens in de open camionnetjes en zo moesten we nog een uur lang door duinen en zand rijden om op onze bestemming aan te komen! :)
Hier hebben we de eerste dag doorgebracht met een buggyrit, waarbij we onderweg verschillende keren gestopt zijn om o.a. even met een bootje een rivier op te gaan om zeepaardjes te bewonderen, of gewoon in de zee te zwemmen. We hebben echt de prachtigste duinen en landschappen ooit gezien! Wat ook wel een graaf was, was hoe alle jeeps op een bepaald moment per drie een houten vlot op moesten, om zo naar de overkant van een rivier te geraken. Deze vlotten werden de juiste richting uitgestuurd, door mannen en jongetjes (!) met een lange houten stok in de hand, die tot aan de bodem van, de rivier rijkten. Voor ons middagmaal zijn we ergens aan een zoetwatermeer gestopt, waar je er lichzetels waren, enkele hangmatten die in het water stonden en waar je zelfs kon windsurfen.
De volgende dag waren we in de voormiddag vrij en in de namiddag hebben we weer een soort rots beklommen en afgedaald, om zo bij een 'pedra furada' (grote steen met gat in) te komen die op het strand staat. (Dat was vooral vermoeiend... veel met mijn tenen waar enkels havaiana's aanhingen tegen steentjes gestoten op plaatsen waar mijn voeten al open lagen. :)


Natal
Een dag maar in Natal, maar het was leuk. Weeral naar het strand, waar we ook veel souveniershops vonden. Daar heb ik dus veen supergoedkope armbandjes gevonden... (om cadeau te geven òf om zelf te houden :p). Middageten deden we zoals gewoonlijk in een shoppingcentrum en daarna mochten we kiezen om nog naar een shoppincentrum met artisanale spullen te gaan, of direct naar het hotel om daar in het zwembad te springen. Guilherme (een van de monitors, echt een toffe peer trouwens, haha) had mij wijsgemaakt dat je daar sùpergoedkope hangmatten kon kopen! Ja, tararara, dat zal wel zijn, 280 réias... terwijl ge er normaal gezien voor 40 réais vindt.
Dan hebben we nog maar wat rondgehangen in een winkeltje met drank en rozijnen en noten enzo. Ze maakten er zelfs gratis caipirinha's voor u én ge mocht van de pinga proeven! Wel jammer dat het nu net op deze reis verboden was te drinken, en dat je onmiddelijk naar huis werd gestuurd als je het waagde die regel te overtreden...


Salvador(ja wééral)
(...Dit was wel graaf en nog eens superhard bedankt hiervoor aan de monitoren!) Om van Natal in Itacaré te geraken, hadden we twee dagen met de bus nodig. De eerste dag hadden we dus eerst 18u op de bus gezeten, kwamen om kwart na een om 's nachts aan in Salvador bij ons hotel, hadden onze koffers op de kamer gezet... en ipv om dan allemaal in ons bed te kruipen, zijn we met bijna heel de groep terug op de bus gekropen om naar het "Festival de verão" in Salvador te gaan.
Dit was ons eerste echt feestje en meteen ook een zalige avond!
Om half6 's morgens terug allemaal diezelfde bus op, richting ons hotel, om daar snel een douche te nemen en te gaan ontbijten. =D
Daar hebben we nog heel ff een andere groep Rotary-mensen ontmoet die diezelfde reis deden, maar dan in de andere richting. De volgende dag lag iedereen dan muisstil en doodmoe maar tevreden te slapen in de bus.


Itacaré
Toen we dit stadje binnenkwamen, dacht ik: oh nee, Brazilië is écht een arm land en zo alleen dat de huisjes hier soms staan en in zielige omstandigheden dat de mensen moeten leven..
Desondanks was het stadje Itacaré nog vrij toeristisch en onze Pousada ook wel iets leuks. Dag 1 zijn we met een gids door een soort van 'floresta' gewandeld om bij drie prachtige stranden te komen. (Echt waar, dit waren volgens mij de mooiste stranden die ik al ooit in mijn leven heb gezien. Mooier dan op de Bounty-verpakking! :p)
Dag 2 gingen we raften (ook optioneel, maar dat heb ik maar meegedaan, want waarschijnlijk was dit iets van 'once in a lifetime'... :s). Ik zat in groep twee, dus kon in de voormiddag uitslapen! :D dit betekent... tot maximum half tien, want anders is het ontbijt op. Amai maat, kwas echt niet meer gewend om zo laat op te staan en voelde me dan ook nog slaperiger dan normaal. Toen groep één terugkeerde en we vroegen hoe het geweest was, zeiden ze allemaal "ja leuk, leuk, niet gevaarlijk en enkel de Guilherme is twee keer uit zijnen boot gevallen".
Oké, dus wij per 10 in een jeepke, want het was aan ons om eens de sportieveling uit te hangen. We hadden onder de Belgen al afgesproken om samen in een rubberboot te gaan, maar aangezien ik nog als laatste een zwemvest moest gaan halen, had een van de braziliaanse 'begeleiders' mij al overtuigd om met hem en een paar Duitsers mee te gaan. Oké zei ik, zo lang ge mij maar niet in het water laat vallen! "çava, çava".
Eerst werden de verschillende manoevres uitgelegd en dan gingen we het 'wilde water' tegemoet. De eerste kolkende waterval zijn we nog goed doorgekomen. (Af en toe snapten de Duitsers de bevelen van onze 'Bahiaanse' begeleider niet goed, maar was ik er wel om in het Engels te roepen wat ze moesten doen.) Bij de tweede waterval deed ons bootje weer niet echt wat er van verwacht werd.. en na twee sec. lag het al helemaal om met iedereen van ons in het water! Er werd een koord uitgegooid waaraan we ons moesten vastgrijpen om dan gered te worden. Hmmm, de stroming en de in de wegzittende peddel (die ik natuurlijk niet direct had losgelaten , zoals eigenlijk wel moest) maakten het wel wat moeilijk om dat koord te pakken. Ik werd honderdduizend keer onder water getrokken, waarna ik weer spartelend, hikkend en slikkend bovenkwam. Een paar meter verder kon ik gelukkig Hellen (mijn Duitse bootgenoot) vastgrijpen, maar zij beveelde me om tegen de stroming naar de zijkant te zwemmen.
Ik zat zonder adem en vol water in mijn longen, maar was doodsbang dat er na deze 'waterval' weer een stroomversnelling zou komen, dus sloeg ik als een halfdode mijn beide armen naar voor en achter in het water, om zo toch de kant te bereiken. Daar kon ik gelukkig ff bekomen, een tiental dikke boeren laten (haha) en werd ik na een tijdje gered door mijn 'team' en ons rubberbootje.
Deze keer was echt bijna iedereen in het water gevallen, en ik niet de enige die hulpeloos aan de zijkant op een rots was beland. De rest van de rit hebben we gelukkig nog òp ons bootje doorgebracht en zo kwamen we dan weer wel aan in het rustige water van het meer. We zijn ook nog van een rots gesprongen van meer dan acht meter hoog. (Khad eerst écht wel schrik, maar ben blij dat ik het gedaan heb.)
Op de terugweg naar onze Pousada hebben we bij een ondergaande zon zalig veel liedjes zitten zingen. :) Ik en Elisa in het Nederlands, de rest van de Duitsers in hun taal en af en toe een paar in het Engels. We zijn zelfs onderweg nog gestopt om een foto te trekken van de maan en haar alsmaar donker wordende hemel...


Porto Seguro
Dé plaats waar jong-Brazilië op vakantie gaat om te feesten.

Op onze eerste avond daar hebben we een markt met (weeral) souvenierwinkeltjes bezocht. Toen we deze allemaal hadden bezocht en we nog tijd over hadden voor we terug naar ons hotel moesten keren, zijn we naar een bar geweest waar je gratis binnen mocht en waar er grappige techno en funk-muziek werd gedraaid. Na een tijdje had iedereen van onze groep deze plaats blijkbaar gevonden en zat het er goed vol. :)
Ik was eigenlijk zo moe van de vorige dagen, dat ik me wat licht in het hoofd voelde en zelfs geen alcohol nodig had om ineens mijn beste, of beter gezegd meest belachelijke mover boven te halen op de dansvloer (wat een terras aan de straatkant was). Gelukkig was het merendeel van de andere mensen net hetzelfde aan't doen en iedereen amuseerde zich zo goed, dat toen de monitors ons kwamen halen om naar de bus te gaan, niemand meewilde.
Mààr, aangezien ik al vertelde dat Porto Seguro een 'feestplaats' is, was dit niet ons enige feestje. De volgende dag zijn we naar een strandtent geweest die "Axé moi" heette, (Axé is een dansstijl, waar je niet veel strijl voor nodig hebt :p).
Eerst vond ik het er verschrikkelijk, in die warme zon, onder een parasol op een plastieken stoel en werd ik bijna kwaad van de verkopers met hun gegrilde kaassatés, kokosnoten, armbandjes en mensen die per se vlechtjes in ons haar wilde leggen!
Uit frustratie en omdat het volgens mij toch niet erger kon, ben ik dan voor het podium gaan staan waar er 'dansles' werd gegeven en heb me nog super geamuseerd met de idiote danspasjes en de nog onnozelere braziliaanse 'dansleraar'. Jaja, ik zou uit mezelf nòòit naar zo'n strand gaan, maar het was een dag om nooit te vergeten. Onze aller-eigenste Jan-Thomas (uit Duitsland) heeft toen zelfs nog een sambawedstrijd gewonnen, waardoor hij samen met een travestie op het podium mocht dansen! =D

De volgende avond hadden we een 'talentenshow' in ons hotel. (Ik heb samen met de Belgische meisjes en Toon als "Redji" op het liedje van "Walk on water" gedanst. pure improvisatie, maar het had blijkbaar wel succes. Drie van de Belgische jongens, Wouter, Bart en Pieter, hadden zich als vrouw verkleed en deden dan een soort modeshow. Amai, het was wel freaky-akelig hoe goed ze op dat moment op een vrouw leken! Hahaha =P)
Daarna kregen we nog een privéles axé, gebracht door de professionele dansers van "Axé-moi". Mijn kont wilde niet echt meewerken met de juiste dansmovekes, dus heb ik die les maar een beetje overgeslaan. In de plaats ben ik mijn koffers gaan maken en zijn we gaan eten, want daarna gingen we nog naar een feestje in 'Ilha dos Aquarios' en de volgende morgen moesten we om 5u 's morgens al vertrekken naar... Rio de Janeiro!
Om op het feestje te geraken, moesten we wel eerst een halfuur met de bus rijden en dan nog met een boot naar een eiland varen, maar dat was het nog wel waard. We hebben daar dan nog een andere groep van Rotary-mensen ontmoet, waar er een paar knappe Argentijnen tussenzaten! :p


Rio de Janiero
De voormalig hoofdstad van dit portugeestalige land met continentale omvang, waar hét beroemde beeld van Jesus Christus staat, de 'Pão de Açucar' en thuisbasis van het grootste voetbalstadium ter wereld: 'Maracanã'!

Jiehaah, wie wil Rio de Janiero niet bezoeken? De Brazilianen zeker... maar velen zijn eer nog niet geweest. Ik vond het dan ook een groot privilege hier te mogen geweest zijn. :)
Ons hotel bevond zich aan Copacabana-beach en vanop het balkonnetje aan onze hotelkamer hadden we zelfs uitzicht op de zee!
Wel jammer dat het buiten de eerste voormiddag heel de tijd niet zo'n mooi weer was en geregend heeft.
Op onze eerste dag daar zijn we een korte citytour gaan maken met onze bus. (Da's wel jammer, dat we niet méér dingen al wandelend hebben bezoch, maar we hadden ook niet zò veel tijd.) Daarna zijn we met een kabelbusje het beeld van Jesus Christus, die bovenop een berg staat, gaan bezoeken. Desondanks dat dit een heel toeristisch bezochte plaats is, kreeg ik soms wel kippenvel toen ik zo naar boven aan het klimmen was. (Ja het kabelbusje gaat niet hélemaal tot boven hé, je moet af en toe ook zelf stappen. :p) Daar aan de top werden er natuurlijk heel veel foto's getrokken.
De volgende dag hebben we het stadium Maracanã bezocht. Ik heb met mijn blote voeten op het gras gestaan (wat eigenlijk verboden was, maar bon), we zijn er met heel de groep door de tunnel naar buiten gelopen alsof we zelf spelers waren, hebben 'oh Maraca é nosso...' gezongen alsof er een voetbalmatch bezig was, enz.
In de namiddag zijn (onder miezerig weer) de 'Pão de Açucar' gaan bezoeken, waarbij we ook met kabelliftjes naar boven moesten. 's Avonds hebben we weer een marktje op de 'calçadão' van Copacabana bezocht.
Dag 3 hebben we nog een deel citytour gedaan, zijn we een sambaschool gaan bezoeken waar ook bijna alle carnaval-wagens van dit jaar werden opgeslaan (was heel leuk, maar we mochten geen foto's trekken), hebben we nog wat in de stad rondgelopen en hadden we 's avonds een privéles axé en samba.
Die ochtend heb ik ook nog tante Nele ontmoet ons hotel, die nu in Rio is om mee te doen met een van de sambascholen in het carnaval van Rio.

De laatste nacht heb ik ook niet meer geslapen, omdat iedereen nog wat afscheid wilde nemen van elkaar, we een feestje hebben gehouden op Chloé en Tine hun kamer omdat Tine verjaard was, en omdat ik de volgende morgen toch al om 5u moest opstaan.
Om 6u 's morgens kwam de taxi mij, Magdalena en Jan-Thomas halen om naar de luchthaven te gaan... Ik vond het echt niet leuk dat de reis gedaan was en dat ik iedereen, al de toffe mensen van op de reis, al moest verlaten.
Op de luchthaven heb ik nog heel mijn koffer opengegooid omdat ik mijn paspoort blijkbaar niet in mijn handbagage had gestoken en niet wist waar het dan wel zat.
De vlucht van Rio naar São Paulo heb ik heel de tijd geslapen en zelfs het opstijgen niet meer meegemaakt. En daarna toen ik van São Paulo in Campo Grande aankwam, kwamen daar mijn 'mama' en mijn twee 'broers' mij afhalen.
Ik was wel blij om hen even terug te zien, maar heb zeker de twee volgende dagen nog zitten denken "wat doe ik hier terug in Dourados?" en "waarom is die reis nù al afgelopen??"
En ik ben zeker niet de enige die dat gedacht heeft. :)


Groetjes, Isabel

Oi gente...

Ik ben vandaag thuisgekomen van de bangelijke "nordeste dreamtrip" en ben echt supermoe,
dus zal jullie een van de dagen, hopelijk zo snel mogelijk, het relaas doen van deze reis!!
Als jullie toch al nieuwsgierig op nieuwtjes zouden zitten te wachten, dan kan ik wel de 'Blogspot' van onze reis doorgeven! :)

www.belobrasilnordeste2.blogspot.com

Hier staan enkele foto's op en wordt ook bijna elke grave gebeurtenis die we hebben beleefd, door een van de uitwisselingsstudenten verteld.


Dikke Kus Isabel